مقاله ارزیابی وضعیت هموسیستئین پلاسما در بیماری دیابت ملیتوس القا شده با استرپتوزوتوسین در خرگوش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی وضعیت هموسیستئین پلاسما در بیماری دیابت ملیتوس القا شده با استرپتوزوتوسین در خرگوش دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی وضعیت هموسیستئین پلاسما در بیماری دیابت ملیتوس القا شده با استرپتوزوتوسین در خرگوش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی وضعیت هموسیستئین پلاسما در بیماری دیابت ملیتوس القا شده با استرپتوزوتوسین در خرگوش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی وضعیت هموسیستئین پلاسما در بیماری دیابت ملیتوس القا شده با استرپتوزوتوسین در خرگوش :

مقاله ارزیابی وضعیت هموسیستئین پلاسما در بیماری دیابت ملیتوس القا شده با استرپتوزوتوسین در خرگوش که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۸۸ در آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز) از صفحه ۴۴۵ تا ۴۵۰ منتشر شده است.
نام: ارزیابی وضعیت هموسیستئین پلاسما در بیماری دیابت ملیتوس القا شده با استرپتوزوتوسین در خرگوش
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دیابت ملیتوس
مقاله استرپتوزوتوسین
مقاله هموسیستئین
مقاله خرگوش

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
در این تحقیق مقادیر هموسیستئین پلاسما، به عنوان یک ریسک فاکتور مستقل در بیماری های قلبی – عروقی، در دیابت القایی ناشی از استرپتوزوتوسین در خرگوش سفید نیوزیلندی مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق ۱۲ سر خرگوش نر سفید نیوزیلندی انتخاب و به ۲ گروه مجزا (تیمار و شاهد) تقسیم گردید. پس از اطمینان از سالم بودن خرگوش ها (طبیعی بودن مقادیر گلوکز، اوره و کره آتینین پلاسما)، به گروه تیمار استرپتوزوتوسین با دوز ۶۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت تک دوز و از طریق ورید مارژینال تزریق گردید و به گروه تیمار نیز سالین نرمال با دوز مشخص تزریق شد. در ادامه ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت و سپس هر هفته یکبار تا ۱۲ هفته از ورید مارژینال خرگوش ها خونگیری به عمل آمد و مقادیر هموسیستئین، انسولین و گلوکز پلاسما مورد سنجش و ارزیابی آماری قرار گرفت. نتایج حاکی از افزایش معنی دار (P<0.01) هموسیستئین و گلوکز و کاهش معنی دار (P<0.01) انسولین پلاسما گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد در طول ۱۲ هفته از مطالعه بود. در این مطالعه علی رغم کاهش انسولین پلاسما، افزایش هموسیستئین پلاسما به عنوان ریسک فاکتور مستقل در بیماری های قلبی – عروقی در خرگوش سفید نیوزیلندی مشاهده شد.