شناسایی چند شکلیهای تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتور ژن اینترلوکین – ۲ با استفاده از نشانگر آنزیمی ApoI در مرغ های مولد ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 شناسایی چند شکلیهای تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتور ژن اینترلوکین – ۲ با استفاده از نشانگر آنزیمی ApoI در مرغ های مولد ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران دارای ۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد شناسایی چند شکلیهای تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتور ژن اینترلوکین – ۲ با استفاده از نشانگر آنزیمی ApoI در مرغ های مولد ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی شناسایی چند شکلیهای تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتور ژن اینترلوکین – ۲ با استفاده از نشانگر آنزیمی ApoI در مرغ های مولد ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن شناسایی چند شکلیهای تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتور ژن اینترلوکین – ۲ با استفاده از نشانگر آنزیمی ApoI در مرغ های مولد ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران :

تعداد صفحات :۴

چکیده مقاله:

اینترلوکین- ۲ سایتوکینی است که فقط توسط سلول های کمکی T نوع یک تولید می شود و سلول های هدف آن لنفوسیت های و NK ،B ،(CD4,CD8) T ماکروفاژ ها می باشند. اینترلوکین- ۲ به واسطه ی تاثیر بر سلول های کمکی T نوع یک و سلولهای NK موجب تکثیر آنها شده و تولید سلول های LAK را نیز افزایش می دهد. اینترلوکین- ۲ در تولید اینترفرون گاما و اینترلوکین- ۱۵ نقش القایی ایفا می کند و اثر مستقیمی بر فعالیت هتروفیل ها در طیور دارد. هدف از انجام این مطالعه شناسایی فرم های مختلف آللی ژن IL-2 با استفاده از نشانگر آنزیمی ApoI و تعیین وفور ژنی و ژنوتیپی آن بود. به منظور شناسایی چند شکلی ژن IL-2 ز تعداد ۵۰ قطعه مرغ بومی مازندران خون گیری به عمل آمد. استخراج DNA به روش نمکی بهینه یافته و تکثیر یک قطعه ۶۵۹ جفت بازی از ناحیه پروموتور این ژن توسط واکنش زنجیرهای پلی مراز PCR با استفاده از یک جفت پرایمر اختصاصی صورت گرفت. تعیین ژنوتیپ هر یک از نمونه ها با استفاده از آنزیم برشی ApoI انجام شد. در پژوهش حاضر برای این ژن در جایگاه مورد مطالعه فقط آلل E شناسایی شد و در نتیجه تمامی نمونه ها دارای ژنوتیپ مونومورف EE بودند. در نتیجه عدم وجود جایگاه برای نشانگر آنزیمی ApoI در قطعه تکثیری را می توان به پایین بودن تعداد نمونه و یا احتمالا عدم وجود جهش در جایگاه مورد نظر در جمعیت مرغ بومی مورد مطالعه نسبت داد.