آموزش و پرورش و تربیت سیاسی دانش آموزان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 آموزش و پرورش و تربیت سیاسی دانش آموزان دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد آموزش و پرورش و تربیت سیاسی دانش آموزان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی آموزش و پرورش و تربیت سیاسی دانش آموزان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن آموزش و پرورش و تربیت سیاسی دانش آموزان :

تعداد صفحات :۹

چکیده مقاله:

هدف از تاسیس مدرسه تعلیم و تربیت کودکان ونوجوانان در ابعاد مختلف علمی ،فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است. دانش آموز به عنوان یک کلیت انسانی دارای کرامت و هویت است و هیچ گاه نباید به عنوان یک ابزار که قابل هدایت به هر جهت و یا کارکردی است نگریسته شود .در اهداف کلان آموزش و پرورش کشور و چشم انداز نوین به آن و سند تحول، تربیت سیاسی دانش آموزان از اولویتی خاص برخورداراست.این تربیت سیاسی به معنای ایجاد زمینه های رشدوآگاهی و دانایی و ارتقای قدرت تشخیص و تقویت اراده و کسترش روحیه نقادی و پرسشگری و پژوهشگری ست. تربیت سیاسی دانش آموزان سیاسی کردنفرهنگ و تبدیل آن به ابزار سیاست نیست بلکه در تربیت سیاسی ،سیاست باید از منظر فرهنگ و اخلاق و عقلانیت دیده شود. در راستای تربیت سیاسی دانش آموزان ارکان اساسی ،خانواده،مدارس،احزاب و رسانه ها مطرح هستند.خانواده به عنوان واحد اساسی در تربیت سیاسی دارای اثری دراز مدت بوده که جایگزین کردن نهادهای دیگر یا محدود ساختن آن ناممکن است.مدرسه و عناصر اصلی آن شامل مدیریت و معلمان و مربیان نقشیپررنگ و رسالت سنگین در تربیت سیاسی دانش آموزان دارند.عناصر مدرسه باید از نظر اخلاقی سرآمد ،از نظر انگیزشی قوی و از نظر هنر معلمی وتجزیه و تحلیلدرست موارد سیاسی قوی باشند.احزاب و رسانه هابا سازمان دادن به اندیشه هاو گرایش های سیاسی موجود در جامعه باید عامل نزدیک کردن گرایش های فردی و اجتماعی در قالب اندیشه های کم و بیش منسجم باشند.آنان می توانند دموکراسی و مشارکت را در گرو تربیت سیاسی نهادینه کنند.آنچه مسلم است این است که دموکراسی به عنوان یک ضرورت زندگی جمعی بدون مشارکت امکانپذیر نیست و مشارکت هم یک مهارت است که باید آموخته شود و این مهم در پرتوی تربیت سیاسی قابل تحقق است.