تحلیل شاخص پایداری منابع و مصارف آب در حوضه آبریز زاینده رود تحت سناریوهای برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحلیل شاخص پایداری منابع و مصارف آب در حوضه آبریز زاینده رود تحت سناریوهای برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحلیل شاخص پایداری منابع و مصارف آب در حوضه آبریز زاینده رود تحت سناریوهای برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحلیل شاخص پایداری منابع و مصارف آب در حوضه آبریز زاینده رود تحت سناریوهای برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحلیل شاخص پایداری منابع و مصارف آب در حوضه آبریز زاینده رود تحت سناریوهای برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب :

تعداد صفحات :۱۳

چکیده مقاله:

امروزه از پایداری به عنوان هدف اصلی مطالعات برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب یاد می شود. ارزیابی پایداری به صورت کمی با استفاده از معیارهای عملکرد سیستم همچون اطمینان پذیری در زمان و حجم، برگشت پذیری، آسیب پذیری و حداکثر کمبود امکان پذیر است. هدف از این تحقیق تحلیل پایدداری مندابع و مصارف آب تحت سناریوهای برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب در آینده نزدیک در مقیاس حوضه آبریز زاینده رود که به عنوان یک سیستم با هیدروسیستم پیچیده شناخته شده است، می باشد. در این راستا پس از مدل سازی کمی تمامی منابع و مصارف آب در این حوضه برای دوره ۲۱- ساله از سال آبی ۷۰-۱۳۶۹ تا سال آبی ۹۰-۱۳۸۹ و کالیبره کردن آن، چهار سناریوی روند، مدیریت تأمین، مدیریت تقاضا و مدیریت توأمان تأمین و تقاضای آب برای ی دوره ۵-ساله در آینده (از سال آبی ۹۵-۱۳۹۴ تا سال آبی ۹۹-۱۳۹۸) تحت شرایط تغییراقلیم و با استفاده از شاخص پایداری مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که کاهش مصرف شرب، صنعت و کشاورزی به ترتیب به اندازه ۱۵ و ۱۰ و ۳۰ درصد در راستای سناریوی مدیریت تقاضا و اجرای طرح های کوهرنگ سه و بهشت آباد در راستای سناریوی مدیریت تأمین راهکاری است که اجرای توأمان آن در آینده می تواند منجر به بهبود یا شروع بهبود پایداری منابع آب از حالت ضعیف به حالت متوسط تا خوب شود.