تأثیر خستگی عضله چهارسر متعاقب انقباضات اکسنتریک و کانسنتریک بر میزان پایداری در زانو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تأثیر خستگی عضله چهارسر متعاقب انقباضات اکسنتریک و کانسنتریک بر میزان پایداری در زانو دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تأثیر خستگی عضله چهارسر متعاقب انقباضات اکسنتریک و کانسنتریک بر میزان پایداری در زانو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تأثیر خستگی عضله چهارسر متعاقب انقباضات اکسنتریک و کانسنتریک بر میزان پایداری در زانو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تأثیر خستگی عضله چهارسر متعاقب انقباضات اکسنتریک و کانسنتریک بر میزان پایداری در زانو :

تعداد صفحات :۵

چکیده مقاله:

مقدمه: حس عمقی به واسطه اطلاعات ارزشمندی که درباره وضعیت و حرکت مفصل و حس نیرو به سیستم عصبی مرکزی مخابره میکند، تاثیر و نقش بسزایی در کنترل عصبی عضلانی مفصل زانو حین فعالیتهای ورزشی دارد. آزمونهای پرش با یک پا یا همان تست عملکردی لیلی میتوانند بعنوان ابزار پیشگویانه مطمئن، جهت تشخیص اشخاصی که در خطر این ناپایداری برگشتپذیر هستند، بکار روند. هدف از این تحقیق میزان خستگی ناشی از انقباضات کانسنتریک و اکسنتریک بر میزان پایداری زانو دقت در شرایط پس از خستگی انقباضات کانسنتریک و اکسنتریک عضله چهار سر ران، میباشد. روششناسی: آزمودنیهای این تحقیق ۲۰ دانشجوی دختر با میانگین سن، قد، وزن و طول اندام تحتانی به ترتیب ۳۵/۱±۵۰/۲۰ سال، ۵۴/۵±۴۵/۱۶۵ سانتیمتر، ۵۳/۷±۲۰/۶۱ کیلوگرم و ۱۳/۶±۳۵/۸۷ سانتیمتر بودند. آزمودنیهای منتخب، پس از دو مرحله خستگی کانسنتریک و اکسنتریک، تست پایداری زانو برای آزمون شونده تست عملکردی لیلی اجرا شد. در نهایت جهت تجزیه و تحلیل دادهها، از نرم افزارهای EXCEL 2013 و SPSS نسخه ۲۰ استفاده شد. محاسبات آماری نیز با استفاده از آزمون اندازه گیری مکرر (بنفرونی) صورت گرفت.نتایج: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که خستگی ناشی از انقباضات کانسنتریک و اکسنتریک عضله چهار سر با استفاده از تست عملکردی لیلی بر روی پایداری زانو تاثیر داشته و تفاوت معنیداری قبل و بعد خستگی وجود دارد. ولی نتایج آزمون اندازهگیری مکرر نشان میدهد بین میانگین پایداری زانو، قبل و بعد خستگی کانسنتریک و اکسنتریک تفاوت معنی داری وجود ندارد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان میدهد که خستگی ناشی از انقباضات اکسنتریک و کانسنتریک بر میزان پایداری زانو تأثیرگذار بوده ولی اثر خستگی انقباضات اکسنتریک و کانسنتریک یکسان بوده است. بنابراین میتوان نتیجهگیری نمود که میزان تاثیر خستگی عضلانی ناشی از انقباضات اکسنتریک و کانسنتریک، بر روی پایداری زانو یکسان می باشد. بنابراین با توجه به تأثیر انواع مختلف انقباضات در کاهش پایداری زانو پیشنهاد میشود، که مربیان و ورزشکاران در روزهای نزدیک به مسابقه از انجام ورزشها یی با ماه ی ت اکسنتریک و کانسنتریک، اجتناب نمایند.