مقاله مطالعه روند پیشروی شوری آب در آبخوان دشت کهورستان (استان هرمزگان)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مطالعه روند پیشروی شوری آب در آبخوان دشت کهورستان (استان هرمزگان) دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه روند پیشروی شوری آب در آبخوان دشت کهورستان (استان هرمزگان)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه روند پیشروی شوری آب در آبخوان دشت کهورستان (استان هرمزگان)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه روند پیشروی شوری آب در آبخوان دشت کهورستان (استان هرمزگان) :

چکیده:

دشت کهورستان یکی از مناطق مهم و کم آب استان هرمزگان می باشد که در ۱۰۰ کیلومتری شهر بندر عباس واقع شده است. این دشت که دارای محدودیت منابع آب کشاورزی و شرب است مورد تهاجم آبهای لب شور نیز قرار گرفته است . در سه دهه اخیر با توجه به افزایش جمعیت منطقه، گسترش اراضی زیر کشت و بکارگیری سامانه های پمپاژ ، برداشت آب از منابع محدود آب شیرین به گونهای است که حلقه محاصره آب شیرین در آبخوان دشت را تنگ تر نموده است بدیهی است که تداوم چنین روندی منجر به شور شدن کامل آبخوان دشت و بروز مشکلات جدی اقتصادی – اجتماعی در منطقه خواهد گردید. از این رو مدیریت استراتژیک روند تغییرات کیفی آب در دشت کهورستان بر مبنای نتایج مطالعات مربوطه از اهمیت بسزایی برخوردار است.

در این مقاله ضمن بررسی پیشرفت شوری آب در آبخوان دشت کهورستان، راهکارهای بهینه مقابله با آن ارائه می گردد. نتایج مطالعات هیدروژئوشیمیایی نشان می دهند که سفره آب زیر زیرزمینی است مذکور از سه جهت شمال، شرق و جنوب مورد هجوم جریانهای شور بوده و تنها ازسمت غرب به میزان محدودی با آب شیرین تغذیه می شود.

بررسی آماری و اطلاعات مربوط به وضعیت کیفی آب و ترسیم نقشه های منحنی های هم EC و Cl نشان می دهد که مقدار EC بخش شرقی آن از مرز ۱۰۰۰۰ میکرومهوس بر سانتی متر گذشته و همچنین غلظت Cl در این بخش از دشت کهورستان بیش از ۳۰۰۰ میلیگرم در لیتر می باشد، نقشه های مذکور بیانگر پیشروی آب شور از بخش شرقی به سمت غرب می باشد. همچنین تجزیه تحلیل نتایج آزمایشات مربوط به و پارامترهای شیمیایی نظیر TDS ،سختی، pH و غلظت عناصری همچون کلسیم ، منیزیم و سدیم و رسم نمودارهای ویلوکس و شولر جهت طبقه بندی آب از نظر کشاورزی و شرب نیز انجام پذیرفت.

در نهایت راهکارهای ممکن حفاظت از آب شیرین موجود و جلوگیری از هجوم آب شور به آبخوان پیشنهاد می گردد.

کلمات کلیدی: آب زیرزمینی،مطالعات کیفی،شوری، دشت کهورستان

Archvie of SID

-۱ مقدمه:

-۱ -۱ اوضاع کلی جغرافیایی:

دشت کهورستان یکی از دشتهای مهم استان هرمزگان است که در فاصله حدود ۱۱۰ کیلومتری غرب بندرعباس و در مختصات خغرافیایی ۲۷o ,07 تا ۲۷o ,16 عرض شمالی و ۵۵o ,25 تا ۵۵o ,45 طول شرقی قرار گرفته است. هوای گرم، بالا بودن رطوبت نسبی هوا، کم بودن میزان بارندگی سالانه و پایین پتانسیل تبخیر زیاد، از ویژیگیهای کلی اقلیمی منطقه کهورستان می باشد.

اقلیم منطقه کهورستان از نظر جغرافیایی از نوع خشک می باشد که متوسط بارندگی سالانه آن بر اساس امار ایستگاههای دژگان و رویدر در مناطق مرتفع و دشت منطقه به ترتیب ۲۵۰/۴ و ۱۹۹/۵ میلیمتر است.

متوسط دمای سالانه منطقه بر اساس ایستگاه های دژگان و رویدر در مناطق مرتفع ۲۶/۲ و در مناطق دشتی کهورستان ۲۷/۴ درجه سانتیگراد می باشد. تبخیر متوسط سالانه منطقه کهورستان به کمک آمار و اطلاعات تبخیر تشتک کلاس A به میزان ۲۸۱۱/۵ میلیمتر در مناطق مرتفع و ۳۶۹۷/۷ میلیمتر در مناطق دشت می باشد.

متوسط رطوبت نسبی منطقه با استفاده از امار ایستگاههای دژگان و رویدر در مناطق مرتفع ۵۶/۲ درصد و در مناطق دشت ۷۹/۲ درصد می باشد که نشاندهنده بالا بودن میزان رطوبت نسبی هوا در تمامی طول سال در منطقه کهورستان است که این مشخصه به علت نزدیکی این منطقه به دریا است.

با بررسی آمار و اطلاعات باد سنجی روزانه ایستگاه سینوپتیک بندرعباس، شدیدترین سرعت وزش باد در مقیاس سالانه ۱۰۸ کیلومتر بر ساعت در ۱۰ متری سطح زمین و متوسط سرعت سرعت باد ۱۱ کیلومتر بر ساعت گزارش شده است و جهت جریان باد غالب در منطقه جنوبی می باشد.

-۲-۱ منابع آب دشت کهورستان:

وسعت حوضه آبریز مستقل دشت نزدیک به ۷۵۳ کیلومتر مربع است، اما در واقع دو رودخانه بزرگ رسول و حرا با حوزه های آبریزی به وسعت ۴۹۵۰ و ۱۰۱۶ کیلومتر مربع نیز منابع آب سطحی خود را به دشت کهورستان وارد و حوزه آبریز دشت کهورستان را به حدود ۶۷۲۰ کیلومتر مربع ارتقاء می دهد.

الف) منابع ابهای سطحی -۱ رودخانه کل

این رودخانه از ارتفاعات شمال شهر ستان داراب منشا می گیرد،از منتهی الیه بخش شمالی شرقی دشت کهورستان در راستائی شمال به جنوب جریان داشته و از جنوب شرقی دشت از منطقه خارج و به خلیج فارس می ریزد. این رودخانه از لحاظ کمیت منابع آب، پر اب ترین رودخانه هرمزگان محسوب می شود، لیکن به دلیل وجود گنبدهای نمکی متعدد در حوزه آبریز خود از کیفیت شیمیایی بسار شوری برخوردار است. بطوریکه هدایت اکتریکی آب جریان این رودخانه در نمونه های آزمایش شده نزذیک به ۵۱۰۰۰ میکرومهوس بر سانتیمتر و کلر موجود در ان نزدیک به ۵۰۰ میلی اکیوالانت در لیتر است . این رودخانه یکی ازمنابع تغذیه کننده ابخوان دشت کهورستان در بخش شرقی می باشد. تاثیر مخربی بر منابع آب زیرزمینی دارد.

-۲ رودخانه رسول از ارتفاعات شمال غرب بستک منشا می گیرد، و از جنوب غرب به دشت کهورستان وارد و از منتهی الیه جنوب شرقی دشت

کهورستان به رودخانه کل متصل می شود. این رودخانه در بدو تشکیل به رودخانه گوده، و در بخشهای میانی به رودخانه شور مشهور است و از جریان دائمی و پایه برخوردار است. هدایت الکتریکی آب این رودخانه تا حدود ۱۵۰۰۰ میکرومهوس بر ساتیمتر متغیر بوده و کلر موجود در ان نزدیک ۵۰۰ میلی اکیوالانت در لیتراست . این رودخانه حجم قابل ملاحظه ای از آب شور را بخصوص در بخشهای جنوبی و مرکزی دشت به کهورستان تزریق می نماید.

-۳ رودخانه حرا Archvie of SID

این رودخانه از بخش شمالی به دشت کهورستان وارد شده و و در حوالی مرکز دشت به رودخانه رسول می پیوندد. توپوگرافی مسیر بستر رودخانه حرا در دشت کهورستان به صورتی است که این رودخانه به آبراههای متعددی تقسیم می گردد و این امر سبب می شود که در تغذیه بخش شمالی دشت کهورستان نقس قابل ملاحظه ای داشته باشد. بر اساس نتایج آزمایشگاهی، هدایت الکتریکی جریان پایه ۲۸۲۰۰ میکرومهوس بر سانتیمتر است ارقام هدایت الکتریکی آب با افزایش دبی عوری به تدریج کاهش یافته بطوریکه با جریان حدود ۰/۵ مترمکعب در ثانیه، هدایت الکتریکی به ۱۴۶۵۰ و با جریان حدود ۱ مترمکعب ثانیه به ۹۰۵۲ میکرومهوس بر سانتیمتر کاهش می یابد.

در دشت کهورستان آبراهه ها، مسیلها و رودخانه های فصلی متعددی وجود دارد که مهترین انها رودخانه شیب روان می باشد . این رودخانه از غرب وارد دشت کهورستان می شود و از انجا که جریانهای سطحی ناشی از بارندگی در حوزه آبریز این رودخانه در تماس با تشکیلات زمین شناسی شور قرار نمی گیرد، کیفیت شیمیایی آب آن برای مصارف شرب و کشاورزی فاقد هر گونه محدودیت می باشد. هدایت اکتریکی آن از ۴۵۰ تا ۶۰۰ میکرومهوس بر سانتیمتر و میزان کلر را بین ۱ تا ۲ میلی اکی والانت در لیتر می باشد لذا این رودخانه یکی ار مهمترین عوامل تغذیه کننده آبخوان آب شیرین دشت کهورستان است.

-۳-۱ زمین شناسی:

تشکیلات هرمز که از قدیمیترین رسوبات رخنمون یافته در منطقه هستند، در بخش جنوب شرقی دشت کهورستان بیرون زدگی داشته و مهمترین عامل افزایش املاح به منایع آب و خاک این بخش از دشت می باشد. سازندهای آهکی آسماری که در قسمت زیرین تشکیلات منطقه را تشکیل می دهند در منتهی الیه شمال شرقی و همچنین قلل ارتفاعات شمالی دشت کهورستان رخنمون داشته و در تغییرکیفیت شیمیایی منابع آب درتماس با خود، تاثیر قابل ملاحظه ای ندارند همچنین سازندهای گروه فارس که بیشترین گسترش و رخنمون را در سرتاسر ارتفاعات شمالی و جنوبی دارا می باشد و تشکیلاتی تبخیری بشمار می آیند ،حاوی مقداری زیادی املاح قابل حل در آب می باشد بنابراین تاثیر قابل ملاحظه ای در تخریب کیفیت شیمیایی منابع آب در تماس با خود دارند.