آمار تاثیر دو شیوه پیاده روی تداومی و تناوبی در سراشیبی بر آنزیمهای CPK و LDH سرم در پسران مبتدی

توجه : این پروژه فقط به صورت فایل (با پسوند) zip ارائه میگردد
تعداد صفحات فایل : ۲۳

فرمت فایل : ورد

قسمتی از محتوی فایل

تعداد صفحات : ۲۳ صفحه

تأثیر دو شیوه پیاده‌روی تداومی و تناوبی در سراشیبی بر آنزیم‌های CPK و LDH سرم در پسران مبتدی ۱۵ تا ۱۸ ساله  ( چکیده: در این پژوهش تأثیر دو شیوه پیاده‌روی، تداومی و تناوبی در سراشیبی بر آنزیم‌های CPK و LDH سرم در پسران مبتدی ۱۵ تا ۱۸ ساله بررسی شد.
۱۹ پسر غیرورزشکار ۱۵ تا ۱۸ ساله (۱۰ نفر در گروه فعالیت تداومی و ۹ نفر در گروه تناوبی)، به صورت تصادفی از مدارس شهر همدان شرکت داشتند.
اندازه‌گیری برخی از مشخصات آنتروپومتریکی و فیزیولوژیک آن‌ها مانند: سن، قد، وزن، محیط ران، درصد ضربان قلب ذخیره و ظرفیت هوازی (با روش ۱۷۰ PWC روی دوچرخه کارسنج) در دو گروه همسان بود.
صبح ناشتا پس از نمونه‌گیری پیش آزمون، افراد به ارتفاع ۳۰۰۰ متری کوه الوند انتقال یافتند تا ۱۴ کیلومتر را با زمان ۱۲۰ دقیقه و با شیب معین به طرف پایین کوه، پیاده‌روی نمایند.
گروه فعالیت تداومی بدون استراحت، ۱۴ کیلومتر را با شدت
درصد ضربان قلب ذخیره معادل میانگین
ضربان در دقیقه پیمودند.
گروه تناوبی مجاز به ۲۳ قیقه استراحت تناوبی (در هر ۳ کیلومتر۵ دقیقه) بودند و تحت شدت
درصد ضربان قلب ذخیره، معادل میانگین
ضربه در دقیقه همین مسافت را طی کردند.
پس از پایان فعالیت و در ۲۴ و ۷۲ ساعت ریکاوری باز هم نمونه‌گیری به عمل آمد، تا رفتار فیزیولوژیک آنزیم‌های CPK و LDH به عنوان نشانگرهای بیوشیمیایی درد در پاسخ به فعالیت پیاده‌روی مورد بررسی قرار گیرد.
اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های تکراری و آزمون t تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج زیر به دست آمد.
میزان غلظت CPK در هر دو گروه تداومی و تناوبی افزایش داشته است و اوج آنزیم CPK در ۲۴ ساعت ریکاوری (IU/L 554) معنی‌دار بود
.
با آن‌که انباشت LDH روند افزایشی داشته است.
(IU/L 292)، اما، با الگوی تغییرات CPK در ریکاوری متفاوت می‌باشد.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که، پایین آمدن از ارتفاعات به دو شیوه بدون استراحت یا با استراحت از جنبه اثرگذاری بر نشانگرهای CPK و LDH با هم تفاوتی ندارند.
( واژه‌های کلیدی: آنزیم CPK، آنزیم LDH، فعالیت تداومی، فعالیت تناوبی، انقباض برونگرا.
مقدمه ورزش و حرکت موجب رشد و توسعه فعالیت سیستم‌های تشکیل‌دهنده‌ی بدن همانند افزایش ظرفیت سیستم قلبی- عروقی، افزایش در ظرفیت حیاتی ریه‌ها و جذب اکسیژن، تقویت سیستم عضلانی جهت بهبود اعمال روزمره و بهبود فیزیولوژیک تطابق انسان با شرایط مختلف محیطی می‌گردد.
به همین دلیل، عده‌ای از مردم در خصوص نقش مهم فعالیت بدنی آگاهی لازم را کسب نموده و به شرکت در رشته‌هایی نظیر: پیاده‌روی، کوهنوردی، ورزش‌های صبحگاهی و همگانی که به امکانات زیادی نیاز ندارند، روی آورده‌اند.
کوهنوردی فعالیتی همگانی، مفرح و تابع روابط گروهی می‌باشد که، تحت تأثیر شرایط محیطی از جمله: شیب مسیر، ارتفاع از سطح دریا و فصل فعالیت قرار می‌گیرد.
در این ورزش، استراحت‌های کوتاه بین فعالیت به ازای هر ساعت، ۱۰ دقیقه حایز اهمیت است، البته باید از استراحت‌های طولانی مدت به‌خصوص در هوای سرد اجتناب ورزید (۷).
در این زمینه بی‌توجهی به شدت کار، مدت و نوع انقباض عضلانی ممکن است موجب آسیب بافت شود که