تغییرات سطوح ای- سلکتین و پی- سلکتین در زنان چاق به هشت هفته تمرین تناوبی شدید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تغییرات سطوح ای- سلکتین و پی- سلکتین در زنان چاق به هشت هفته تمرین تناوبی شدید دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تغییرات سطوح ای- سلکتین و پی- سلکتین در زنان چاق به هشت هفته تمرین تناوبی شدید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تغییرات سطوح ای- سلکتین و پی- سلکتین در زنان چاق به هشت هفته تمرین تناوبی شدید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تغییرات سطوح ای- سلکتین و پی- سلکتین در زنان چاق به هشت هفته تمرین تناوبی شدید :

تعداد صفحات :۱۲

چکیده مقاله:

مقدمه : مولکول های سلکتین، مسیول آغاز چسبندگی لکوسیت ها به اندوتلیوم عروقی می باشند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر مقادیر ای، سلکتین و پی ، سلکتین زنان چاق بود. مواد و روش ها : در این مطالعه نیمه تجربی، ۱۶ زن چاق با میانگین (۳/۶۲±۲۸/۰۶ سال و نمایه توده بدن ۵/۱۵±۳۱/۴۹ کیلوگرم بر متر مربع ) به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند به صورت تصادفی به دو گروه هشت نفری، تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین تناوبی شدید هشت هفته، هر هفته سه جلسه به مدت ۴۵ تا ۶۰ دقیقه با شدتی معادل ۹۰ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. برای مقایسه میانگین های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از روش آزمون تی استیودنت در گروه های همبسته و مستقل استفاده شد و نتایج در سطح معنی داری p<_0/05 آزمایش شدند. یافته ها : وزن بدن، نمایه توده بدن کاهش یافت، اما این تغییرات از لحاظ آماری معنی دار نبود. همچنین نسبت دور کمر با باسن پس از مداخله تمرین کاهش معنی دار یافت (p=0/007). مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش معنی دار یافت (p=0/00). غلظت ای، سلکتین و پی، سلکتین در گروه تمرین تناوبی کاهش یافت، اما این کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود (p> 0/05). نتیجه گیری : کاهش یافتن وزن و مولکول های سلکتین؛ و افزایش یافتن مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی به واسطه اجرای تمرینات تناوبی ممکن است به عنوان یک شیوه درمانی غیردارویی جهت بهبودی بیماران قلبی عروقی مورد استفاده قرار بگیرد.