کنترل زیستی عوامل بیماری زای خاکزاد با استفاده از کمپوست های سرکوبگر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کنترل زیستی عوامل بیماری زای خاکزاد با استفاده از کمپوست های سرکوبگر دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کنترل زیستی عوامل بیماری زای خاکزاد با استفاده از کمپوست های سرکوبگر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کنترل زیستی عوامل بیماری زای خاکزاد با استفاده از کمپوست های سرکوبگر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کنترل زیستی عوامل بیماری زای خاکزاد با استفاده از کمپوست های سرکوبگر :

تعداد صفحات :۱۳

چکیده مقاله:

استفاده از کمپوست ها در کشاورزی زیستی جهت بهبود ساختار فیزیکی و حاصلخیزی خاک و همچنین بازیافت مواد به طور سنتی و به عنوان راهبردی مناسب برای تیمار دور ریز ها مرسوم بوده و امروزه با اغنای کمپوست ها توسط انواع میکروارگانیسم های مفید گیاهیمانند قارچ ها، باکتری ها و مخمرهای غیر بیماری زا ،نقش موثری در کنترل بیماری های خاکزاد گیاهی ایفا نموده و جایگزین مناسبی برای کودها و سموم شیمیایی می باشند. کمپوستهای سرکوبیر محیطی را ایجاد میکنند که پیشرفت بیماری حتی در حضور بیمارگر و میزبان حساس کاهش می یابد اگرچه تاثیر کمپوست ها بر عوامل بیماری زای خاکزاد، جمعیت میکروبی، گیاهان و محیط خاک بسیار پیچیده می باشد، با این وجودتوضیح مکانیسم های متفاوت کنترل بیمارگرهای خاکزاد توسط کمپوست های سرکوبگر مانند رقابت، تولید ترکیبات آنتی بیوتیک پارازیتیسم و فعال شدن ژن های مقاومت به بیماری در گیاهان توسط میکروارگانیسم های مفید موجود در کمپوست می تواند در جهت بهبود و یا توسعه روش های کنترل زیستی توسط کمپوست های سرکوبگر موثر واقع گردد.سرکوب بیمارگرهای گیاهی نتیجه مستقیم فعادیت مشترک میکروارگانیسمهای موجود در کمپوست می باشد که کمپوست را در طی دوره سرد شدن اشغال میکنند. بنابراین ضروری است که سطح درک ما از اکودوژی و دینامیک جمعیت میکروبی کمپوست افنزایش یابند. امید است به کارگیری کمپوست های سرکوبیر به جای سموم شیمیایی مورد استفاده در مزارع و گلخانه ها گامی باشد در جهت توسعه ی کشاورزی پایدار.