دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور برجهای دوقلوی پتروناس ۱۲ ص
در حال بارگذاری
توجه : این پروژه فقط به صورت فایل (با پسوند) zip ارائه میگردد
تعداد صفحات فایل : ۱۲
فرمت فایل : ورد
قسمتی از محتوی فایل
تعداد صفحات : ۱۲ صفحه
برجهای دوقلوی پتروناس مقدمه : برجهای دوقلوی پتروناس در کوالالامپور، یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های آسمان‌خراش‌ها در عصر حاضر به‌شمار می‌روند که طی سالهای ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸، در مرکز ناحیه اقتصادی شهر توسط معمار مشهور، “سزار پلی”طراحی و ساخته شده‌اند.
این برج‌ها که به‌عنوان یک نشانه شهری، سمبل معماری معاصر مالزی نیز به شمار می‌روند و از جمله طرح‌های شاخص در زمینه استفاده از تکنولوژی هستند، جایزه معماری آقاخان را در سال ۲۰۰۴ نصیب خود نموده‌اند.
برجهای پتروناس که سازه‌های شگفت‌آور و عظیمی از شیشه و آهن هستند، با ۸۸ طبقه و مناره‌هایی به بلندی ۳۰ متر، تجسمی عینی از رویاهای ” سزار پلی” می‌باشند.
کاربرد ۲۶ هزار تن آهن در اسکلت فلزی این برج‌ها، دو نمونه بی‌‌نظیر از بزرگ‌ترین سازه‌های فلزی تاریخ را به نمایش گذاشته است.
پیریزی برجهای پتروناس به صورت گسترده، در مساحتی بیش از ۵/۱ هکتار و حجمی معادل ۷۰ هزار تن بتن، که ۳ روز متوالی، ۲۴ ساعته ادامه داشت، بزرگ‌ترین پیریزی یکبارهای میباشد که تا به آن تاریخ انجام گرفته است.
اما این پی عظیم، به تنهایی قادر به تامین مقاومت ساختمان در طول یک زلزله عظیم نخواهد بود.
ازاین‌رو در برجهای دوقلوی پتروناس ۱۴ دمپر (Damper) نصب شده است.
این وسیله که در خرپاهای مورب سازه فلزی نصب میگردد، لرزش ساختمان را در طول زلزله کاهش می‌دهد و درست مانند یک کمک‌فنر اتومبیل عمل می‌کند.
یک آسمان‌خراش با دمپر می‌تواند ۳ برابر یک آسمان‌خراش معمولی، انرژی تولید شده توسط زلزله را جذب کند.
هرچه زلزله طولانی‌تر باشد، دمپر می‌تواند موثرتر باشد و با هر موج زلزله، انرژی بیشتری جذب کند.
هنگام برخورد باد با یک برج، ساختمان مانند بادبان قایق عمل می‌کند.
برای این‌که ساختمان بتواند نیروی باد را تحمل کند، باید به قدری انعطاف‌پذیر باشد که بتواند مقداری از نیروی باد را جذب کند و در عین حال به اندازه کافی مستحکم باشد تا آسیبی نبیند.
برجهای دوقلو با ارتفاع تقریبی ۴۶۰ متر، بگونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند بادهای ویران‌کننده‌ای را که در فصل تایفون می‌وزند، تحمل کنند.
این تندبادها که به سرعتی بالای ۱۴۰ کیلومتر در ساعت نیز می‌رسند، طراحی هرنوع آسمان‌خراشی را در این منطقه با مشکلات متعدد مواجه می‌کند.
سزار پلی دارای دیدگاهی بود که به رفع این مشکل کمک می‌‌کرد: ما پیشنهاد کرده‌‌ایم بین دو برج در طبقات ۴۱ و ۴۲ یک پل ارتباطی باشد، این پل با تکیه‌گاه‌های خود، دروازه‌ای به سوی آسمان میسازد.
اما دیدگاه معماری پلی با شرایط فیزیکی برج‌ها مغایرت پیدا کرد؛ زیرا می‌بایست خود را با حرکت‌‌های مختلف هر کدام از دو برج مطابقت دهد که در این حالت انعطاف‌پذیری مستقل هر برج، به علت اتصال به یک پل مشترک، عملا غیرممکن میگردد.
خطر واقعی زمانی است که بادهای چرخان همزمان از زوایای مختلف به برجهای دوقلو برخورد کنند و برج‌ها در جهات مختلف خم شوند، در این هنگام، این پل ۹۰۰ تنی جدا خواهد شد و از ارتفاع ۱۸۲ متری به پیادهرو شلوغ پایین سقوط خواهد کرد.
برای حل این مشکل خاص طراحی، مهندسین وسیله‌ای را از فنآوری زلزله قرض گرفتند (دمپر) .
در حقیقت دوپایه استوانه‌ای پل که ۳۵ متر طول و هرکدام ۶۰ تن وزن
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
