مقاله جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی :

گر چه همه جرایم به نوعی امنیت را خدشه دار می کنند اما، در برخی جرایم این خصیصه روشن تر است. به عبارت دیگر به طور مستقیم با مفاهیم امنیت ملی و آسایش عمومی در ارتباط هستند. چنان که جرایمی مانند جاسوسی، محاربه، شورش، سوء قصد به جان مقامات سیاسی مستقیما حاکمیت ملی و اساس پایه های حکومت را هدف می گیرند. از سوی دیگر، جرایمی مثل جعل و قلب سکه، از باب آن که اعتماد عمومی را نسبت به صحت اسناد، نوشتجات، اوراق بهادار، اسکناس، سکه و نظایر آن ها سلب کرده و در مواردی ( مثل جعل اسکناس رایج) بنیان های اقتصادی جامعه را متزلزل می سازند، جرایم علیه آسایش عمومی محسوب شده اند. به عبارت دیگر، تفاوت بین جرایمی مثل جعل اسکناس و قلب سکه با جرایمی مثل قتل و سرقت آن است که در اولی شاید اساسا هیچ فرد خاصی متضرر نشود، مثلا آن کس که اسکناس جعلی را گرفته به نوبه خود آن را علیه دیگری خرج کند.

 در این میان بیش از همه بنیان های اقتصادی جامعه و اعتماد مردم به پول رایج کشور است که آسیب می بیند و از این طریق آسایش عمومی مختل می گردد. لکن در قتل و سرقت ضرر اولیه و ابتدائی به یک یا چند به خصوص وارد می‌شود و اختلال د ر آسایش عمومی در نتیجه ارتکاب این دو جرم تنها یک امر ثانوی و تبعی است.[۱] بنابراین جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی از جرایمی بحث می کند که مستقیما امنیت ملی یا آسایش عمومی را هدف قرار داده است. برای شناخت بهتر جرایم علیه امنیت و آسایش به بررسی اجمالی آن ها خواهیم پرداخت.

فصل اول: جرایم علیه امنیت کشور[۲]

۱. محاربه

محارب بنا به تعریف ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی، عبارتست از «هر کسی که برای ایجاد رعب و هراس و سلب آزادی وامنیت مردم دست به اسلحه ببرد».

مصادیق محاربه در قانون:

۱. اسلحه کشیدن برای ترساندن مردم (م ۱۸۳ ق.م.ا.)

 ۲.بر هم زدن امنیت از طریق سرقت مسلحانه و قطع الطریق ( ۱۸۵ ق.م.ا.)

۳. قیام مسلحانه در برابر حکومت اسلامی ( م ۱۸۶ ق.م.ا.)

۴. ریختن طرح براندازی حکومت اسلامی ( م ۱۸۷ ق.م.ا)

۵. نامزد شدن برای تصدی یکی از پست های حساس حکومت کودتا ( م ۱۸۸ ق.م.ا)

۲. تشکیل یا اداره یا عضویت در دسته یا جمعیت به قصد بر هم زدن امنیت کشور  ( مواد ۴۹۸ و ۴۹۹ ق.م.ا)

۳. تبلیغ علیه نظام یا به نفع گروه های مخالف نظام ( ۵۰۰ ق.م.ا.)

۴. جاسوسی و جرایم وابسته به آن[۳]

جاسوسی در قانون مجازات اسلامی مصادیق متنوعی دارد که عبارتند از:

۱. مطلع کردن اشخاص فاقد صلاحیت از اسرار یا اسناد یا تصمیمات راجع به سیاست داخلی یا خارجی کشور ( م ۵۰۱ ق.م.ا و م ۲۶ ق.م. جرایم نیرو های مسلح )

۲. ورود به اماکن ممنوعه جهت کسب اطلاع از اسرار سیاسی یا نظامی یا امنیتی (۵۰۳ ق.م.ا.)

۳. جمع آوری اطلاعات طبقه بندی شده با هدف بر هم زدن امنیت (۵۰۵ ق.م.ا.)

۴. بی مبالاتی و عدم رعایت اصول حفاظتی در حفظ اطلاعات طبقه بندی شده ( ۵۰۶ ق.م.ا.)

۵. اخفای جاسوسان یا معرفی جاسوس به کشور های بیگانه (۵۱۰ ق.م.ا  ۲۴ ق.م. جرایم نیروهای مسلح)

۶. جاسوسی به نفع یک دولت بیگانه و به ضرر دولت بیگانه دیگر در قلمرو ایران( م ۵۰۲ ق.م.ا).

 ۵. تحریک به عصیان و ..

بر اساس ماده ۵۰۴ هر کس نیرو های رزمنده و اشخاص در خدمت ایشان را تحریک موثر به عصیان، فرار، تسلیم یا عدم اجرای وظایف نظامی کند مرتکب جرم تحریک شده است. این ماده شبیه ماده۲۳ ق.م. جرایم نیرو های مسلح است. ماده ۵۱۲ ق.م.ا. نیز به جرم انگاری تحریک مردم به جنگ و کشتار یکدیگر اشاره دارد.

۶. تهدید به بمب گذاری وسایل نقلیه  (م ۵۱۱ ق.م.ا.)

۷. همکاری با دول خارجی متخاصم علیه کشور (م ۵۰۸ ق.م.ا)

۸. سوء قصد به جان مقامات سیاسی

 این جرم نسبت به مقمات سیاسی یا مذهبی داخلی در ماده ۵۱۵ ق.م.ا. و نسبت به  مقامات سیاسی خارجی در ماده  ۵۱۶ ق.م.ا. به شرط مقابل به مثل آمده است.

۹. توهین

 گرچه توهین از زمره جرایم علیع اشخاص است اما، برخی انواع آن به دلیل هویت مخاطب مخل امنیت کشور است.

انواع توهین مخل امنیت:

۱. توهین به مقدسات اسلام و انبیاء و ائمه طاهرین ( م ۵۱۳ ق.م.ا)

۲. توهین به امام خمینی و مقام معظم رهبری ( م ۵۱۴ ق.م.ا)

۳. توهین به مقامات سیاسی خارجی ( م. ۵۱۷ ق.م.ا)

۱۰. تخریب