مقایسه ابعاد اقتصادی سه منطقه حاشیه نشین کوی علوی، زرگان و حصیرآباد شهر اهواز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه ابعاد اقتصادی سه منطقه حاشیه نشین کوی علوی، زرگان و حصیرآباد شهر اهواز دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه ابعاد اقتصادی سه منطقه حاشیه نشین کوی علوی، زرگان و حصیرآباد شهر اهواز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه ابعاد اقتصادی سه منطقه حاشیه نشین کوی علوی، زرگان و حصیرآباد شهر اهواز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه ابعاد اقتصادی سه منطقه حاشیه نشین کوی علوی، زرگان و حصیرآباد شهر اهواز :

تعداد صفحات :۲۲

چکیده مقاله:

حاشیه نشینی در شهر اهواز تابعی از روند حاشیه نشینی در کل کشور است. آغاز این پدیده در شهر اهواز به دهه قبل از سال ۱۳۲۰ و دهه ۱۳۴۰ به دنبال انجام اصلاحات ارضی و تحولات اقتصاد نفت و افزایش درآمد کشور، روند افزایشی داشته است. ایجاد شرکت نفت و تاسیسات وابسته به آن، نیاز به نیروی کارگر ساده و متخصص و ایجاد دانشگاه و . . . در شهر اهواز باع رشد مهاجرت و شهرنشینی شد. شهر اهواز هفتمین کلان شهر با جمعیت ۱۰۳۸۹۸۰ نفر در سال ۱۳۸۸ ، دارای جمعیتی حدود ۴۰۰۰۰۰ نفر حاشیه نشین می باشدکه این رقم بیش از ۳۵% جمعیت کل شهر بوده و بین کلان شهرهای ایران بحرانی ترین وضعیت را دارد. این مقاله به بررسی و مقا یسه ابعاد اقتصادی ۳ منطقه حاشیه نشین با متغیرهای جامعه شناسی کار و شغل، بار تکفل، بررسی میزان اشتغال، تنوع مشاغل در ناحیه، موقعیت کسب و پیشه، نرخ بیکاری، اشتغال دولتی، موقعیت فعالیتهای صنعتی، وضعیت شکاف رفاهی ناحیه، می پرازد. فقدان برنامه ریزی و ناهماهنگی مدیریتی و قانونی و ابعاد گسترده آن از دیگر معضلات شهر اهواز در روند نابسامانی است. روش تحقیق دراین مقاله توصیفی – تحلیلی و اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری و تجزیه و تحلیل گردیده است. در پایان نتیجه گرفته می شود که حل مشکلات این مناطق نه تنها در سطحمحلی بلکه باید در برنامه های ملی و منطقه ای در نظر گرفته شود، دولت و نهادهای مسئول باید از طریق برنامه ریزی، تدوین استراتژی عمران شهری و آماده سازی برنامه اسکان کی درآمدها و ایجاد اشتغال برای آنان معضلات موجود را تخفیف دهند. دراین راستا برنامه های ارتقاء زندگی شهری، کاهش فقر، توانمند سازی مناطق و مهار کردن رشد سرطانی زیستگاه های غیررسمی از اولویت هایی است که در توسعه محلی و شهری باید به آن پرداخته شود.