مقاله سرای دوستی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله سرای دوستی دارای ۱۸۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله سرای دوستی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله سرای دوستی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله سرای دوستی :

فصل ۱
ویژگیهای جغرافیایی و اقلیمی منطقه

محل مورد نظر برای طراحی، در منطقه ۱۵، شهرداری تهران واقع می‌باشد. مطالعه ویژگیهای اقلیمی پروژه حاضر، بر اساس آمار ۱۵ ساله (۱۳۴۴-۱۳۵۹ هـ .ش) ثبت شده در ایستگاه کلیماتیک مستقر در نمایشگاه بین‌المللی تهران انجام می‌یابد. ایستگاه نمایشگاه بین‌المللی در ارتفاع ۱۵۴۱ متری با عرض جغرافیایی ۵۷ ۳۵ شمالی و طول جغرافیایی ۲۵ ۵۱ قرار گرفته است.
در ابتدا توضیحاتی کلی در مورد موقعیت جغرافیایی شهر تهران آورده شده و سپس به تفصیل ویژگیهای اقلیمی منطقه مورد نظر بررسی شده است.
هدف از این مطالعات دستیابی به اطلاعاتی است که از طریق آن، می‌توان معماری بناهای مورد نظر را تا حد امکان با شرایط و مقتضیات اقلیمی انطباق داد و شرایط زندگی و یا بهره‌گیری از فضاهای مجموعه را با وضعیت آب و هوایی محیط تنظیم نمود.
۱-۱- خلاصه روند دویست ساله توسعه و گسترش شهر تهران
شهر تهران از حدود دویست سال پیش که پایتخت اعلام شد تا به امروز تحولات بسیاری را از سر گذرانیده است و طی ادوار مختلف توسعه، به کلان شهر کنونی تبدیل شده است. شهر تهران عمدتاً در سه مقطع گسترش یافته است؛ اول در زمان صفویه و قاجاریه، دوم در زمان پهلوی اول و سوم در زمان پهلوی دوم. حرکت طبیعی گسترش شهر تهران طی دوران صفویه و قاجاریه و به حکومت رسیدن رضاشاه، دچار تحولات جدیدی شد. وسعت شهر تهران طی دوران کوتاه حکومت وی به سرعت افزایش یافت و از حدود ۲۴ کیلومتر مربع در سال ۱۳۰۱ هـ . ش به حدود ۴۵ کیلومتر مربع در سال ۱۳۲۰ هـ .ش رسید. یعنی مساحت شهر در ظرف کمتر از ۲۰ سال، تقریباً دو برابر شد. هسته مرکزی شهر نیز با توجه به جاذبه شمال شهر و شمیرانات به طرف آن کشیده می‌شود، به طوریکه امروزه مرکز تهران از بازار به خیابان انقلاب تغییر مکان داده است، یعنی ۴ کیلومتر حرکت کرده است. در نقشه‌های گسترش شهر تهران در دوره‌های مختلف، این تغییرات به وضوح دیده می‌شود. جمعیت شهر تهران در طی سالهای ۱۱۶۶ هـ . ش تا ۱۳۶۵ هـ . ش از بیست هزار نفر به ۶ میلیون نفر رسید. یعنی ۳۰۰ برابر و وسعت شهر از ۲/۷ کیلومتر مربع به ۶۲۰ کیلومتر مربع رسید یعنی وسعت شهر ۷۶ برابر شد. (۱)
۱-۱-۱- تاریخچه هسته تاریخی شهر تهران و مراحل توسعه فیزیکی شهر تهران
نام تهران برای نخستین بار در یکی از نوشته‌های تئودوسیوس یونانی در حدود اواخر سده پیش از میلاد به عنوان یکی از اراضی ذکر گردیده و قدیمی‌ترین سند فارسی رد مورد تهران حاکی از آن است که روستای تهران قبل از سده سوم هجری قمری وجود داشته است پس از حمله مغول و جنگهای داخل شهر ری رو به ویرانی گذاشت (۵۹۹ هجری قمری) و تهران رو به گسترش نهاد و سیمای شهر را به خود گرفت. ترقی و رشد شهر نشینی در تهران از دوره صفویه آغاز شد و در زمان شاه طهماسب صفوی در تهران بناهای تازه و کاروانسراها و برج‌ها و باروهای مستحکم بنا گردید.
تهران ۴ دروازه به نامهای دروازه شمیران دولاب شاه عبدالعظیم و قزوین فضای کالبدی به وسعت ۴ کیلومتر مربع را حدوداً تحت حصار طهماسبی قرار داشت.
محلات عودلاجان، بازار، سنگلچ، چال میدان و ارگ سلطنتی از بخشهای قدیمی شهر به شمار می‌آیند در آن زمان تمام اراضی تهران تا شهر روی و نواحی غربی و شرقی از مزارع پوشیده بود.
در اوایل دوره قاجاریه دو دروازه دیگر به نامهای دروازه دولت و عمدیه در این محدوده حصار ایجاد شد در سال ۱۲۰۰ هـ . ق آقا محمدخان قاجار در تهران به تخت نشست و تهران رسماً پایتخت کشور شد. و تحولات زیادی را موجب گردید. تشکیل سلطنت پهلوی سیمای شهر تهران را بار دیگر دچار تحولات زیادی کرد و افزایش جمعیت و به تبع آن ازدیاد وسائط نقلیه شهری باعث گسترش بی وقفه ساخت و ساز در اطراف تهران شد تا جائیکه تمامی ۷۷ آبادی واقع در پهنه اطراف تهران زیر پوشش شهر تهران قرار گرفت.
به علت گران شدن زمین در داخل شهر گرایش ایجاد شهرکهای اقماری در اطراف تهران را گسترش داد سیر صعودی جمعیت و توسعه فیزیکی وسعت شهر ۴ کیلومتر مربعی را در بدو سلطنت فتحعلی شاه قاجار را به ۱۸ کیلومتر مربع در زمان ناصرالدین شاه و ۴۶ کیلومتر مربع در زمان رضاشاه و ۹/۷۱۶ کیلومتر مربع در حال حاضر را بوجود آورده است.
۲-۱-۱- ساختار جمعیتی شهر تهران
قریب به دو قرن از گسترش شهر تهران و افزایش سریع جمعیت آن می‌گذرد.
در حدود سال ۱۲۱۰ هـ . ق (بلدیه تهران که از چهار محله تشکیل شده بود) آمار حدود ۵۰ هزار نفر را تخمین زده شده است و اولین سرشماری در سال ۱۲۶۲ شمسی جمعیت شهر ۴۸۲/۱۰۶ نفر و در سال ۱۳۶۵ تعداد ۶۰۴۲۵۸۴ نفر که محدوده مناطق بیستگانه شهرداری را شامل می‌شده است.
جمعیت ایران بر اساس آمارگیری سال ۱۳۷۰ بالغ بر ۵۵۸۳۷۱۶۳ نفر در هر کیلومتر دارای بیشترین میزان تراکم جمعیتی را در کشور شامل می‌شود.
با توجه به اینکه در هر کشور افراد ۱۵ تا ۶۴ ساله که در تولید ملی شرکت دارند، جمعیت فعال آن کشور می‌باشند و گروههای زیر ۱۵ سال و بالای ۶۴ سال معمولاً مصرف کننده محسوب می‌شوند. در این سرشماری جمعیت گروههای زیر ۱۵ سال به کل جمعیت تقریباً در تمام استانهای کشور در صد بالایی را نشان می‌دهد.