رویکرد دارایی مبنا، مولفه ای از مکانداری ، موثر در پایداری اسکان های غیر رسمی (نمونه موردی: سعدی در شیراز)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 رویکرد دارایی مبنا، مولفه ای از مکانداری ، موثر در پایداری اسکان های غیر رسمی (نمونه موردی: سعدی در شیراز) دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد رویکرد دارایی مبنا، مولفه ای از مکانداری ، موثر در پایداری اسکان های غیر رسمی (نمونه موردی: سعدی در شیراز)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی رویکرد دارایی مبنا، مولفه ای از مکانداری ، موثر در پایداری اسکان های غیر رسمی (نمونه موردی: سعدی در شیراز)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن رویکرد دارایی مبنا، مولفه ای از مکانداری ، موثر در پایداری اسکان های غیر رسمی (نمونه موردی: سعدی در شیراز) :

تعداد صفحات :۲۰

چکیده مقاله:

رویکرد دارایی مبنا یکی از رویکرد های سه گانه مکانداری شامل (نیازها، فرصت ها و دارایی ها) می باشد. در رویکرد مبتنی بر دارایی ، مشارکت بین ساکنان و کارشناسان منجر به ترویج احترام متقابل ، تسهیل همکاری، ارتقا حاکمیت مردمی، ایجاد یک فضای دموکراتیکی برای مشارکت مردم و غنی سازی کیفیت زندگی شهروندان می باشد. هدف از این مقاله ترویج روابط همکاری موفق بین (دانش حرفه ای) و (دانش محلی) و دستیابی به حاکمیت مطلوب در قبال مشارکت مدنی در نمونه موردی «اسکان های غیر رسمی» می باشد. یافتن موانع و پتانسیل های مشارکت شهروندان در برنامه ریزی شهری و مدیریت در اسکان های غیر رسمی یکی دیگر از اهداف می باشد. سوال پژوهش این است که چه فاکتورهایی بر مشارکت شهروندان (با تمرکز بر اسکان غیر رسمی) تاثیرگذار است؟ در این پژوهش به بررسی نمونه موردی های موفق در زمینه تاکید بر رویکرد دارایی مبنا و استخراج فاکتورهای موفقیت این نمونه ها پرداخته شده است نمونه موردی داخلی این پژوهش اسکان غیر رسمی سعدی واقع در حاشیه شهر شیراز می باشد. پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و جمع آوری اطلاعات از دو گروه (ساکنان) و (نمایندگان) با استفاده از «مطالعات مستند، مصاحبه و پرسشنامه» بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که درجه کنونی از مشارکت شهروندان در سعدی واقع در شیراز، از حد (تبادل اطلاعات) تجاوز نمی کند و شکل گیری سطوح بالاتری از مشارکت از طریق مشارکت مستقیم شهروندان، به سختی می تواند حاصل شود.