مقاله بررسی اثر وجود افزودنی پلیمری بر شکل شناسی و کارایی لایه های غشای نانوفیلتر کامپوزیتی بر پایه پلی اتر سولفون

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر وجود افزودنی پلیمری بر شکل شناسی و کارایی لایه های غشای نانوفیلتر کامپوزیتی بر پایه پلی اتر سولفون دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر وجود افزودنی پلیمری بر شکل شناسی و کارایی لایه های غشای نانوفیلتر کامپوزیتی بر پایه پلی اتر سولفون  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر وجود افزودنی پلیمری بر شکل شناسی و کارایی لایه های غشای نانوفیلتر کامپوزیتی بر پایه پلی اتر سولفون،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر وجود افزودنی پلیمری بر شکل شناسی و کارایی لایه های غشای نانوفیلتر کامپوزیتی بر پایه پلی اتر سولفون :

مقاله بررسی اثر وجود افزودنی پلیمری بر شکل شناسی و کارایی لایه های غشای نانوفیلتر کامپوزیتی بر پایه پلی اتر سولفون که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در مرداد و شهریور ۱۳۸۹ در علوم و تکنولوژی پلیمر (فارسی) از صفحه ۲۱۳ تا ۲۲۲ منتشر شده است.
نام: بررسی اثر وجود افزودنی پلیمری بر شکل شناسی و کارایی لایه های غشای نانوفیلتر کامپوزیتی بر پایه پلی اتر سولفون
این مقاله دارای ۱۰ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله غشاهای کامپوزیتی
مقاله جدایش فاز
مقاله پلی اتر سولفون
مقاله پلی وینیل پیرولیدون
مقاله پلی اتیلن گلیکول

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
اثر وجود افزودنی های پلیمری پلی وینیل پیرولیدون (PVP) و پلی اتیلن گلیکول (PEG) بر شکل شناسی لایه متخلخل پلی اترسولفون (PES) به عنوان زیرلایه غشای نانوفیلترکامپوزیتی تهیه شده از PA/PES بررسی شد. نتایج نشان می دهد، فرایند جدایش فاز در سامانه های چهارتایی پلیمر-حلال-غیر حلال-افزودنی، متاثر از نفوذ دو پلیمر نسبت به یک دیگر است. بنابراین، تغییر غلظت افزودنی ها روی شکل شناسی غشا اثر می گذارد. با افزایش غلظت PVP در محلول پلیمر، حفره ها از حالت شکل اشکی، انگشت مانند و کانالی به کانال ها و حفره های بزرگ تغییر شکل می یابند. با افزایش بیشتر این ماده، شکل شناسی غشا مجددا دچار تغییر می شود و ابعاد کانال ها و حفره ها کاهش و فضای اسفنجی در غشا افزایش می یابد. با وجود PEG در محلول پلیمری، برای رسیدن به شرایط جدایش فاز زمان بیشتری نیاز است. با افزایش غلظت PEG و به تبع آن افزایش گرانروی محلول، سرعت جابه جایی حلال و غیر حلال در حمام انعقاد کاهش می یابد و شکل شناسی غشا به سمت تشکیل حفره های کوچک تر و ناحیه اسفنج بیشتر پیش می رود. هم چنین، با افزایش غلظت PEG تشکیل لایه نازک پلی آمید (PA) بر سطح غشا دچار نقص می شود و به همان نسبت کارایی غشا در جداسازی نمک کاهش می یابد. بنابراین همان طور که انتظار می رود، وجود PVP اثر چندانی بر میزان پس دهی غشا ندارد، ولی روی مقدار شار اثر می گذارد. با افزایش PVP به میزان ۲۵ درصد، شار غشا افزایش ۴۰ درصدی نشان می دهد و با افزایش PVP به ۵ درصد، شار حتی به کمتر از مقدار نمونه بدون PVP کاهش می یابد حال آن که مقدار پس دهی غشا تقریبا مستقل از غلظت PVP است. بر خلاف PVP، وجود PEG اثر عمده ای هم بر شار و هم بر مقدار پس دهی غشا دارد، به طوری که وجود ۲ و ۵۰ درصد وزنی PEG موجب ۴ و ۷ برابر شدن شار و هم چنین کاهش ۵۰ و ۷۵ درصدی میزان پس دهی غشا می شود.