بررسی و مقایسه دو فرآیند هیدرولیز اسیدی و فیزیکی به منظور استخراج کربوهیدرات از ریزجلبک کلرلا وولگاریس به منظور تولید سوخت بیواتانول

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی و مقایسه دو فرآیند هیدرولیز اسیدی و فیزیکی به منظور استخراج کربوهیدرات از ریزجلبک کلرلا وولگاریس به منظور تولید سوخت بیواتانول دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی و مقایسه دو فرآیند هیدرولیز اسیدی و فیزیکی به منظور استخراج کربوهیدرات از ریزجلبک کلرلا وولگاریس به منظور تولید سوخت بیواتانول  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی و مقایسه دو فرآیند هیدرولیز اسیدی و فیزیکی به منظور استخراج کربوهیدرات از ریزجلبک کلرلا وولگاریس به منظور تولید سوخت بیواتانول،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی و مقایسه دو فرآیند هیدرولیز اسیدی و فیزیکی به منظور استخراج کربوهیدرات از ریزجلبک کلرلا وولگاریس به منظور تولید سوخت بیواتانول :

تعداد صفحات :۱۲

چکیده مقاله:

در این پژوهش به بررسی و مقایسه دو فرآیند هیدرولیز فیزیکی و اسیدی به منظور استخراج کربوهیدرات از ساختار ریزجلبک پرداخته شده است. ریزجلبک استفاده شده در این تحقیق کلرلا وولگاریس بوده است که فرآیند هیدرولیز بر روی آن به وسیله دستگاه اولتراسونیک و همچنین اسید سولفوریک در اتوکلاو به مدت ۲۰ دقیقه و دمای ۱۲۱ درجه سانتی گراد انجام گرفت و نتایج آن ثبت گردید. برای انجام هیدرولیز از نرم افزار design expert (v 7.00) برای طراحی آزمایشات استفاده شد و در طی آزمایشات مشخص گردید که هیدرولیز اسیدی نسبت به هیدرولیز فیزیکی دارای بازدهی بالاتری است به طوری که کربوهیدرات استخراج شده در طی فرآیند هیدرولیز اسیدی با میزان ۵۰ گرم بر لیتر پودر ریزجلبک به محلول اسیدی و غلظت ۱ % حجمی-حجمی اسید سولفوریک به میزان ۱۳.۳ gr/L بوده در حالی که بیشترین مقدار کربوهیدرات استخراج شده از فرآیند هیدرولیز فیزیکی ۲.۴gr/L بوده است. همچنین مشخص گردید با افزایش غلظت اسید سولفوریک از ۱% به ۲%، مقدار قند حاصله از بیشترین مقدار خود یعنی ۱۳.۳ gr/L به مقدار ۱.۶۷ gr/L کاهش می یابد که نشان دهنده تاثیر اسید بر تخریب قندهای حاصل در طول فرآیند هیدرولیز است.