تأثیر ۱۴ روز مکمل دهی کوآنزیم Q10 بر شاخصهای آسیب عضلانی و خستگی متعاقب یک وهله فعالیت ورزشی وامانده ساز در مردان غیر فعال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تأثیر ۱۴ روز مکمل دهی کوآنزیم Q10 بر شاخصهای آسیب عضلانی و خستگی متعاقب یک وهله فعالیت ورزشی وامانده ساز در مردان غیر فعال دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تأثیر ۱۴ روز مکمل دهی کوآنزیم Q10 بر شاخصهای آسیب عضلانی و خستگی متعاقب یک وهله فعالیت ورزشی وامانده ساز در مردان غیر فعال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تأثیر ۱۴ روز مکمل دهی کوآنزیم Q10 بر شاخصهای آسیب عضلانی و خستگی متعاقب یک وهله فعالیت ورزشی وامانده ساز در مردان غیر فعال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تأثیر ۱۴ روز مکمل دهی کوآنزیم Q10 بر شاخصهای آسیب عضلانی و خستگی متعاقب یک وهله فعالیت ورزشی وامانده ساز در مردان غیر فعال :

تعداد صفحات :۱۶

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: فعالیتهای ورزشی هوازی در جوامع امروزی برای سلامتی و کم کردن وزن رواج بیشتری پیدا کرده است. انجام این نوع فعالیتها با افزایش کراتین کیناز و لاکتات خون بلافاصله پس از فعالیت میشود و با رهایش بیش از حد بنیانهای آزاد و تخلیه ی بسیاری از مواد متابولیکی درونزاد باعث افزایش آسیبهای عضلانی و تغییرات نامطلوب بسیاری از شاخص های آسیب سلولی مانند کراتین کیناز تام سرمی شود. در چنین مواقعی مصرف مواد و مکمل های تغذیه ای مانند کوآنزیمQ10 با افزایش توان بافری ممکن است از آسیبهای فشار متابولیکی پیشگیری کند. با این حال، در رابطه با اثرات این مادهی غذایی بر شاخصهای آسیب عضلانی و خستگی ناشی از انجام فعالیتهای ورزشی مطالعات جامعی صورت نگرفته است. از این رو، تحقیق حاضر به منظور تعیین تأثیر یک جلسه تمرین هوازی وامانده ساز و مکمل سازی کوآنزیمQ10 بر شاخصهای آسیب عضلانی و خستگی مردان غیرفعال انجام شد. روش شناسی: ۲۰ مرد غیرفعال داوطلب (میانگین سنی ۲۳±۲، درصد چربی گروه مکمل ۱۵.۱۴±۱.۲۶و گروه دارونما ۱۴.۸۷±۱.۳۵ و شاخص توده ی بدنی گروه مکمل ۲۳.۲±۰.۹۲ و دارونما (۲۳.۰۵±۰.۵ به طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه ۱۰ نفره مکمل کوآنزیم Q10 (2/5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن )و شبهدارو( ۲/۵ میلی گرم دکستروز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. همهی آزمودنیها پس از ۱۴ روز مکمل سازی در قرارداد تمرینی تست بروس شرکت نمودند. خون-گیری در چهار مرحله: -۱ حالت پایه، -۲ پس از مکملسازی -۳ بلافاصله پس از فعالیت ورزشی -۴ دو ساعت پس از فعالیت، انجام شد. شاخصهای کراتینکیناز، لاکتات و کورتیزول هر دو گروه طی این چهار مرحله اندازهگیری شد. داده ها به صورت میانگین و انحراف استاندارد با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تیم ستقل با کمک نرمافزارSPSS17 در سطح معنیداری ۰/۰۵ بررسی شد. یافته های تحقیق: نتایج حاکی است که مصرف ۱۴ روزه ی مکمل کوآنزیمQ10 در حالت پایه بر میزان کورتیزول تأثیر معنیداری میگذارد.(P<0/05) به علاوه، یک جلسه فعالیت هوازی وامانده ساز باعث افزایش کراتینکیناز و لاکتات شد.(P<0/05) از طرفی، کراتینکیناز دو گروه تفاوت معنیداری پس از فعالیت ورزشی نداشت(P>0/05 )نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که فعالیت هوازی و مکمل سازی کوآنزیمQ10 بر شاخص های آسیب عضلانی و خستگی تأثیر دارد. همچنین مکمل سازی توانست از افزایش میزان لاکتات خون ممانعت به عمل آورد. بنابراین، بر اساس نتایج مطالعه ی حاضر، مکمل سازی ۱۴روزه کوآنزیمQ10 ممکن است از آسیب سلولی ناشی از فعالیت هوازی وامانده ساز در مردان غیر فعال بکاهد.