بلاغت تصویرپردازیهای مربوط به دوزخ در قرآن کریم با توجه به مقتضای حال مخاطب شعر عصرجاهلی ترجمان احوال اعراب ،مخاطبان آغازین قرآن کریم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بلاغت تصویرپردازیهای مربوط به دوزخ در قرآن کریم با توجه به مقتضای حال مخاطب شعر عصرجاهلی ترجمان احوال اعراب ،مخاطبان آغازین قرآن کریم دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بلاغت تصویرپردازیهای مربوط به دوزخ در قرآن کریم با توجه به مقتضای حال مخاطب شعر عصرجاهلی ترجمان احوال اعراب ،مخاطبان آغازین قرآن کریم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بلاغت تصویرپردازیهای مربوط به دوزخ در قرآن کریم با توجه به مقتضای حال مخاطب شعر عصرجاهلی ترجمان احوال اعراب ،مخاطبان آغازین قرآن کریم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بلاغت تصویرپردازیهای مربوط به دوزخ در قرآن کریم با توجه به مقتضای حال مخاطب شعر عصرجاهلی ترجمان احوال اعراب ،مخاطبان آغازین قرآن کریم :

تعداد صفحات :۲۰

چکیده مقاله:

شعر منسوب به دوران جاهلیت عرب، منظومهای است موزون و مقفی که ترجمان اوضاع و احوال مردم آن روزگار است.مردمی که در تنگنای صحرا غم آب و نان داشتند و در آن عرصهی بیحصار و بیحاصل، تیغ تنازع برکشیده بودند. قرآنکریم به عنوان معجزهی جاوید رسول اکرم )ص( در بدو نزول میبایست سخن را به اندازهی فهم و موافق احوال چنان مخاطبی میگفت. به طور منطقی تبشیرها و انذارهای این کتاب مقدس نیز ناگزیر باید متناسب با شعور و ذایقهی آن مخاطب میبود تابتواند ذهن و ضمیرش را به کار گیرد و در آن سرای وحشت و شقاوت، بساط هدایت و سعادت بگسترد. تحقیق حاضر بر آناست که انذارهای قرآن و چهرهای که از دوزخ ارایه میدهد با احوال و سطح ادراک اعراب جاهلی تناسب درخوری دارد. گرسنگی و بدغذایی، تشنگی و نوشیدنیهای ناگوار و جغرافیای خشن و جو ناایمن، ویژگی بارز زندگی در شبه جزیرهیعربستان بوده است. قرآن کریم همین ناملایمات را با لحنی مبالغهآمیز و ترساننده در وصف دوزخ آورده است. به ادعای این نوشتار، چنین تناسب و تجانسی، ناظر بر بلاغت قرآن و تناسب کلام وحی با مقتضای حال مخاطب است.