بررسی فن و هنر سفالگری

فن و هنر سفالگری
سفال قرون ۳ و ۴ هجری
قرن ۳ هجری شروع و تلاشهای فرهنگی و اقتصادی در حیات جامعه است پس از دو قرن ساده زیستی و حذف تجمل گرایی و همگانی شدن امکانات جامعه ،زمینه های رشد  وتوسعه اندیشه های انسانی فراهم شده است به طوری که شکوفایی این فعالیت ها را در قرن ۴ هجری می توان دید .
دانشمندان معلمان بویژه ایرانیان در این قرن حاصل تفکرات فلسفی یونیان را در قالب تجربیات علمی و عملی در زمینه شناخت علوم و فنون به جهان عرضه کردند وبا ترجمه کتابهای یونانی و سانسکریت و تدوین کتب عربی وفارسی زمینه پیشرفت و تسریع اندیشه های آن دوره را به سوی شکوفایی فراهم نموده ، -۰ آثار سفالی بیش از هر اثر باقیمانده ای منعکس کننده این تحولات است زیرا سیر تطور و تکامل اندیشه ها از روی نوع تزئینات نوشته های کوفی روی سفالها و تجربیات انجام شده د رزمینه عقیه لعاب های مختلف و کشف لعابهای جدید ورنگهای مختلف می توان دید در پایان قرن ۴ موفقیتهای ارزنده ای در زمینه شناخت اکسید فلزات و فرمول ترکیبات آنها برای رنگ لعاب مورد نظر حاصل شده بود سفالگران باتکیه براین دانش و تجربه و ممارست در پخت سفال و کنترل حرارت و تغییر در شکل کوره ها توانستند تحولی عظیم و چشمگیر در خلق ظروف سفالی با تزئینات بسیار چشم نواز وارزشمند به وجود آورند . ۰-۰ در طبقه بندی سفالهای دروه اسلامی سفالی قرن ۳و ۴ را بنام سفالهای سامانی شناسایی کرده وویژگیهای فن و زیرین موسوم به لعاب گلی را به این دوره نسبت داده اند . این گروه ازسفالها بیشتر در شمال شرق ایران در مراکزی مانند نیشابور ، سمرقند و جرجان معمول بوده است فنون تزئین متداول در این دوره چنین است .
الف – لعاب گلی : در این نوع تزئین ظروف ساخته شده از گل را که معمولا دارای خمیر نخودی یا قرمز بوده است پس از خشک شدن در دو غابی از گل نخود رنگ فرو می بردند . طوری که داخل و خارج آن بطور یکنواخت با این دوغاب پوشانده می شد و پس از خشک شدن ظروف را به نقوش مورد نظر می آراستند این نقوش معمولا ساده بود و شامل یک جمله یا کلمه کوفی می‌شد که در کف داخلی یا برحاشیه لبه داخلی ظروف نوشته می شده سپس ظروف را با لعاب شیشه ای پوشاندند و به کوره می بردند . معمولا برای ظروف ساده یک رنگ از ترکیب لعاب گلی که سیلیس هم به آن اضافه می‌شده استفاده می کردند که این کار در یک مرحله انجام می شده در نهایت ظروف به رنگ شیری براق در می آمد . ظروف مزین به لعاب گلی معمولا درچهار گروه مطالعه می شود .
سفالینه با پوشش گلی و نقوش سیاه روی زمینه سفید : ( یکانی و کریمی ، ۱۳۶۴ ، ص ۱۶) این دسته از ظروف که مهمترین مرکز ساخت آنرا می توان نیشابور دانست ، با پوشش گلی پوشانده شده و سپس با نقوش سیاه رنگ یا قهوه ای تیره و لعاب شفاف مبدلی تزئین شده است ( شکل ۳-۹) زمینه این ظروف کاملا شیری رنگ یا سفید است که در گوشه ای از لبه داخلی یا کف آن با کلمه یا جمله ای کوتاه تزئین شده است در اوایل قرن ۴ تزئینات دیگری شامل نقطه چین های مرتب نقش پرندگان گلهای مسبک به نوشته کوفی تزئین اضافه می شود از ویژگیهای کلی تزئینات این نوع ظروف عدم تراکم نقش وایجاد فضای خالی در زمینه است ( تصویر ۳-۹ تا ۳-۶ ) –0- در ظروف بزرگتر که لازم بود نوشته کوفی طولانی باشد جملاتی نظیر دعای خیر ، روایات ، ضرب المثل ،احادیث منسوب به حضرت محمد ص ) ، حضرت علی (ع) و کلام بزرگان اهل ادب برای تزئین بکار می رفته است ( تصویر ۷-۹ و ۸-۹) در داخل بعضی کاسه ها یا لنگهای بزرگ نقش آفتابه دیده می شود که بطرز بسیار زیبایی با نقش و نگار که تقلیدی از قلمزینهای آثار فلزی است همراه شده است . در کاوشهای علمی مشترک موزه مترو پوییتن ومرکز باستان شناسی ایران که گزارش آن در سال ۱۳۴۷ منتشر شده است در شهر قدیم نیشابور نمونه های منحصر به فرد با نوشته های کوفی بدست آمده که بنام ظروف کتیبه ای معروف است ظروف کتیبه دار مکشوفه از نیشابور را پژوهشگر ارجمند ، عبدالله قوچانی در سال ۱۳۶۴ در کتابی بنام کتیبه های سفال نیشابور معرفی کرده است که درشناخت اوضاع سیاسی – اقتصادی – مذهبی – واجتماعی این دوره اهمیت قابل توجهی دارد .
سفالینه با لعاب گلی و نقوش رنگارنگ روی زمینه سفید ؟
سفالهای رنگارنگ ونقوش رنگی روی لعاب گلی بویژه قرن ۴ هجری است که متعلق به دورانی است که کیمیاگران وتهیه کنندگان لعاب با رنگهای مختلف و اکسیدهای متنوع آشنا شده اند و به تبع علاقه به ترسیم نقوش در انسان ،گلها ،گیاهان و حیوانات از رنگهای ارغوانی تیره سیاه ، قهوه ای ،زرد و افرایی بصورت پوشش نازک روی زمینه ها و پوشش گلی استفاده کرده اند (تصویر ۹-۹ و ۱۰-۹ ) از نقوش متداول این دوره می توان نقش اسب سوار به تقلید از ظروف فلزی ساسانی با تلفیقی از نقوش پرندگان مثل مرغ شاخوار  و پرنده مسبک ( نقطه نشان ) ونقش مایه های اسلیمی و تکرار حروف خط کوفی نام برد که در داخل کاسه ها ، بشقابها و پیمانه های کوچک آبخوری رسم شده است . ۰-۰ در میان مراکز ساخت این نوع ظروف نیشابور از اهمیت بسیار برخوردار است و بطور کلی در شرق ایران و نیز در مازندران این سفال متداول بوده و حتی بنام ظروف ساری نیز نامیده می شده است . تعداد زیادی کوره های پخت این نوع سفال  در جرجان کشف شده و محققان آنجا را مرکز ساخت و اشاعه این سفال می دانند در مجموع این نوع ظروف در جهان اسلام از ابداعات وابتکارات سفالگران ایرانی محسوب می شود و پرفسور میکاهی استاد دانشگاه توکیو این امور را تاکید کرده است { پانوشت کیانی ۱۳۵۷ ،ص ۱۶ – 17}( تصویر ۱۱-۹ ، ۱۲-۹ ، ۱۳-۹)
سفالینه لعاب گلی با لعابهای درخشان معروف به زرین فام اولیه :
این نوع سفال پس از آنکه با پوشش گلی پوشانیده می شد ،بامجموعه ای از لعابهای ترکیبی رنگین زینت می یافت و پس از پخت درخشندگی خاص به حالت زرین فام یا خلایی داشت شکل این ظروف معمولا کانیه ونقوش آنها گلهای تزئینی همراه با نوشته های کوفی بود . وجه تمایز این ظروف زرین فام با ظروف زرین فام قرن ۶و۷ در تکامل نقوش ونوع خط و تفکیک رنگ است در قرن ۶و۷ هجری به جای خط کوفی از خط نسخ و فارسی دری وپرترهای انسانی و رنگ طلایی یک دست استفاده می شود سفالینه زرین فام اولیه قرون سوم و چهارم بیشتر در نیشابور ،جرجان ، اصطخر و شوش بدست آمده ( تصویر ۱۴-۹ و شکل ۴-۹ و ۵-۹ )
سفالینه های لعاب گلی با نقوش سیاه وروی زمینه ها زرد ، این نوع سفالینه ها که در نگاه اول زرد رنگ می نماید بصورت لکه هایی قسمت های مختلف ظروف را پوشانده است ودر واقع می توان آنرا زمینه ساخت ظروف سفالی لعابدار معروف به تکنیک لعاب پاشیده دانست که در جای خود از آن بحث خواهد شد . تنوع رنگ لعاب در پایان قرن ۳ و استفاده گسترده از این روش برای تزئین ظروف و اشیای سفالی و بعد تولید کاشی برای تزئینات معماری همپا با پیشرفت سایر فنون و علوم ادامه دارد .
بطور کلی سفال لعاب گلی از سفالهای مشخصه قرن اولیه اسلامی تا اواخر قرن ۴ هجری است که به ترتیب از نوع لعاب گلی شیری رنگ ساده و ساده با تزئین کم شروع شده و به تدریج کتیبه کوفی تمام سطح ظروف را پر می کند و بعد ها لعاب گلی رنگارنگ سفال متداول قرن ۴ می گردد و پایان این سده با سفال لعاب پاشیده ساده خاتمه یابد و قرن ۵ با سفال نقش کنده و لعاب پاشیده آغاز می گردد .
تاریخچه سفالگری
قدمت هنر سفالگری به ۱۰۰۰۰ سال میرسد و به عقیده باستان شناسان بعد از سبد بافی کهنترین صنعت بشری به حساب می آید .
هزاران سال پیش در عصر نوسنگی ، زمانی که انسان توانست از ابزارهای سنگی استفاده کند وبا فن سبد بافی لاشنائی یابد با اندود کردن بدنه خارجی سبدها وقرار گرفتن آنها درکنار آتش بطور اتفاقی به شناخت ظروف گلی و مزایای آن دست یافت . دسترسی به چنین وسیله ای تحولی چشمگیر در امر جمع آوری و نگهداری غذا پدید آورد و انسان در نقاط مختلف جهان با اختلاف زمانی اندک ، به این مرحله از تحول و خلاقیت قدم گذارد . نخستین سفالهای دوران جمع آوری غذا یا عصر نوسنگی قدیمترین ظروف گلی است که تا کنون در افریقای شرقی بدست آمده است این ظروف اسکلت سبدی دارند ودرواقع سبدهای گل اندودی است که در کنار آتش  خشک شده است . فکراستفاده از پوسته ای دارای حجم احتمالا پس از دیدن پوست میوه های خشک شده و حفره های سنگی و قطعات سنگی با سطح مقعر که آب باران را در خود نگهداری می نمود پدید آمده است .
قدر مسلم انسان با قرار دادن دستها کنار هم و استفاده از آنها برای نوشیدن
آب عملا به ایده ظرف و مظروف پی برده است .
فرضیه محققان تاریخ هنر مبنی بر وجود حفره های ایجاد شده ( جای پای انسان  و حیوانات ) در حاشیه رودخانه هائی مانند نیل که براثرطغیان آب رسوباتی از خود به جا می گذارند . و پس از خشک شدن این حفره ها به شکل ظرف از ماسه های اطراف جدا می شوند نیز قابل توجه وشاید قابل قبولتر به نظر برسد تحقیقات علمی باستان شناسی در ایران قدیمترین ظروف گلی حرارت دیده را به ۸۰۰۰ سال قبل میلاد نسبت می دهد . این سفال را که نمونه آن در غاری بنام کمربند واقع در نزدیکی بهشتر بدست آمده است می‌توان قدیمترین نمونه سفال دست ساز ابتدائی در ایران دانست . این سفال ضخیم ، کم پخت ،شکننده و خشن و قهوه ای رنگ است و در آن مقدار زیادی علف خرد شده بعنوان ماده چسبنده ( شاموت ) برای جلوگیری از ترک برداشتن به هنگام خشک شدن در آفتاب یا حرارت دیدن در کنار آتش بکار رفته است .
درکاوشهای حاشیه کویر در تپه سنگ چخماق شاهرود ودر مراحل بعدی در لایه های عمیق تپه سلیک کاشان و مناطق اولیه تپه سراب نزدیک کرمانشاه و لایه های عمیق تپه گیان در نهاوند و تپه حاجی فیروز در آذربایجان غربی نیز
سفال دوران غار دیده شده است .
که غارنشینان در مراحل اولیه استقرار در دهکده های اولیه آنها را به این مکان آورده اند . در ابتدا انسان بطور اتفاقی از خاک رس برای ساخت سفال استفاده کرد که احتمالا این امر بدلیل وفور وسهولت دسترسی بدان بوده است ولی بعدها تجربه به وی آموخت که بهترین خاک برای سفالگری همین خاک است .۱

تاریخچه سفالگری در نیشابور
مجموعه سفالهای نیشابور بسیار جالب است و نمونه های مختلفی از هنر سفالسازی ایران را در قرون سوم و چهارم وپس از آن شامل می شود . قالبهائی که ازاین کوره ها کشف گردیده ونشان می دهد که ظروف سفالین آن زمان را چگونه تزئین می کرده اند . موضوع نقوش این ظروف بسیار قابل توجه بوده واین مطلب را روشن می نماید که اگر چه از بعضی جهات بسیار مختصر و کوزه گران نیشابور احتمالا از چینی ها اقتباسهائی کرده اند ولی بطور کلی هنر آنان دنباله هنر ساسانی است .
در میان ظروف شناخته شده از نیشابور ظرفی بی نظیر بود که در آرایش آن بازنمائی های پیکره ای داشت واز نظر سبک و رنگ بکار رفته در آن بسیار چشمگیر بود رنگهائی چون سیاه برای خطوط پیکره ها و سبز وزرد و خردلی روشن ، و انواع قهوه ای سیر ، چهره ، پیکره ها اغلب شبیه پیکره هائی است که روی سفالینه لعابی بین النهرین آمده است .
از نمونه های برجسته این نوع سفالینه و جامی در تهران ( موزه باستان شناسی ) و جامی با پیکره ایستاده می باشد .
پیکره ها در مقابل پس زمینه ای ایستاده اند که با تصاویر حیوانات ، گلها و نخلها و کتیبه ها پوشیده شده است .
تعدادی از سفالینه های محلی نیشابور نیز وجود دارد که از مشخصه های آن پرندگان بزرگ کاکل سبز با رنگ سیاه واخرائی و حاشیه هائی از سفید وسبز است .
در فاصله سالهای ۱۳۸۱ – 1315 خورشیدی ، وهیات باستان شناسی موزه مترو پلیتن امریکا در شهر نیشابور و حفریاتی انجام دادند و آثاری از دوران تمدن اسلامی بدست آوردند که بیشترین این سفالینه ها شامل سفالهای لعابدار عاجی رنگ مزین به خطوط کوفی وهمچنین ظروف زرین فام و رنگارنگ بانقوش کنده و لعاب پاشیده با نقوش قالب زده وهمچنین ظروف یک رنگ بوده اند . ومعروفتر ازهمه ونوع سفالینه دارای نوشته قهوه ای کوفی تزیینی است که چگونگی ونحوه نگارش خطوط کوفی بر روی ظروف سفالین ، ذهن بسیاری از پژوهشگران را به خود معطوف داشته است . ۱
در فاصله سالهای ۱۳۱۵-۱۳۱۸ خورشیدی که هیات باستان شناشی موزه مترو پلیتن در شهر کهنه نیشابور حفریاتی انجام دادند و توانستند آثاری از دوران تمدن اسلامی بدست آورند . بیشتر این آثار را سفالینه های لعابدار عاجی رنگ مزمن به خطوط کوفی ورنگارنگ تشکیل می داد که امروزه زینت بخش موزه های ایران باستان و متروپلیتن است و همچنین دراوایل اسفند ماه ۱۳۴۳ آقای سیف الله کامبخش فرد در نیشابور حفریاتی در مورد مطالعه کوره های سفالپزی انجام داد . این کاوشها در دو محل شهر کهنه نیشابور یکی  در شمال قریه ( خرمک ) و دیگری در اراضی ( لک لک آشیان ) چهار کوزه سفالپزی عصر سلجوقی حفاری و ساختمان آنها مشخص شد .۱
حفاری در کوره های سفالپزی اول و دوم
حفاری در شمال قریه خرمک انجام شد . دو کوره اول و دوم با شکل خمره مانند خود که سقف مشبک یافته اند در عدد انواع کورههای قدیمی وابتدائی بشمار می روند . ولی باید دانست که همین دو کوره آثار بسیار زیبائی را در دوران سلجوقی قرن ۵ بوجود آورده اند .
معمولا سفالینه ها گاه دوبار حرارت دیده اند یکی به هنگام پخت سفال ساده ودیگر با لعاب و تزئینات آن دریچه سوخت کوره ها با یکدیگر فاصله کمی دارند و سفالگر قادر بوده است بین آنها قرار گرفته و به هر دو سوخت برساند . کاه را از دریچه کوره شماره یک بدرون میرخته ودر مرحله دیگر به کوره شماره دو میدمیده است و به همین ترتیب در یکیسفال را بسادگی پخته و عمل آورده است و در دیگری عمل تزئین و نقاشی ولعاب را به انجام میرسانده است .
بهنگام حفاری و کوره شماره دوم که کوچکتر است سفال ساده بیرون می داد و در حالیکه اکثر سفالینه های لعابدار راما از کوره شماره اول که بزرگتر است بیرون آوردیم مرحله لعاب دادن و تزئین لازمه اش حرارت بیشتر کوره بوده است برای اینکه لعاب واقعا زیبا باشد باید جلای آن کاملا مساوی و لعابش مطلقا یکرنگ باشد رنگ پریدگی مربوط به کمی پخت است که دراین صورت تغییر املاح بخوبی سیر نمی باشد .
آثار مکشوفه از کوره های اول و دوم
آثاری که ا زاین دو کوره بدست آمدند عموما سفالهای جوش خورده می باشند که حرارت کوره در آنها تاثیر کرده است تزئینات این سفالها را بیشتر خطوط ساده سیاه قلم تشکیل می دهد .
پاره سفالهائی که از این کوره ها بدست آمده عموما به لعاب آبی فیروزه ای رنگ ، لاجوردینه و زیتونی کمرنگ آغشته گردیده اند .
تزئینات پاره ای از آنها نقش کنده ، بعضی داغدار و عده ای از خطوط قلم مشکی که مانند اعداد شماره ای می باشند ترکیب یافته اند .
در بین آثار بدست آمده تعدادی چراغهای روغنی است که دارای دسته و پایه و لعاب آنها آبی فیروزه فام است چون عموما مربوط به کوره اند در اثر حرارت زیادگدازه شده و جوش خورده اند.
رنگ آبی در قسمتهائی از بدنه آنها به قهوه ای بد رنگی تغییر یافته است تعداد زیادی دوات که به لعاب آبی فیروزه ای و سبز کمرنگ مزین شده و عموما گدازه شده اند . یک تنگ با بدنه کروی ودسته کوچک برنگ فیروزه ای که زیر گردن آنرا خطوط یکنواخت سیاهرنگ مزین کرده است.
حفاری کوره های سفالپزی سوم و چهارم
حفاری کوره های سوم و چهارم در روز ۱۸ اسفند ماه در اراضی لک لک آشیان  × صورت گرفت
ساختمان کوره سوم و چهارم
کوره سوم و چهارم باکوره شماره اول و دوم اختلاف اندکی داشتند و عموما به همان دوره سلجوقی متعلق می باشند منتهی سفالهای اینها مرغوبتر و تصور می شود که ظروف طبقات ممتاز اجتماع آن روز را می پخته اند .
ضمن بررسی بیشتر ، کوره ای پیدا شد که دارای شکل استثنائی بود متاسفانه نیمی از این کوره قبلا توسط حفاران غیر مجاز ویران گردیده و از بین رفته بود این کوره بنام شماره سوم نامگذاری و خاکبرداری از آن بمدت دو روز ادامه داشت . آتش دان وانبار کوره بعلت تجاوز و حفاری قبلی پاک شده بود .
ساختمان این کوره از نظر آتش دان با کوره های اول ودوم شباهت تام وتمامی دارد منتها در قسمت علیای کوره در آنها استوانه بالائی به ارتفاع ۷۰ سانتیمتر است که سقف مشبک بر آن قرار گرفته است .
کوره چهارم
در جوار کوره سوم حفاری شد دهانه مدور آن درعمق ۵۰ سانتیمتری سطح زمین آشکار گردید.
بشقاب فیروزه فام که از دو ردیف نقوش مارپیچ چلیپائی مزین گردیده است .
دربین آثار بدست آمده پاره هائی از بدنه – دسته – ته ظروف سفالین بدون لعاب که بسیار نازک ساخته شده اند وجود دارند که مزین بخطوط کنده شده هندسی وشکل پرندگان می باشند . یکی از این تکه ها نیمه ظرفی است که دارای نقوش قالب خورده می باشد و نقش پرنده ای راالقا می کند . پرنده در دایره ای به زیبائی در آمده وحلقه ای ناحیه گردن را مزین کرده است ، دم پرنده با حرکت دایره حالت هماهنگی ایجاد کرده است مجموع این دوایر بین دو خط کمربندی محدود شده است . ۱۲
سقف مشبک با توپیهای سفالین یکجا به درون کوره فرو ریخته است شکل ساختمان این کوره با کوره های اول و دوم کاملا تطبیق می نماید .
آثار مکشوفه ازکوره های سوم و چهارم
پاره سفالهای نازک وعاجی رنگ که با نقش قالب خورده وزیر لعاب از این دو کوره بدست آمد وهمچنین بشقاب ، کاسه که با لعاب آبی ، فیروزه ای ،سبز ، و ارغوانی پوشیده شده است .
قالبهای سفالین تزئینی مکشوفه ازکوره های سوم و چهارم نیشابور
قالبهای سفالین به دو نوع مختلف تقسیم می گردند .
الف – یکدسته آنهائی که فقط درناحیه بالا و پائین ظرف را مزین می کنند . این تزئینات گاه از نقوش هندسی ترکیب یافته اند و زمانی خطوط کوفی ساده و یانسخ را القا می کنند . خطوط کوفی و تزئینات هندسی معمولا در نواری محدود شده اند حد فاصل این تزئینات را نقوش پنجه ای ترک ترک تشکیل می‌دهند . در پاره ای از این قالبها عبارت خط کوفی ، زنجیره ای نیز بکار رفته است بهمین مناسبت تزئینات هندسی نیز بصورت زنجیره ای نموده شده است.
قالبها عموما از سفال بدون لعاب بسیار سختی ساخته شده اند . ضخامت این سفالها در بعضی ۲ و در پاره ای تا ۳ سانتیمتر می رسد . در بین تزئینات آنها گل و برگهای منفرددیده می شوند .
ب – قسمت دیگر از این قالبها شامل گل  و برگهای زیبای زمینی است که در یک نوار کمربندی قالب را احاطه می کند . گیاهان بیشتر از ترکیب درخت سروو گلها شکل می گیرند . برگها دارای طرح ترک ترک با زوائد منگوله ای می باشند شاخه ها ادامه دارند وبه گلهای سر نیزه ای شکل مربوط می شوند . گلها با اشکال بزرگ و کوچک به دو سمت باز شده اند . نوشته کوفی ویا نسخ فواصل کردن ظرف را فرا گرفته و یا برتزئینات اسلیمی بدنه ظروف نقش شده اند این نوشته ها معمولا دعای خیر و برکت ونعمت و یمت ، نصرت وسرور را برای صاحب ظرف آرزو کرده اند.
دسته بندی سفالهای نیشابور
آقای چارلز ، ک و یلکنسون ،موزه مترو پلیتن در حفاریهائی که در منطقه نیشابور داشته است در کتاب خود ظروف بدست آمده از تپه های باستانی نیشابور را درچنین بخشهائی تقسیم کرده است.
۱-    ظرف نخودی رنگ
۲-    ظروف رنگ پاشیده
۳-    ظروف سیاهرنگ بر زمینه سفید
۴-    رنگارنگ بر زمینه سفید
۵-    پوشش دوغابیهای زمینه رنگی
۶-    ظروف سفید مات
۷-    ظروف زرد رنگ مات
۸-    ظروف سیاهرنگ با لکه های زرد
۹-    ظروف تک رنگ
۱۰- ظروف منسوب به کشور چین
۱۱- ظروف با لعاب قلیائی و قابهای آنها
۱۲- ظروف بدون لعاب
از مشخصات ظروفی که مورد بررسی قرار گرفته اند و نقش برای تزئین این ظروف استفاده شده یعنی نقش درصد مهمی از ظروف راچه بصورت مستقل و چه در کنار نوشته ها پوشانده است .
ظرافت از مشخصات ویژه این نقوش است که شامل نقطه ها ، حرکتها از قبیل
خطوط صاف ،  مورب ، تابدار وخمیده ویا اشکالی که بصورت لکه هائی در ظرف پراکنده شده اند میباشند و بطور کلی تشکیل دهنده مجموعه ای مشتق از اشکال و طرحهائی ملموس که بسادگی در اطراف ما دیده می شوند و می‌باشند .
درتعداد بسیار زیادی از ظروف بررسی شده به نقوش هندسی و مجرد اکتفا شده که اگر بیان کننده منظور خاص ( نشانه یا رمز نباشند ) درمجموعه نقوش هندسی و انتزاعی طبقه بندی می شوند .
نقشهای گیاهی و ملهم از طبیعت :
در این نقشها و طرحهای هندسی ، از ابتدائی ترین ساده و مجرد ترین شکل هندسی ( یعنی نقطه ) بصورت : نقطه ای در کف ظرف ، نقطه هائی کنار هم ویا سطوح نقطه دار وهمچنین از خطوط هندسی بصورت : خط چین ، خطهای خمیده و موجدار ویا نوارهای به هم تابیده شده بهره گرفته شده است ودر دیگر نمونه ها سطوح مانند لکه های سه گوش ، دایره ونیمه ای از آنهاوحتی تلفیقی از نقطه ، خط و سطح ، خود نمائی می کنند .
نقطه های پخش شده در سطوحی نامنظم وبه گونه ایست که شکل کلی این
سطوح به طرحهائی از حیوانات نزدیک شده وتداعی کننده نقشهائی از آنان می‌باشند .
در معرفی طرحهای خطی و سطوح مختلف هندسی ، در ابتدا میتوان طرحهای خطی ابتدائی از خطوط ساده و صاف که در دایره ظروف بصورت حلقه و کمندی قرار گرفته ویا در آنها دوایر وانحناهائی بوجود آورده اند را ذکر نمود.
این خطوط کمندی یا ضخامتهای گوناگون از نازکترین تا نوارهای پهن ، زمانی مشخص کننده حدود دایره کف بوده اند و گاهی نیز در لبه این ظروف ، قرار می گیرفته اند .
خطوط صاف در بعضی ظرفها بصورت ( هاشور ) جلوه می کنند که تنوع این هاشورها در اختلاف رنگ آنها است که یکی در میان تیره و روشن و معمولا به رنگهای زرد ، قرمز ، اخرائی و قهوه ای می باشند .
طرحهای خطی ، نوع قرا رگرفتن و تقاطع آنها گاهی تقسیماتی در سطح ظروف بوجود می آورد ویا اینکه شبکه ها خطوط زنجیره شده و گره خورده ،موجدار ،خمیده و فنری شکل ، پیچ و تابهائی در آنها ایجاد می کنند .
همچنین در بعضی نمونه ها ، خطوط و پیچیده به هم ، نقشی چون ( نوارهای
به هم تابیده ) شده را بوجود آورده اند .
نقش سطوح در آرایش ظرفها
کنگره یادندانه : این طرحهای محیطی ( به طور خاص در لبه ظرف ) دندانه هایی هستند که در بعضی ظروف با نوکهای تیز ،مثلث شکل به نظر می رسند ودر بعضی دیگر به کنگره های گرد ونیم دایره ای یانیم ماه های نسبتا پهن مبدل می شوند که تشکیل دهنده ردیفی از دندانه های ریز ودرشت هستند .
همچنین لکه هائی گاهی به منزله کنگره های نقش شده در لبه بصورت نیم دایره یا سه گوشهای پهن گسترده شده اند وگسترده شدن آنها یعنی ( دندانه های لکه ای ) نیز به همان شیوه کنگره ها ، گاهی تکی ، چند تائی و حتی بصورت تکرار در ردیفی گرداگرد لبه می باشند ودر میان آنها لکه های سه گوش با اندازه های مختلف ازمتداولترین عناصر تشکیل دهنده این گروه در بررسی سطوح ، به مواردی از جمله تکرار آنها بصورت تکرار طرحی به دنبال یکدیگر ، در یک جهت ،مخالف جهت ویا معکوس بر می خوریم .
تلفیق یا ترکیب طرحهای گوناگون در تقسیم بندی طرحهای مورد بررسی نقش مهمی را ایفا می کند از معمولترین نمونه هائی که به صورت ترکیب و
تلفیق مطرح شده اند و عبارتند از :
نقطه ها و خطوط ، خالهای تزئینی ، خطوط موجدار ونقطه ها ، شبکه های نقطه دار ،خط چینها و کنار هم قرار گرفتن خطوط نازک و ضخیم وسطوح ریز و درشت که در بعضی ظروف به منزله قابهائی تصویر شده اند و اشکالی دیگر را در خود جای داده اند .
در نمونه های دیگر تلفیق طرحهای مختلف به تقسیماتی که در ظروف با خطوط صاف و تابدار وجود دارد منتهی می شود نوارها وسه گوشهائی که در طرح ظرف ایجاد شده روش (تزئین شعاعی ) می باشد .
همچنین (رنگ شکلها ) که طرحهای تداعی کننده هستند و معمولا طرح دقیقی از موضوع خاصی نیستند و تنها جنبه تزئینی دارند ودر ظروف کتیبه ای درحد فاصل شروع وپایان عبارت د ر دایره ظرف واقع شده اند .
همچنین برای مکث کردن بین عبارات از علامت ( ویرگول تزئینی ) ویا( بادامی شکل ) بهره گرفته اند همچنین طرحهایی کاملا انتزاعی و تجدیدی نیز در بعضی از ظروف دیده می شود که کاملا انتزاعی و بدون شرح می باشند .
همینطور در مجموعه طرحهای ملهم از طبیعت ونقشهای انسانی هر چند تقریبا به صورت نادر دیده می شوند واغلب متعلق به گروه رنگ دارهای قرمز ، سیاه وزیتونی برسفید است و ظروف پوشش دو غاببی در طرحهای انسانی ،کمتر به چشم می خورد .
طرحهای حیوانی : ماهی و پرندگان نقشهای مهلم از طبیعت با طرحهای  حیوانی اغلب محدود به پرندگان می باشند وتنها یک نمونه از ظروف با نقش ماهی ، آراسته شده است .
پرندگان در عین سادگی ، به شکلهای گوناگون نقش شده اند واغلب یاد آور مرغهای پا بلند با نوکهای افراشته و کبوتران ویا اینکه نقشهای سادهای ازمرغابی لک لک و پلیکان هستند .
بعضی از پرندگان با بالهای گشوده ویا درحالتی هستند که گویا در برکه ای آرام غوطه ور ند وگاهی نیز برگ ویا نوشته و شبیه نوشتهای به منقار خود دارند .
پرنده ای که برگ به منقار دارد از جهاتی بانقش بقیه پرنده ها متفاوت است که یکی اندازه اش کمی از بقیه پرنده ها بزرگتر است ودیگری در شیوه طراحی آن می باشد .
معمولا ظروف شامل نقش پرنده ها جزء ظروف چند رنگ می باشند ورنگهای زرد سبز زیتونی ، قرمز و سیاه در این ظروف دیده می شود .
نقش نقطه های کوچک در تزئین پرنده ها قابل توجه است .
در قسمت طرحهای حیوانی نمونه هایی از حیوانات بز مانند نیز دیده می شود که این بزها دارای شاخهای بلند هستند واین طرحها نیز روی ظروف رنگارنگ دیده می شود . همچنین حیوانهایی هستند که شباهت زیادی به آهو دارند .
نقوش این حیوانات در تقسیم بندی هایی که در روی ظروف وجود دارد دیده می شود وتزئینات آنها شامل خطوط هاشور مانند نقطه ها وخطهای دایره شکل و صاف و منحنی می باشد .
رنگ این ظروف نیز اغلب زرد وسبز زیتونی قرمز و سیاه می باشد .
خط ونوشته در ظروف
( خطوط ) در اکثر ظروف نیشابور مشاهده شده چه به صورت ساده و تزئینی ویا حتی ناخوانا ( یعنی استفاده از شکل حروف کوفی به عنوان تزئین ) که همگی این خطوط به خط کوفی هستند.
عبارتهای ناخوانا که به ( کتیبه نما ) یا ( شبه کوفی ) نیز تعبیر می شوند ،گاهی به مشتق شدن از کلمه ای مانند (برکه ) یا ( یمن ) وتکرار آن منسوب می شوند وگاهی نیز در پشت شکل ظاهری ساده یابسیار تزئینی آنهاهیچ مفهومی وجود ندارد و فقط به ظاهر عبارتی به نظر می رسند که بوسیله اهل فن نیز قابل خواندن نبوده اند .
معمولا رنگ ظروف نوشتهدار ،شیری یاعاجی رنگ است که با خطوط سیاه تزئین گشته اند .
به طور کلی این حروف را می توان از نظر طراحی به گروههای زیر تقسیم بندی کرد :
۱-    گروه کوفی ساده که عبارت موردنظر هیچ ویژگی خاصی ندارد .
۲-    گروه دوم شامل خطوطی است که قائم یا حروف عمودی آن به نسبت حروف افقی کشیدگی و امتداد بیشتری دارند .
انتهای این حروف عمودی در بعضی ظرفها ، ساده ودر بعضی دیگر شکسته و مورب است و گاهی حروف افقی چنان فشرده و متراکم هستند که بلندی حروف عمودی بیشتر دیده می شود .
۳-    گروه سوم دارای حروف افقی گسترده می باشند ودر مقابل عمودیها ،فشرده وکوتاه به نظر می رسند .
۴-    نوشته هائی که دارای حروفی ضخیم و حجم دار هستندو تنوع در این قبیل نوشته ها شامل صاف ،مورب ویا گوشه دار بودن انتهای حروف عمودی است .
۵-    نوشته هائی که حروف عمودی آنها به صورت ( سرکج متقاطع ) و ( خرطومی ) ویا ( دو شاخه ای ) است .
۶-    در این گروه بعضی از حروف عمودی خمیده و فشرده طراحی شده اند اما در انتهای این حروف عمودی تاخورده وخم شده تزئیناتی وجود دارد که میتوان گفت شباهت به ( گل شیپوری ) یا به اصطلاح ( دهان اژدری ) ویا (چکشی ) هستند .
۷-    آخرین گروه به حروف ونوشته های کاملا تزئینی تعلق دارد . در این مجموعه حروف ، اسلیمی شکل و گلدار جلوه گر می شوند واغلب از نظر عمودی فشرده ودر جهت افقی گسترده هستند
علاوه بر نوک تیز ومثلثی بودن حروف عمودی و گلدار بودنشان گاهی در وسط عمودیها یک خمیدگی وتزئیناتی با استفاده از گل وبوته ( اسلیمی و پیچک ) و مارپیچی صورت گرفته است که ازتزئینات بیشتر و خطوط پیچیده و به هم برخوردار شده اند این نوع کوفی ها به کوفی دار مشبک ویا مزین نیز
موسومند . ۱
بنابراین واضح است که این گروه بانقشهای اسلیمی و پیچکهای بخش طبیعت گیاهی وهمچنین پرندگانی که گاهی به مقتضای آرایش حروف ، بالهایشان نیز اسلیمی شکل نقش شده است.
رنگ آمیزی و فرم تشکیل دهنده اغلب ظروف
جمله رنگهای چشمگیر ومتداولی که بر روی زمینه سفید ظرفها به کار رفته اند وتیره رنگهایی شامل ارغوانی مایل به سیاه ، قهوه ای تیره ، بنفش وبادمجانی خفه وتیره است که به طور کلی سیاه رنگ بر زمینه عاجی محسوب می شوند . علاوه بر انواع سیاه وقهوه ای تیره بر پوشش شیری رنگ زمینه استفاده از کهربائی ، اخرائی وقرمز وتیره یا سیاه که گوجه ای نیز  عنوان می شود قابل توجه هستند در ظروفهای مورد نظر رنگهای سرد مانند آبی ، تعداد محدودی به چشم می خورد که آن هم به صورت لاجوردی واغلب نوع کم رنگ آن به کار گرفته شده اند از خانواده سبز نیز موردی مگر به صورت تعدیل شده در قالب زیتونی دیده نمی شود .
بنابراین می توان نتیجه گرفت که صرفنظر از تضاد تیره رنگ هایی چون انواع سیاه بر زمینه عاجی یا سفید اغلب رنگها حتی همان تیره رنگهای متضاد با رنگ زمینه و دیگر رنگهای تند ودرخشان وگرم به آرامش بخشترین شکل خود ظاهر شده اند .
همچنین گاهی همان گل ساخت بدنه را به صورت دقیق تر و دو غاب برای روکش کردن سطح ظرفها به کار برده اند البته این امر در مورد ( پوشش دوغابیهای زمینه سفید ) صدق نمی کند به طوری که در این ظرفها و برخلاف پوشش و بدنه ظروف نخودی از خمیر گل قرمز رنگ برای ساخت بدنه وپوشش دوغابی سفید برای روکش زمینه استفاده شده است .
شکل بدنه : شکل معمول دو بدنه ظرفهای مورد نظر انواع بشقابهای کم عمق وحتی تختی است که از قسمتهای مختلف مانند : لبه برگشته به بیرون کف کمی عمیق تر از لبه و شیب جداره داخلی درمورد کاسه ها به عنوان صفحه‌ای برای ارائه نقش استفاده شده است …