تأثیر متغیرهای بهره وری نیروی کار و مزیت نسبی آشکار شده و صادرات زیر بخش های صنعتی ایران (۹۰ – ۱?۳۸۴)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تأثیر متغیرهای بهره وری نیروی کار و مزیت نسبی آشکار شده و صادرات زیر بخش های صنعتی ایران (۹۰ – ۱?۳۸۴) دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تأثیر متغیرهای بهره وری نیروی کار و مزیت نسبی آشکار شده و صادرات زیر بخش های صنعتی ایران (۹۰ – ۱?۳۸۴)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تأثیر متغیرهای بهره وری نیروی کار و مزیت نسبی آشکار شده و صادرات زیر بخش های صنعتی ایران (۹۰ – ۱?۳۸۴)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تأثیر متغیرهای بهره وری نیروی کار و مزیت نسبی آشکار شده و صادرات زیر بخش های صنعتی ایران (۹۰ – ۱?۳۸۴) :

تعداد صفحات :۱۷

چکیده مقاله:

تجارت خارجی اهمیت ویژه ای برای کشورهای جهان دارد به طوری که اقتصاددانان کلاسیک از آن به مثابه موتور اقتصادی نام می برند. از این رو امروزه توجه به صادرات غیرنفتی در ایران و بررسی عوامل مؤثر بر آن اهمیت بیشتری یافته است. در این راستا، هدف اصلی این مطالعه، بررسی تأثیر شاخص های رقابتی غیر قیمتی و یافتن رابطه معناداری آن ها بر صادرات زیر بخش های صنعتی ایران طی دوره ۱۳۹۰ – ۱۳۸۴ با استفاده از روش داده های پانلی است. برای انجام مدل از نرم افزار Eviews افاده شکست. این تحقیقات، در قالب شاخص های دیر قیمتی همانند بهره وری نیروی کار و مزیت نسبی آشکار شده انجام شده است. براساس نتایج این تحقیق متغیرهای بهره وری نیروی کار و مزیت نسبی آشکار شده تأثیر مثبت و منفی دار بر صادرات زیر بخش های صنعتی اقتصاد ایران داشته است. روند تغییرات بهره وری نیروی کار با روند تغییرات صادرات همسو بوده است و هر دو سعودی می باشند. همچنین مزیت نسبی آشکار شده نشان دهنده تخصص ناچیز ایران در تولید کالاهای صنعتی بوده است. با افزایش متغیرهای بهره وری نیروی کار و شاخص مزیت نسبی آشکار شده ( RCA پرنده، میزان صادرات صنعتی افزایش یافته است. با توجه به رابطه معناداری متغیرهای غیر قیمتی با صادرات زیر بخش های صنعت، سیاست گذاران اقتصادی می توانند با اعمال سیاست های پولی و مالی مانع از افزایش و یا کاهش متغیرها و کنترل تأثیر آن ها بر روی زیر بخش های صنعتی شوند.