مقاله روند تغییرات علل عمده مرگ و میر در ایران طی سال های ۸۸-۱۳۵۰

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله روند تغییرات علل عمده مرگ و میر در ایران طی سال های ۸۸-۱۳۵۰ دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله روند تغییرات علل عمده مرگ و میر در ایران طی سال های ۸۸-۱۳۵۰  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله روند تغییرات علل عمده مرگ و میر در ایران طی سال های ۸۸-۱۳۵۰،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله روند تغییرات علل عمده مرگ و میر در ایران طی سال های ۸۸-۱۳۵۰ :

مقاله روند تغییرات علل عمده مرگ و میر در ایران طی سال های ۸۸-۱۳۵۰ که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۹ در مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان از صفحه ۸۵ تا ۹۰ منتشر شده است.
نام: روند تغییرات علل عمده مرگ و میر در ایران طی سال های ۸۸-۱۳۵۰
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله شاخص مرگ و میر
مقاله الگوی مرگ و میر
مقاله شاخص امید به زندگی
مقاله ایران

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: یکی از مولفه های مهم در برنامه ریزی های مربوط به سلامت هرجامعه، آمار و علل مرگ ومیر در آن جامعه است. این مطالعه به منظور تعیین روند تغییرات الگوی مرگ ومیر در ایران طی سال های ۸۸-۱۳۵۰ انجام گردید.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی اطلاعات مربوط به ۹۷۴۰۶۵۶ متوفی ثبت شده در سازمان ثبت احوال کشوری در فاصله سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۸۸ مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. برای آنالیز روند تغییرات زمانی الگوی کلی مرگ ومیر از روش های گرافیکی و مقایسه تغییرات روند مرگ ومیرهای ثبتی طی سال های مورد بررسی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-13 و روش های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که ۶۰۴ درصد مرگ ومیرهای ثبت شده در نقاط روستایی و ۳۹۶ درصد در نقاط شهری بود.۶۱۱ درصد مرگ ها در مردان و ۳۸۹ درصد در زنان رخ داده بود. شاخص مرگ ومیر خام در کشور ایران بر اساس آمارها از ۱۳ نفر به ازای هر ۱۰۰۰ تولد زنده در سال های ۷۵-۱۹۷۰ به رقم ۵ نفر در سال های ۱۰-۲۰۰۵ کاهش یافته است. شاخص امید به زندگی با ۲۸۶ درصد افزایش از رقم ۵۵۲ سال در سال های ۷۵-۱۹۷۰ به رقم ۷۱ سال در سال های ۱۰-۲۰۰۵ افزایش یافت.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شاخص های مرگ ومیر در ایران در مقایسه با کل دنیا پایین تر بوده و یک کاهش عمومی در مرگ ومیر کودکان در کشور ایران طی سه دهه اخیر وجود داشته است. همچنین سیستم ثبت مرگ ومیر در کشور ایران نسبت به سال های قبل بهبود یافته است.