تحقیق بررسی داروهای بیمارستانی (بیهوشی)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحقیق بررسی داروهای بیمارستانی (بیهوشی) دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق بررسی داروهای بیمارستانی (بیهوشی)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز تحقیق بررسی داروهای بیمارستانی (بیهوشی)۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق بررسی داروهای بیمارستانی (بیهوشی)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق بررسی داروهای بیمارستانی (بیهوشی) :

تحقیق بررسی داروهای بیمارستانی (بیهوشی) در ۲۳ صفحه ورد قابل ویرایش

داروسازی بیمارستانی

داروهای بیهوشی
پروپوفول (Propofol) C12H18O

اسامی تجارتی: دیپریوان (Diprivan) کلیموفول (Klimofol) ریکوفول (Recofol) در محلولهای ۱و۲ درصد قابل دسترسی می باشد محللو یک درصد برای تزریق وریدی و انفوزیون و محلول ۲ درصد فقط برای انفوزیون می باشد.

یک سیستم نو و متفاوت هم برای القا و نگهداری بیهوشی در بیماران بزرگسال وجود دارد سیستم انفوزیون هدفمند این اجازه را می دهد که سرعت و عمق بیهوشی را با تعیین غلظت خونهی پروپوفول در هر فرد مشخص نمود.
موارد مصرف

بیهوشی و سدیشن: پروپوفول یک داروی بیهوشی تزریقی است که برای القا و نگهداری بیهوشی تجویز می شود همچنین برای ایجاد اثر آرام بخشی در تستهای تشخیصی، بیماران تحت جراحی با بی حسی موضعی و در بیماران تنفسی مسن که پیش از سه روز در بخش مراقبتهای ویژه بستری می باشند مورد استفاده قرار می ‌گیرد. وقتی در بیهوشی استفاده می شود القاء بیهوشی و بازگشت بیمار سریع صورت می‌گیرد. اثر ضد دردی ندارد و مکمل ضد درد ممکن است نیاز باشد.

تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ بعد از عمل با پروپوفول کمتر از سایر بیهوش کننده ها می باشد گزارشاتی هم در مورد اثرات ضد تهوعی این داروها داده شده که بیشتر بخاطر سدیشن این دارو می باشد.

خارش: یکی از بیشمار داروهای مورد مصرف در کنترل خارش است دوزهای پائین‌تر از دز خواب آوری پروپوفول اثر ضد اخرش داشته ودر پیشگیری از خارش ناشی از تزریق اپی دورال و اینتراتکال مورفین موثر بوده و نیز خارش ناشی از صفرا و انتقال سیگنالهای نخاعی خارش را مهار می کند.
مقدار مصرف:

بچه های بالای ۳ سال ۵/۲ تا ۵/۳ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای ایجاد بیهوشی و ۹ تا ۱۵ میلی گرم در ساعت برای نگهداری بیهوشی.

بزرگسالان ۵/۱ تا ۵/۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای ایجاد بیهوشی و ۴ تا ۱۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت برای نگهداری بیهوشی.

برای ایجاد بیهوشی در هر ۱۰ ثانیه ۴۰ میلی گرم انفوزیون می شود برای مثال در فرد ۷۰ کیلویی باید ۱۰۵ تا ۱۵۰ میلی گرم پروپوفول را در طی حدود ۴۰ ثانیه تزریق نمود در افراد مسن و ناتوان نصف این مقدار باید انفوزیون شود و برای بچه بالای ۳ سال که مثلاً ۲۰ کیلوگرم وزن دارد ۵۰ تا ۷۰ میلی گرم طی حدود ۲۰ ثانیه انفوزیون می شود.

برای سدیشن در مراحل جراحی و تشخیص انفوزیون اولیه ۶ تا ۹ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بمدت ۳ تا ۵ دقیقه توصیه می شود.
عوارض جانبی:

در فراورده هایی که از روغن کرچک بعنوان حامل استفاده می کنند باعث ایجاد واکنشهای اتافیلاکسی می شود که برای جلوگیری از بروز این مشکل از روغن سویا بعنوان حامل استفاده می کنند از عوارض دیگر درد در محل تزریق بخصوص اگر تزری وریدهای کوچک صورت گیری می باشد.

که برای کاستن از این درد باید تزریق در رگهای بزرگتر و یا همراه با لیگنوکائین صورت گیرد.

اپنه به مدت بیش از ۶۰ ثانیه در ۱۲ درصد بیماران دیده شده است.

عوارض قلبی عروقی شامل کاهش فشار خون و برادی کاردی، تشنج و حرکات غیرارادی.

تب، بی رنگ شدن ادرار در مصرف طولانی مدت نیز گزارش شده است.

تهوع، استفراغ و سردرد در طی ریکاوری (برگشت بیمار) ممکن است اتفاق بیفتد.

در ماه می ۱۹۸۹ کمیته سلامت داروئی انگلستان ۲۶۸ مورد از واکنش های داروئی به پروپوفول در ۲ میلیون بیماری که از این ماده استفاده کرده بودند را بررسی نمود که در بین آنها ۳۷ مورد صرع ۱۶ مورد حرکات غیرارادی ۱۰ مورد اپیتوتنوس ۳۲ مورد واکنش انافیلالتیک و ۱۳ مورد ایست قلبی و ۸ مورد تأخیر در برگشت بیمار مشاهده شد.

در سال ۱۹۹۲ در مورد خطزرات استفاده از پروپوفول بعنوان آرامبخش کودکان بخش مراقبتهای ویژه تحقیقاتی در امریکا صورت گرفت (در انگلیس برای این مورد منع مصرف وجود دارد البته برای ایجاد اثر آرامبخشی در بیماران تنفسی مسن و همچنین ایجاد بیهوشی در کودکان بالای سه سال منع مصرفی در انگلیس وجود ندارد).

در گزارش آمده است که ۶۶ مورد عوارض عصبی، قلبی، کلیوی. هیپرلیپیدمی، هپاتومگالی و اسیدوز متابولیک و ۵ مورد مرگ و میر مشاهده شده است. همچنین ۱۷۰ مورد تشنجات تاخیری در بیماران تحت عمل سرپایی مشاهده شد.
اثر روی سیستم قلبی عروقی

مهمترین اثر سیستم قلبی عروقی افت فشار سیستولی دیاستولی تا حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد است. تاکی کاردی جبرانی که بعد از افت فشار دهلیزی در سایر بیهوشی دهنده‌های تزریقی ایجاد می شود در پروپوفول دیده نشده است.

پروپوفول مقاومت عروقی سیستمیک، برون ده قلبی، جریان خون قلب و نیاز قلب به اکسیژن را کاهش دهد و برادی کاردی در کسانی که با آنتی موسکارینها درمان شده‌اند دیده شده است.

علی رغم عوارض مضعف قلبی عروقی پروپوفول در دوز ۵/۱ تا ۵/۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تغییرات غیرقابل قبولی در سیستم های قلبی عروقی سالم ایجاد نمی کند با این وجود در بیماران قلبی باید با دقت مصرف شود. در بچه هایی که در اتاق مراقبتهای ویژه برای ایجاد اثر آرام بخشی از پروپوفول استفاده می کند عوارض قلبی برادی ارتیمی و نارسایی قلبی مشاهده شده است.

اثر روی چربیها مصرف طولانی مدت سبب افزایش منوی گلیسیرید می شود و در یک بیمار سبب پانکراتیت تکروز دهنده شده است.

عفونت: بین ژانویه ۱۹۹۰ و فوریه ۱۹۹۳، ۶۲ مورد عفونت بعد از جراحی در ۷ بیمارستان امریکا که مربوط به شرایط نامناسب نگهداری پروپوفول بود گزارش شد.

انفوزیون بصورت اسپتیک انجام نشده بود و سرنگ مصرف شده در پمپ انفوزیون برای چند بیمار مصرف شده بود.

پروپوفول در شکل امولسیون چربی دانه سویا فرموله شده است بدون اینکه پرزوایتون در آن بکار برده شده باشد اگرچه در امریکا در حال حاضر از کند کننده رشد باکتری (دی سدیم ادتات) در فرآورده استفاده می شود.
احتیاط:

در بیمارانی که آلرژی دارند، در بیماران هیپووولمی، صرعی، مبتلا به اختلالات متابولیسم چربی نباید تجویز شود در برخی مواقع تشنجات با تأخیر دیده شده است که باید مراقب این مسئله در جراحیهای سرپایی بود. در بچه های زیر ۳ سال و اعمال سزارین نباید مصرف شود.
تداخل دارویی:

مصرف همزمان پروپوفول با سایر مضعف های CNS شامل داروهایی که قبل از عمل مصرف می شود ممکن است اثر سرنشین، بیهوشی و مضعف قلبی عروقی پروپوفول را افزایش دهند.

دز پروپوفول باید وقتی با نیتروز اکساید یا بیهوشی دهنده‌های هالوژنه مصرف می‌شود کاهش داده شود اگرچه پروپوفول اثر بلوک کننده‌های عصبی عضلانی را تقویت نمی کند.

برادی کاردی و اسیستول بعد از تجویز پروپوفول با اتراکوریوم و سوک متونیم اتفاق افتاده است.
فارماکوکنتیک:

از مدل ۳ جزئی پیروی می کند بعد از تزریق یک دوز بولوس توزیع ۲ فازی دیده شده است. فاز اول نیمه عمر ۲ تا ۴ دقیقه دارد.

در ادامه فاز توزیع آهسته با نیمه عمر ۳۰ تا ۶۰ دقیقه وجود دارد. متابولیسم بارز پروپوفول در فاز دوم صورت می گیرد.

پایان یافتن اثر بیهوشی بعد از یک تزریق بولوس یا انفوزیون نگهدارنده بستگی به میزان توزیع مجدد از مغز به سایر بافتها و کلیرانس متابولیک دارد.

پروپوفول بیش از ۹۵ درصد به پروتئین پلاسما باند می شود و بصورت متابولیت کونزدکه از ادرار دفع می شود نیمه عمر حذف از ۳ تا ۱۲ ساعت است که با طولانی شدن زمان مصرف افزایش می یابد. پروپوفول از سه جفت عبور کرده در شیر توزیع می شود.

Ref. Martindale 32

گیاهان داروئی

شرح: زعفران گیاهی است کوچک به ارتفاع ۱۰-۳۰ سانتیمتر با پیازی سخت و مدور که از فلسهای نازک و قهوه ای رنگ تشکیل شده است. از پیاز ۶-۷ برگ سبز تیره و راست منشا می گیرد. گلهای آن منظم، نر و ماده و به تعداد ۲-۳ عدد در انتهای ساقه است. جام گل لوله ای است و از شش قسمت تشکیل شده است. قسمت خارجی از سه کاسبرگ وداخلی از سه کاسبرگ به رنگهای بنفش یا ارغوانی است. دستگاه نر از سه پرچم که در مقابل هر گلبرگ تشکیل شده است. مادگی از یک تخمدان سه خانه ای با کلاله سه خانه ای به رنگ قرمز نارنجی است.

قسمت مورد استفاده: کلاله های گل گیاه که زعفران نامیده می شود. برای تهیه یک گرم زعفران به کلاله و خامه ۱۵۰ گل نیاز سات.

زیستگاه و گردآوری: امروزه با توجه به توسعه پرورش زعفران، این گیاه در نواحی مختلف یافت می شود کشت آن در اواسط تیرماه انجام می گردد ولی گلها در اواخر مهر ماه سال بعد ظاهر می شود. محصول معمولاً پیش از طلوع آفتاب جمع آوری می‌شود زیرا گلها شبها باز بوده و گرمای آفتاب آنها را بسته نگه می دارد. اصول کشت و برداشت زعفران در اسپانیا، فرانسه، ایران و سایر نقاط با جز پی تفاوت یکسان است.

ایران: این گیاه در بعضی نواحی ایران به ویژه خراسان و نیز یزد، کرمان، کردستان، گیلان و مازندران کاشته می شود.

ترکیبات و اثر: زعفران حاوی رنگی شبیه کاروتنوئیدها به نام پروتو کروسین (Protocrocine) است که در اثر اکسیداسیون به ماده رنگی زعفران (Grocine) و هتروزیدی تلخ (Picrocrocine) تبدیل می شود به آن خاصیت تقویت کننده قلب و مقوی معده (به خاطر داشتن مواد تلخ) نسبت می دهند. همچنین برای آن یک اتر قاعده آور قائلند. دم کرده آنرا بعنوان تونیک و ضد تشنج مصرف می کنند.

مصرف: دم کرده ۵/۰-۲ گرم در لیتر زعفران و یاد گرد آن به مقدار ۲/۰ گرم مصرف می شوند.