مقاله آت اکولوژی گونه .Medica persica Kuntu در منطقه خراسان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله آت اکولوژی گونه .Medica persica Kuntu در منطقه خراسان دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آت اکولوژی گونه .Medica persica Kuntu در منطقه خراسان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله آت اکولوژی گونه .Medica persica Kuntu در منطقه خراسان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آت اکولوژی گونه .Medica persica Kuntu در منطقه خراسان :

مقاله آت اکولوژی گونه .Medica persica Kuntu در منطقه خراسان که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در تحقیقات مرتع و بیابان ایران از صفحه ۴۲۱ تا ۴۳۰ منتشر شده است.
نام: آت اکولوژی گونه .Medica persica Kuntu در منطقه خراسان
این مقاله دارای ۱۰ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله آت اکولوژی
مقاله منطقه خراسان
مقاله Medica persica

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
گیاه مرتعی . Medica persica Kuntuگونه ای پایا از خانواده گرامینه (Poaceae) با دامنه سازگاری نسبتا وسیع است که آنرا به عنوان یکی ازگیاهان مهم مرتعی به ویژه در امر حفاظت خاک مطرح می سازد. این گیاه بومی ایران است و عمدتا در دو منطقه رویشی ایران-تورانی و خزری رویش دارد. برای مطالعه آت اکولوژی این گونه ابتدا رویشگاههای آن در منطقه خراسان (شامل سه استان خراسان فعلی) شناسایی گردید و خصوصیات رویشگاهی (اقلیم، توپوگرافی و خاک) در چند سایت بررسی شد. سپس نحوه زادآوری، فنولوژی، تراکم، پوشش تاجی، سیستم ریشه و ترکیبات شیمیایی علوفه این گونه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده حکایت از پراکنش نسبتا وسیع این گونه از شمال تا جنوب خراسان در بیشتر دامنه های سنگلاخی در دامنه ارتفاعی۹۰۰-۲۹۰۰ متر داشت به طوری که این گیاه در تمام جهات جغرافیایی و شیب ۱۲ تا ۸۹ درصد دیده می شود. رویشگاه های ملیکا عمدتا در سه اقلیم نیمه خشک فراسرد، مدیترانه ای فراسرد و نیمه خشک سرد حضور دارند. متوسط درجه حرارت سالانه در این رویشگاه ها از حداقل ۵ تا ۱۵ درجه سانتی گراد و میانگین بارندگی آنها از ۱۲۵ تا ۶۰۰ میلی متر متغیر است. این گیاه خاک های دارای بافت لوم سنگریزه ای، لوم سیلت سنگریزه ای و لوم شنی سنگریزه ای، با اسیدیته ۷-۸ و هدایت الکتریکی ۰۵-۱۵ دسی زیمنس بر متر که از زهکشی خوبی برخوردار هستند، ترجیح می دهد. زمینهای سنگلاخی و به ویژه شیلهای واریزه ای و سنگهای آهکی و آذرین حد واسط بستر اصلی استقرار ملیکا هستند. رشد رویشی این گیاه از اواخر اسفند ماه آغاز می گردد و تا اواخر اردیبهشت ماه ادامه می یابد. به توجه به ارتفاع منطقه، از اواسط اردیبهشت ماه تا اوایل خرداد ماه وارد مرحله خوشه دهی می شود، از اوایل تا اواسط خرداد ماه بذرها شیری شده و حدود ۲۰ روز بعد ریزش بذرها شروع می شود. نتایج همچنین نشان داد مدت زمان نگهداری (۵ سال نگهداری در شرایط محیط) تاثیر معنی داری بر قوه نامیه بذر نداشت. به طوری که زادآوری این گونه در طبیعت عمدتا توسط بذر صورت می گیرد. بنابراین نتایج حاصل از تجزیه ترکیبات شیمیایی علوفه نشان داد که این گونه دارای ۲۱۶ درصد و ۸۱ درصد پروتئین به ترتیب در مرحله رویشی و گلدهی می باشد.