مهر زیستی Macrophimina phaseolina و Sclerotinia sclerotiorum توسط Pleurotus ostreatus و Trichoderma viride در شرایط گلخانه بر روی گیاه گوجه فرنگی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مهر زیستی Macrophimina phaseolina و Sclerotinia sclerotiorum توسط Pleurotus ostreatus و Trichoderma viride در شرایط گلخانه بر روی گیاه گوجه فرنگی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مهر زیستی Macrophimina phaseolina و Sclerotinia sclerotiorum توسط Pleurotus ostreatus و Trichoderma viride در شرایط گلخانه بر روی گیاه گوجه فرنگی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مهر زیستی Macrophimina phaseolina و Sclerotinia sclerotiorum توسط Pleurotus ostreatus و Trichoderma viride در شرایط گلخانه بر روی گیاه گوجه فرنگی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مهر زیستی Macrophimina phaseolina و Sclerotinia sclerotiorum توسط Pleurotus ostreatus و Trichoderma viride در شرایط گلخانه بر روی گیاه گوجه فرنگی :

تعداد صفحات :۱۳

چکیده مقاله:

پوسیدگی ذغالی و کپک سفید ناشی از Macrophomina phaseolina (Tassi) Goid و Sclerotinia sclerotiorum (Lib) de Bary یکی از مشکلات اساسی در تولید محصول گوجه فرنگی است. به منظور بررسی اثر قارچ های Trichoderma viride و Pleurotus ostreatus علیه این دو بیمارگر، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی، در شرایط گلخانه گوجه فرنگی در چهار تکرار انجام شد. در بررسی های گلخانه ای تاثیر قارچ های T.viride و P.ostreatus بر طول زخم ناشی از بیمارگرها و در فاکتورهای مختلف رشدی ( وزن تر و خشک ریشه و اندام های هوایی ) و با روش تلقیح کردن به خاک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده های به دست آمده از بررسی تاثیر آنتاگونیستی جدایه آنتگونیست T. viride و قارچ P. ostreatus در جلوگیری از پوسیدگی ذغالی و کپک سفید گوجه فرنگی ناشی از M.phaseolina و S. sclerotiorum در گلخانه با استفاده از آزمون LSD نشان داد که بین تیمارها در وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه و وزن خشک ساقه در سطح ۱ درصد اختلاف معنی داری وجود نداشت. در حالیکه در وزن خشک ساقه و ارتفاع اندام هوایی در گلخانه و مزرعه اختلاف معنی داری وجود نداشت. در خاک های غیر سترون گلخانه، قارچ T. viride به ترتیب موجب افزایش وزن تر و خشک ریشه به میزان ۸۵ و۲۲ درصد و افزایش وزن خشک ساقه به میزان ۴۳ درصد نسبت به شاهد گردید. همچنین قارچ P. ostreatus باعث افزایش ۱۷ و ۱۲ درصد در وزن خشک ریشه و ساقه نسبت به شاهد گردید. نتایج حاصل از مقایسه ماینگین داده های به دست آمده در میزان طول زخم ناشی از M. phaseolina و S. sclerotiorum بر روی گوجه فرنگی نشان داد که بین تیمارها در سطح احتمال ۵ درصد اختلاف معنی داری وجود داشت. استفاده از T. viride در گلخانه باعث کاهش ۷۰ درصد طول زخم ناشی از S. sclerotiorum و ۵۵ درصد طول زخم ناشی از M.phaseolina گردید. در حالی که P.ostreatus اختلاف معنی داری در طول زخم ناشی از بیمارگرها نداشت.