راهکارهای کاهش آسیب های عبور ریل در کلان شهر مشهد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 راهکارهای کاهش آسیب های عبور ریل در کلان شهر مشهد دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد راهکارهای کاهش آسیب های عبور ریل در کلان شهر مشهد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی راهکارهای کاهش آسیب های عبور ریل در کلان شهر مشهد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن راهکارهای کاهش آسیب های عبور ریل در کلان شهر مشهد :

تعداد صفحات :۱۳

چکیده مقاله:

با توجه به نظریات متفاوت و متعدد در اهمیت معماری و شهرسازی اعم از موبیلیتی و لیوییلیتی برای ساخت سکونتگاه قابل زندگی است و ایجاد شهر به عنوان یک سازمان اجتماعی نه یک توده کالبدی باید به استراتژی وزارت راه و شهرسازی تبدیل شود . با توجه به اینکه رویکرد بازآفرینی شهری «مساله محور» است باید تصریح کرد که : مفهوم بازآفرینی شهری صرفا محدود به بافت تاریخی، میانی، حاشیه ای وغیره … نیست بلکه رویکردش به ارتقای کارکرد شهر مربوط می شود. ممکن است در یک شهری بافت حاشیه مسأله اصلی شهر باشد اما در شهر دیگر بافت تاریخی به مسأله اصلی تبدیل شود.با توجه به بزرگ شدن شهرهای ایران ، مسأله حرکت و موبیلیتی در آنها بسیار مهم است. اگر سیسستم حمل و نقل بر پایه خودرومحوری تعریف شود نتیجه اش این است که آلودگی، ناایمنی، ناکارآمدی اقتصادی و کاهش بهره وری را در پی خواهد داشت. در حالی که در شهرسازی ریل پایه این مشکلات تا حدود زیادی قابل رفع است. ما در شهرسازی های فعلی مان فکر می کنیم تنها محلی که برای تردد باید بسازیم، خیابان است تا خودروها در آن عبور و مرور کنند در حالی که می توانیم معابری بسازیم که محل تردد قطار باشد و شهرسازی ما ریل پایه باشد. منظور صرفا مترو نیست، تراموا هم وسیله نقلیه ریلی سبک است. باید مفهوم ریل پایه در شهرسازی هادیده شود . در انتها باید خاطر نشان کرد که برای ارائه خدمات ایمن باید فرایند بررسی و ارزیابی ریسک داشته باشیم و برای کاهش خطرات عمده در حادثه بهترین راه حل عنوان شود . در راستای سنجش بهترین راه حل برای کاهش ریسک از شاخص هایی همچون «هزینه نجات جان یک انسان» و «خطر قابل تحمل» می توان استفاده کرد.