موسیقی و انواع ابزارآلات آن

مقدمه :
*  موسیقی نوعی رفتار انسانی است که از نظر تأثیر بی همتا و نیرومند است. موسیقی را باید نخستین وسیله ی بیان غریزی انسان دانست . هنری که می تواند انسان را در حد اعلای شادی و یا در غم عمیق فرو برد . بشر از همان ابتدای آفرینش برای توصیف حالات گوناگون درونی خویش خود را به موسیقی و آلات نیازمند، دید . به همین دلیل هیچ فرهنگ یا قبیله ای یافت نمی شود که فقط با اصوات طبیعی خشنود و قانع باشد.انسان صداهای جدیدی به وجود آورده و آن ها را در دستگاه یا سازمانی قرار داده است که عموماً نسبت به صداهای طبیعی برتری دارد و موزون تر است.
به این ترتیب نوعی ارتباط غیر کلامی و ارزشمند را برای بیان حالات مختلف روحی خود که شاید هیچ گاه از طریق ارتباط کلامی قادر به بروز آن نمی بود بوجود آورده است.
 در اینکه موسیقی چه زمانی و در کجا به وجود آمده است، بین صاحب نظران اختلاف نظر وجود دارد . برخی از عقیده دارند که موسیقی زاده ی صدای پرندگان می باشد. چنان چه انسان ها آن را تقلید کرده اند و از، ورای تأثیر آن صداها و آهنگ های دلپذیر ایجاد شده است. اما آن چه محقق است این است که آدمی قبل از آنکه تکلم و صوت را آموخته باشد ، با هنر و موسیقی کم و بیش آشنا بوده، زیرا وزن ها و آهنگ هایی که از حنجره اش بیرون می آمده نخستین گام در ظهور موسیقی بوده است در زمینه اختراع آلات موسیقی نیز، نظریات گوناگونی وجود دارد. چنان چه در « کتاب مزامیر » نواختن موسیقی را به داوود پیغمبر «ع» نسبت داده اند.  
برخی از محققین اختراع موسیقی را به فیثا غورث نسبت داده اند  و گویند که ذوات الاوتار را او اختراع کرده است . و بعد از او کسی که در ایجاد موسیقی اهمیت بیشتری دارد، ابونصر فارابی می باشد. قدیمی ترین سندی که از وجود ساز و موسیقی خبر می دهد ، لوحه های سومری است که باستان شناسان آنها را در جلگه های بین النهرین یافته اند. در این لوحه به نواختن چنگ همراه با سرود آفرینش اشاره شده است و مشخص شده که این قوم هنرمند باستانی داری موسیقی پیشرفته ای بودند.

 “بیان مسئله”
موسیقی هنری است که از تنظیم و ترکیب اصوات ایجاد می شود و زیبایی و جزابیت آن بر حسب اثری که در روح و ذهن شنونده می گذارد سنجیده می شود. موسیقی که هنر پرورش روح است در طول تاریخ و ترد ملل مختلف، اوج و حضیض های زیادی را متحمل شده است . به گفته ی هگل :((موسیقی به حد اعلا هنر احساس است. موسیقی در واقع احساسات و عواطف در صدا دار می کند . آن جا که بیان و زبان عاجز است موسیقی آغاز می گردد. چون موسیقی یک بلاغت مؤثر روحی است . موسیقی یک زبان بین المللی برای ابراز آرزوهای نهفته و آشکار دل هاست . همانطور که آداب و عادات اقوام مختلف ، متفاوت است بدیهی است که موسیقی آن ها نیز یکسان نباشد. موسیقی آدمی متنوع است و نسبت به درجه افکار و تمدن، عواطف، امید ها و یأس های هر قوم و ملت، بسیار وسیع بوده و هر یک رنگ خاص خود را دارا می باشد . خاطرات شاد و فرح بخش و دوره های غم انگیز گذشته دست به دست یکدیگر داده و موسیقی دوره های مختلف ملل در شکل می دهند از سویی دیگر چون تمدن ها و فرهنگ ها در طول تاریخ درگیرودار و حشر و نشر با یکدیگر بوده اند، بدیهی است که ادغام هنری و تلفیق فرهنگی که حاصل این نزدیکی و مباشرت  بوده بوجود آید . (نفری_۱۳۸۳)