مقاله پترولوژی توده گرانیتوئیدی شاه کوه (شمال شرق بافت)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله پترولوژی توده گرانیتوئیدی شاه کوه (شمال شرق بافت) دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پترولوژی توده گرانیتوئیدی شاه کوه (شمال شرق بافت)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پترولوژی توده گرانیتوئیدی شاه کوه (شمال شرق بافت)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پترولوژی توده گرانیتوئیدی شاه کوه (شمال شرق بافت) :

مقدمه

منطقه مورد مطالعه در محدوده طول های جغرافیایی ۵۶ ۳۹ و۵۶ ۵۵ عرض های جغرافیایی ۲۰

۲۹و ۲۹ ۳۰در شمال شرق شهر بافت قرار دارد و بر اساس تقسیم بندی واحدهای سـاختاری ایـران در زون ارومیه دختر واقع شده است (شکل.(۱
تاکنون بررسی سنگ شناسی و ژئوشیمیایی دقیقی در مورد ایـن تـوده صـورت نگرفتـه اسـت. اکثـر مطالعات قبلی در ارتباط با افیولیت ها ، نهشته هـای معـدنی، ولکانیـک هـا و اسـکارن هـای موجـود درمنطقه می باشد. از آن جملـه مـی تـوان بـه مطالعـه بهـزادی((۱۳۷۱، ریسـمانی(,(۱۳۷۳ میرزاپـور لنگرودی ( ۱۳۷۹ ) و مسعودی و همکاران((۱۳۸۳ اشاره کرد.

هدف از ایـن مطالعـه بررسـی پتروگرافـی، ژئوشـیمی، پتروژنـزو جایگـاه تکتـونیکی تشـکیل تـوده گرانیتوئیدی شاه کوه می باشد.

منطقه مورد مطالعه نقشه واحدهای رسوبی- ساختاری ایران و موقعیت منطقه مورد مطالعه

بحث

با نگاهی به نقشه زمین شناسی ۱/۱۰۰۰۰۰ چهار گوش بافت ( گروه یوگسلاو، (۱۹۷۲

می توان دریافت که هر سه نوع سنگ های آذرین ، رسوبی و دگرگونی در منطقـه رخنمـون دارنـد. از شمال شرق به جنوب غرب ورقه، توده گرانیتوئیدی شاه کـوه ، نـواحی پوشـیده شـده توسـط ولکـانو کلاست های ائوسن ، کمربند آمیزه رنگین و بلوک دگرگون شده پالئوزوئیک قابل تشخیص است.

توده گرانیتوئیدی شاه کوه در بین سنگ هـای ولکانوکلاسـتی عمـدتاً آنـدزیتی- داسـیتی جـایگزین گردیده است.

۵۰۵

پترولوژی توده گرانیتوئیدی شاه کوه (شمال شرق بافت)

الف ب

شکل-۲ الف- نمایی از قله شاه کوه ، مرتفعترین نقطه ارتفاعات لاله زار .

شکل -۲ ب – نمایی از گرانیتوئیدهای دره رود خانه لاله زار

در فاصله ۴۵ کیلـومتری شـمال شـرق بافـت در محـل تمـاس گرانیتوئیـد شـاه کـوه بـا آهـک هـای اولیگومیوسن اسکارن زایی دیده می شود که نشان دهنده سن جوان تر تـوده نفـوذی نسـبت بـه آهـک هاست (مسعودی و همکاران.(۱۳۸۳

با توجه به مطالعات صحرایی و پتروگرافی نمونه های برداشت شده از منطقـه مـورد مطالعـه را مـی توان در گروههای آلکالی فلدسپار گرانیت، گرانیـت، گرانودیوریـت و دیوریـت جـای داد. در بخـش پتروگرافی به شرح آنها خواهیم پرداخت.

پتروگرافی

همانگونه که اشاره شد سنگ های مورد مطالعه در چهـارگروه آلکـالی فلدسـپار گرانیـت ، گرانیـت، گرانودیوریت و دیوریت قرار دارند. کـانی هـای فلسـیک غالـب در تمـام سـنگ هـای نفـوذی منطقـه پلاژیوکلاز در حد اولیگوکلاز- آندزین و ارتوکلاز پرتیتی می باشد. کـانی هـای فرومنیـزین غالـب در سنگ های نفوذی منطقه هورنبلند سبز و بیوتیت است و اوژیت نیز به میـزان انـدک در گرانودیوریـت، دیوریت و میکرو آنکلاوهای گابرویی دیده می شود. بافت عمـومی سـنگ هـا گرانـولار سـابهدرال و اندازه کانی ها متوسط تا درشت دانه است.

آلکالی فلدسپار گرانیت

بافت میکروسکوپی آنها از سابهدرال تا انهدرال گرانولار متغیر است. بافت گرافیکی و پرتیتی نیـز در تعدادی از مقاطع دیده می شود. کانی های اصلی آنها شامل کوارتز، پلاژیوکلاز، ارتوز، ارتـوز پرتیتـی و کانی های فرعی شامل بیوتیت، زیرکن، آپاتیت و کانی های اپک می باشد.

گرانیت

بافت غالب آنها گرانولار سابهدرال است و بافت های گرافیکی -۳) الـف) و میرمکیتـی نیـز گهگـاه دیده می شود. کانی های اصلی شامل کوارتز، ارتوز، ارتوز پرتیتـی و پلاژیـوکلاز و کـانی هـای فرعـی شامل هورنبلند سبز، بیوتیت، آپاتیت، اسفن ، کانی هـای اپـک و زیـرکن مـی باشـد.در بعضـی مقـاطع

۵۰۶

مجموعه مقالات نهمین همایش انجمن زمین شناسی ایران، دانشگاه تربیت معلم تهران، ۱۳۸۴

تورمالین به صورت رگه ای و پراکنده وجود دارد که نشان دهنده تأثیر محلول های هیـدروترمالی بـور دار بر روی پلاژیوکلاز ها بوده است.

گرانودیوریت ها

گرانودیوریت ها در نمونه دستی به رنگ خاکستری روشن دیده می شوند. علاوه بر بافـت گرانـولار بافت پورفیروئیدی نیـز در آن هـا دیـده مـی شـود(شـکل-۳ ب). کـانی هـای اصـلی شـامل کـوارتز، پلاژیوکلاز، ارتوز، هورنبلند سبز و بیوتیت و کانی های فرعی شامل زیرکن، اسفن، آپاتیت و کانی هـای اپک می باشد.

کانی های اپک در اکثر مقاطع میکروسکوپی دیده می شوند که نشان دهنده فوگاسیته بـالای اکسـیژن در زمان تبلور است. غالباٌ در حاشیه کانی های اپک اسفن ایجاد شـده کـه حاصـل ترکیـب TiO2 آزاد شده این کانی ها با CaO ناشی از تخریب پلاژیوکلازو SiO2 موجود در محیط مـی باشـد . از اینـرو می توان گفت کانی های اپک از نوع تیتانو مگنتیت می باشند.