کشت هیدروپونیک و بررسی نیازهای غذایی گیاه جاشیرعلوفه ای

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کشت هیدروپونیک و بررسی نیازهای غذایی گیاه جاشیرعلوفه ای دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کشت هیدروپونیک و بررسی نیازهای غذایی گیاه جاشیرعلوفه ای  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کشت هیدروپونیک و بررسی نیازهای غذایی گیاه جاشیرعلوفه ای،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کشت هیدروپونیک و بررسی نیازهای غذایی گیاه جاشیرعلوفه ای :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

جنس جاشیر (Prangos) از تیره چتریان، شامل ۳۰ گونه می باشد که در نواحی معتدل کره زمین از چین تا اروپای شرقی انتشار دارند. ۱۵ گونه جاشیر بومی ایران می باشند که ۵ گونه آندمیک ایران هستند. گونه جاشیر علوفه ای (Prangos pabularia lindl) یکی از گونههای مهم این جنسی می باشد که پراکنش بسیار وسیع در نقاط مختلف ایران دارد. طرف دیگر این گیاهان به دلیل ارزش قابل توجه غذایی در نقاط مختلف ایران از دیرباز به عنوان علوفه مورد استفاده بوده است. در این طرح امکان اهلی نمودن و کاشت مزرعه ای این گیاه با بررسی نیازهای معدنی غذایی این گیاه مورد توجه قرار می گیرد. در این راستا ابتدا با بررسی چند نوع بستر مختلف، بهترین بستر جهت استقرار گیاهچه جاشیر علوفهای انتخاب شده سپس با کارگیری محیط کشت هوگلاند و تغییر مداوم این محیط کشت از لحاظ کمیت عناصر تشکیل دهنده آن، با تعیین وزن تر و خشک در تیمارهای مختلف، بهترین ترکیب غذایی جهت کشت این گیاه تعیین می گردد. نتایج بدست آمده نشان داد که محیط هیدروپونیک بهترین محیط جهت استقرار گیاهچه های جاشیر علوفه ای است. همچنین به کارگیری محلول غذایی هوگلند در کشت هیدروپونیک این گیاهان با مقادیر کاهش یافته ازت و گوگرد با ترتیب در حد ۱ و ۶ میلی مول نشان داد که رشد گیاهان در این شرایط نسبت به شاهد از نظر آماری معنی دار است. بنابراین محیط کشت هوگلند تغییر یافته که مقادیر کاهش یافته ازت و گوگرد دارد بهترین محیط جهت تامین نیازهای غذایی جاشیر علوفه ای است. میتوان نتیجه گیری نمود که رشد این گیاهان در زیستگاههای طبیعی در زمینهای شنی و سنگلاخی باعث سازش این گیاهان به شرایط فقر و کمبود عناصر غذایی شده است