مقاله گزارش ۲۳ مورد کیست کلدوک از دو بیمارستان طالقانی و مفید، تهران (۸۳–۱۳۶۵)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله گزارش ۲۳ مورد کیست کلدوک از دو بیمارستان طالقانی و مفید، تهران (۸۳–۱۳۶۵) دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله گزارش ۲۳ مورد کیست کلدوک از دو بیمارستان طالقانی و مفید، تهران (۸۳–۱۳۶۵)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله گزارش ۲۳ مورد کیست کلدوک از دو بیمارستان طالقانی و مفید، تهران (۸۳–۱۳۶۵)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله گزارش ۲۳ مورد کیست کلدوک از دو بیمارستان طالقانی و مفید، تهران (۸۳–۱۳۶۵) :

مقاله گزارش ۲۳ مورد کیست کلدوک از دو بیمارستان طالقانی و مفید، تهران (۸۳–۱۳۶۵) که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (بهبود) از صفحه ۲۵۸ تا ۲۶۲ منتشر شده است.
نام: گزارش ۲۳ مورد کیست کلدوک از دو بیمارستان طالقانی و مفید، تهران (۸۳–۱۳۶۵)
این مقاله دارای ۵ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله کیست کلدوک
مقاله تیپ آناتومیک
مقاله جراحی پالیاتیو
مقاله جراحی استاندارد

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه: کیست کلدوک یک بیماری مادرزادی مجاری صفراوی است که در ممالک غربی نادر و در آسیا شایع تر است. اکثر موارد گزارش شده تاکنون به صورت موردی بوده است. این بررسی بر روی بیماران بستری شده در یک دوره ۱۸ ساله، باهدف بررسی روش های درمانی به کار رفته و تکمیل و اصلاح روش های جراحی برای کاهش عوارض بیماری انجام شده است.
روش ها: مطالعه به صورت گذشته نگر در دو بیمارستان آموزشی درمانی طالقانی و مفید تهران با بررسی پرونده ۲۳ بیمار مبتلا به کیست کلدوک انجام شده و نتایج (توزیع سنی و جنسی، روش های تشخیص و درمان) با استفاده از شاخص های آمار توصیفی ارایه گردیده است.
یافته ها: از مجموع بیماران مورد بررسی، ۷۰ درصد مونث و شایع ترین تیپ بیماری (%۷۴) ، تیپ I (ساکولار و فوزیفورم) بوده است، اکثر بیماران بین ۵-۱ سال سن داشتند (%۷۰)، بیشترین روش تشخیصی، سونوگرافی (%۱۰۰ موارد) و شایع ترین تظاهر بالینی ایکتر (%۷۰) بوده است. روش درمانی جراحی در ۷۰ درصد موارد، روش کلاسیک و استاندارد بوده و در ۳۰ درصد موارد از روش های جراحی پالیاتیو (درناژ داخلی کیست) استفاده گردید.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر از حیث زمانی و تعداد موارد، بزرگترین مطالعه در ایران می باشد. یافته های به دست آمده در این بررسی از نظر فراوانی سنی و جنسی، تیپ آناتومیک ضایعه و روش های تشخیصی و درمانی به کار رفته، شبیه سایر مطالعات مشابه در کشورهای دیگر بوده ولی لزوم ترغیب بیشتر همکاران جراح را به کاربرد روش های جراحی استاندارد، برای کاهش بروز عوارض دیررس مشخص می سازد.