بررسی بیان پروتئین جنینی DPPA2 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با روش ایمونوهیستوشیمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی بیان پروتئین جنینی DPPA2 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با روش ایمونوهیستوشیمی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی بیان پروتئین جنینی DPPA2 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با روش ایمونوهیستوشیمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی بیان پروتئین جنینی DPPA2 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با روش ایمونوهیستوشیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی بیان پروتئین جنینی DPPA2 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با روش ایمونوهیستوشیمی :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

سرطان کولورکتال یکی از بدخیمی های شایع در ایران با نرخ شیوع ۸ در۱۰۵ و با میزان ۸ /۱- ۱/۳ مرگ در هر۱۰۵ مرد و زن به ترتیب می باشد. تقریبا ۴۰ تا ۵۰ درصد بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند در اثر ایجاد متاستاز در بازه زمانی پنج ساله از دنیا می روند. بنابراین فرآیندهای که منجر به تشخیص در مراحل اولیه می باشد توصیه می گردد. در این مطالعه هدف بررسی بیان پروتئینی جنینی دخیل در رشد و نمو DPPA2 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال باروش ایمونو هیستوشیمی می باشد. ۱۰۰ نمونه که شامل ۵۰ نمونه بافت تومور و۵۰ بافت سالم می باشد که با استفاده از تکنیک ایمونو هیستوشیمی رنگ آمیزی شد و میزان بیان ژن DPPA2 در آنها مورد بررسی قرار گرفت و تعداد کپی هر نمونه بطور اتوماتیک توسط نرم افزار SPSS با توجه به منحنی استاندارد معلوم گردید شد. ۵۰ بیمار بررسی شدند که تحت درمان پس از عمل جراحی قرار گرفته بودند، برای هر بیمار دو نمونه مورد بررسی قرار گرفت، یک نمونه ی تومور و یک نمونه ی بافت سالم، بیماران ۵۲ درصد مذکر و ۴۸ درصد مونث بودند. پس از بررسی، بیان ژن DPPA2 در نمونه های تومور در هسته و سیتوپلاسم مشاهده شد و در نمونه های سالم اکثراً بیان ژن وجود نداشت. در این مطالعه نشان داده شد که بیان ژن DPPA2 با مرحله عود بیماری و جنسیت رابطه ی معنی داری داشت.احتمال می رود که از این مارکر می توان برای پیش بینی سیر سرطان زایی و یا تشخیص مرحله سرطانی سلول های غیرنرمال بافت کولون استفاده کرد.