جذب زیستی آمونیوم NH4 از محلول های آبی با استفاده از بیوماس خشک شده جلبک قرمز Gracilaria persica

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 جذب زیستی آمونیوم NH4 از محلول های آبی با استفاده از بیوماس خشک شده جلبک قرمز Gracilaria persica دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد جذب زیستی آمونیوم NH4 از محلول های آبی با استفاده از بیوماس خشک شده جلبک قرمز Gracilaria persica  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی جذب زیستی آمونیوم NH4 از محلول های آبی با استفاده از بیوماس خشک شده جلبک قرمز Gracilaria persica،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن جذب زیستی آمونیوم NH4 از محلول های آبی با استفاده از بیوماس خشک شده جلبک قرمز Gracilaria persica :

تعداد صفحات :۱۲

چکیده مقاله:

در مطالعه حاضر، از ماکرو جلبک دریایی قرمز Gracilaria persica برای جذب زیستی آمونیوم استفاده شد. در این آزمایشات تاثیرهمزمان سه فاکتور اصلی غلظت اولیه آمونیوم۰/۵و۲و۳/۵ میلی گرم برلیتر phاولیه محلول حاوی امونیوم ۳و۶و۹ وزن بیوماس جلبک ها ۰/۵و۱و۱/۵ میلی گرم برلیتر بر روی راندمان حذف آمونیوم مورد ارزیابی قرار گرفت. راندمان حذف آمونیوم همواره با افزایش غلظت اولیه آمونیوم از۰/۵به ۳/۵میلی گرم بر لیتر، افزایش نشان داد و با افزایشph اولیه محلول حاوی امونیوم از۳ به ۹ ووزن بیوماس جلبک ها از۰/۵تا۱/۵ میلی گرم بر لیتر، ابتدا افزایش و در ادامه کاهش یافت. در شرایط آزمایشی بهینه شده غلظت امونیوم ۱میلی گرم برلیتر با ذوزجاذب ۱g/l در۷PH مدل های سینتیک مختلفی همچون معادله شبه درجه اول ، شبه درجه دوم و داخل ذره ای به عنوان مدل های رایج جهت تعیین سرعت واکنش در سطح جلبک ها استفاده شدند، که مدل شبه درجه دوم بهترین تناسب را با داده های آزمایش نشان داد>0/99 روش اسپکتروسکوپی مادون قرمز برای فراهم آوردن اطلاعاتی درباره طبیعت واکنش انجام شده بین گروه های عاملی موجود درسطح دیواره سلولی گونه های جلبکی مورد آزمایش با یون های آمونیوم انجام گردید. این مشاهدات نشان داد که چندین گروه عاملی خصوصا گروه های کربوکسیل، هیدروکسیل و آمین در سطح زیست توده های جلبکی مسئول اتصال یونهای آمونیوم به سطح جلبک ها در فرآیند جذب زیستی هستند. علاوه براین، تفاوت راندمان های حدف آمونیوم توسط زیست توده های جلبکی می تواند ناشی از تفاوت در برخوردهای رخداده بین مولکول های آمونیوم و زیست توده های جلبکی باشد.