پروپوزال بکارگیری تکنیک زنجیره بحرانی (CCPM) در مدیریت زمان پروژه های سازمانهای تحقیقاتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پروپوزال بکارگیری تکنیک زنجیره بحرانی (CCPM) در مدیریت زمان پروژه های سازمانهای تحقیقاتی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پروپوزال بکارگیری تکنیک زنجیره بحرانی (CCPM) در مدیریت زمان پروژه های سازمانهای تحقیقاتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پروپوزال بکارگیری تکنیک زنجیره بحرانی (CCPM) در مدیریت زمان پروژه های سازمانهای تحقیقاتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پروپوزال بکارگیری تکنیک زنجیره بحرانی (CCPM) در مدیریت زمان پروژه های سازمانهای تحقیقاتی :

توضیحات:

پروپوزال آماده پایان نامه کارشناسی ارشد با موضوع بکارگیری تکنیک زنجیره بحرانی (CCPM) در مدیریت زمان پروژه های سازمانهای تحقیقاتی(مطالعه موردی)، در قالب فایل word و در حجم ۷ صفحه به صورت کاملاً ویرایش شده، همراه با پروپوزال بکارگیری تکنیک زنجیره بحرانی (CCPM) در مدیریت زمان پروژه های سازمانهای تحقیقاتی
فهرست منابع درون متنی و انتهای متن.

این فایل بصورت انحصاری توسط فـــــرافایل در اینترنت عرضه می گردد و ارائه یا فروش آن در سایر سایتها و وبلاگ ها، پیگیرد قانونی دارد.

سال تدوین: ۱۳۹۰

بخشی از بیان مسئله:
یکی از مهمترین دغدغه های مدیران و دست اندرکاران هر پروژه ای این است که بتوانند پروژه را طبق برنامه زمانبندی از پیش تعیین شده و با بودجه تخصیصی به پایان برسانند. از عمده ترین مشکلات اجرایی این مهم، افزایش زمان اجرا نسبت به زمان برآورد شده است. آمارها نشان می دهند تقریباً ۲۰ درصد پروژه ها قبل از کامل شدن، منتفی می گردند که این امر اتلاف زمان، هزینه و تلاش های صرف شده را در برخواهد داشت. مابقی پروژه ها نیز یا در تحویل کامل حوزه کاری اولیه شکست می خورند، یا دیرتر تحویل مشتری می شوند و یا بودجه آنها از حد تعیین شده فراتر می رود. در دنیای رقابتی امروز، تأخیر در تحویل پروژه، توجیه پذیر نیست و باعث بی اعتمادی مشتریان می گردد.

بر اساس آمارها اکثر قریب به اتفاق پروژه ها در مورد اهداف زمان و هزینه با گذشتن ۴۰% تا ۲۰۰% از حد پیش بینی شده شکست می خورند. این شکستها، بودجه های هنگفتی را در هر سال صرف خود می کنند. تلاش ها بمنظور بهبود عملکرد پروژه ها به علت ساختاری که برنامه ریزی و مدیریت پروژه سنتی و متداول دارد کمتر نتیجه داده است.

دکتر گلدرات در سال ۱۹۸۴ برای نخستین بار مفهوم تئوری محدودیتها را بمنظور افزایش راندمان در خطوط تولید معرفی نمود. شاید بتوان پایه و اساس این تئوری را در یک جمله اینگونه خلاصه کرد:” محدودیتهای هر سیستم، عملکرد آن سیستم را تعیین می کند”. در سال ۱۹۹۴، گلدرات دامنه کاربرد تئوری محدودیتها را به حوزه مدیریت پروزه کشاند و متدولوژی جدیدی به نام زنجیره بحرانی پروژه را پایه گذاری کرد]۹[. نبوغ این روش در ایجاد یک شیفت جدید است که برای اولین بار هر دو جنبه انسانی و متدولوژیک یک الگوریتم پروژه را در یک چارچوب واحد جمع کرد.

رویکرد زنجیره بحرانی با آگاهی عمیق از طبیعت انسانی و واکنش های وی در چارچوب مدیریت پروژه بنا شده است. زنجیره بحرانی بر این ادعاست که هر تأخیر در دسترسی به منابع می تواند دقیقاً مانند روابط وابستگی و پیشنیازی فعالیتها، زمانبندی پروژه را به تأخیر بیندازد. یکی از نتایج مهم استفاده از مدیریت زنجیره بحرانی بعنوان استراتژی مدیریت پروژه این است که از تأخیرهای پروژه جلوگیری می کند.

گلدرات بیان می کند که افراد عموماً در تخمین های خود، مقداری زمان ایمنی در نظر می گیرند و تخمین هایی از زمان فعالیتها ارائه می دهند که ۹۵% از انجام فعالیت در آن زمان اطمینان داشته باشند. سئوالی که در اینجا مطرح است این است که چرا با وجود آنکه افراد هنگام تخمین برای مدت زمان انجام فعالیتها، زمان را بصورت باز می دهند و حاشیه ایمنی زیادی در زمان فعالیتها در نظر می گیرند، با اینحال آمار دیرکرد پروژه ها اینقدر بالاست؟

برای توضیح این دیرکرد گلدرات مواردی نظیر سندروم دانش آموزی، قانون پارکینسون، قانون مورفی، چندوظیفه ای بودن منابع ، پیش نیازی منابع و… اشاره می کند و بیان می دارد بمنظور کنترل این تأخیرات، نه تنها پیش نیاز بودن فعالیت ها باید مدنظر قرار گیرد، بلکه دو بعد خطاهای انسانی و پیش نیازی منابع نیز می بایست مورد توجه قرار گیرد.

در روش CCPM اختلاف میان مدت زمان پروژه بر مبنای تخمین جدید(۵۰%) و تخمین اولیه پروژه، بافر پروژه نامیده می شود و باید به عنوان یک فعالیت مجزا در نمودار گانت نشان داده شود. با این اوصاف، پروژه می تواند در هر کجا از ابتدای این بافر تا انتهای آن به اتمام برسد.

با توجه به نوین بودن این تکنیک و اینکه تاکنون در مدیریت پروژه های سازمانهای تحقیقاتی و پژوهشی داخل کشور مورد استفاده قرار نگرفته است، در این تحقیق سعی بر آن است تا با بکارگیری تکنیک CCPM و مقایسه نتایج حاصل از آن با نتایج پروژه های انجام شده توسط روش های مرسوم کنترل پروژه در سازمان موردمطالعه، میزان موفقیت و کارایی روش مذکور و تأثیر آن بر کاهش زمان انجام پروژه ها را مورد بررسی قرار دهد.

در صورت نیاز به راهنمایی در خصوص این پروپوزال، با ما در تماس باشید