تاثیر باکتریهای محرک رشد بومی و ایندول استیک اسید بر رشد وجذب سرب توسط آفتابگردان در یک خاک آلوده به سرب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر باکتریهای محرک رشد بومی و ایندول استیک اسید بر رشد وجذب سرب توسط آفتابگردان در یک خاک آلوده به سرب دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر باکتریهای محرک رشد بومی و ایندول استیک اسید بر رشد وجذب سرب توسط آفتابگردان در یک خاک آلوده به سرب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر باکتریهای محرک رشد بومی و ایندول استیک اسید بر رشد وجذب سرب توسط آفتابگردان در یک خاک آلوده به سرب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر باکتریهای محرک رشد بومی و ایندول استیک اسید بر رشد وجذب سرب توسط آفتابگردان در یک خاک آلوده به سرب :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

آلودگی خاک به مواد شیمیایی آلی و معدنی یکی از جدیدترین مسائلی است که سلامتی انسان و سایر موجودات زنده را تهدید می کند از جمله آلاینده های مهم در محیط زیست فلزات سنگین می باشند. گیاه پالایی همسو با محیط زیست و از لحاظ هزینه مقرون به صرفه تر از روش های شیمیایی پاکسازی محیط می باشند. این پژوهش اثر برخی ریزوباکتری های متحمل به سرب و غلظت های مختلفIAA بر رشد آفتابگردان (.Helianthus annuus L) رقم رکورد تحت تنش فلزات سنگین و همچنین ارزیابی غلظت سرب توسط این گیاه، در شرایط گلخانه بررسی شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با ۱۲ ‏تیمار و ۴ ‏تکرار انجام شد. تیمارها شامل: شاهد، تلقیح با باکتری ( .Corynebacterium sp) (C)، تلقیح با(Mycobacterium sp)(M )، تلقیح با (Bacillus sp )(B.) ، تیمار با ایندول استیک اسید (IAA) 1 ‏میکرومولار (I1)، تیمار با ایندول استیک اسید (IAA) 10 ‏میکرومولار(I2)،(I1+C)،(I1+M)،(I1+B)،(I2+M)،(I2+C)بود. نتایج مطالعه حاضر نشان دادکه تلقیح ریزوباکتری های بومی محرک رشد گیاه می تواند سبب افزایش قابل توجه غلظت سرب بوته های آفتابگردان در خاک آلوده به این فلز و متعاقبآ افزایش رشد گیاه گردند. تیمار (I2+C) با تولید بیشترین عملکرد بیولوژیک و بیشترین وزن خشک ریشه بهترین تیمارهای رشدی بودند. تیمار (I2+B) بالاترین غلظت سرب اندام هوایی و تیمار (I1+C) بیشترین غلظت سب ریشه را داشتند.