مقاله تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و گرمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی در دختران فعال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و گرمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی در دختران فعال دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و گرمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی در دختران فعال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و گرمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی در دختران فعال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و گرمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی در دختران فعال :

مقاله تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و گرمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی در دختران فعال که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۸۸ در علوم زیستی ورزشی (حرکت) از صفحه ۵ تا ۲۱ منتشر شده است.
نام: تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و گرمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی در دختران فعال
این مقاله دارای ۱۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دو استقامتی فزاینده
مقاله استرس گرمایی ملایم
مقاله دستگاه انعقادی
مقاله دختران فعال

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
برای مطالعه تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و دمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی، ۲۷ دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه مازندران انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه،NTG یا تمرین در محیط با دمای طبیعی (۲±۲۳ درجه سانتیگراد)،HTG یا تمرین در محیط با دمای ملایم (۲±۳۳ درجه سانتیگراد) و گروهی موسوم به HG که بدون انجام تمرین فقط در معرض محیط با دمای ملایم قرار داشتند، تقسیم شدند. رطوبت آزمایشگاه برای هر سه گروه در دامنه ۵±۵۵ درصد حفظ شد. پروتکل آزمون گیری با شدت ۶۵ تا ۷۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی هر فرد روی نوارگردان بدون شیب اجرا شد. خونگیری با شرایط کاملا مشابه در سه مرحله پایه، میان آزمون و ۳۰ دقیقه پس از فعالیت و به د نبال ۱۲ تا ۱۴ ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. برای تعیین مقادیر فیبرینوژن،APTT و PT از روش های انعقادی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری های مکرر، آنالیز واریانس و t مستقل در سطح P£۰۰۵ تحلیل شد. نتایج حاکی از افزایش غیرمعنادار مقادیر فیبرینوژن سه گروه و افزایش معنادار مقادیر APTT گروه های HTG و NTG در مراحل مختلف تحقیق بود. افزایش زمانPT نیز در گروه NTG در مرحله میان و پس آزمون و هم چنین در گروه های NTG و HTG در مرحله پس آزمون در مقایسه با مقادیر پایه معنادار بود. بررسی تغییرات بین گروهی نیز اختلاف معناداری را به لحاظ آماری در مقادیر PT بین گروه های NTG و HG در مرحله پس آزمون نشان داد. بر اساس این یافته ها می توان گفت که انجام فعالیت بدنی با شدت متوسط موجب بروز تغییراتی در دستگاه انعقادی شده ولی استرس گرمایی ملایم تاثیر زیادی بر دستگاه انعقاد خون نداشته است.