بررسی تفاوت سبک اسنادی کودک عادی و کودک عقب مانده ذهنی

فهرست مطالب

فصل اول

 مقدمه ۲
بیان مسئله ۳
فرضیه تحقیق  4
تعاریف عملیاتی ۵
فصل دوم: پیشینه تحقیق
سابقه پژوهش ۸
نظریه هایدر۹
جونز ودیویس۱۰
هارولد کلی۱۱
شیور۱۲
سه بعدی واینر۱۳
خطاها و سوگیری اسناد۱۴
سوگیری مربوط به جنس۱۷
اسنادها درمورد خود۱۸
عاملان در برابرناظران۱۹
سبکهای انتسابی۲۰
نتسابهای درماندگی انسان۲۲
اسناد مربوط به بازده۲۴
اسناد بعد از موفقیت وشکست۲۵
اسنادها ورفتار ۲۷
تعریف استثنایی ۲۸  
گروهبندی دانش آموزان استثنایی۲۹
تاریخچه عقب ماندگی ذهنی ۳۰
تعریف عقب ماندگی ذهنی ۳۱
رفتار سازشی۳۵
طبقه بندی کودکان عقب مانده ۳۷
گروه آموزش پذیر ۳۹
تحقیقات داخلی وخارجی۴۱
فصل سوم: روش اجرای تحقیق
روش طرح وتحقیق ۴۴
جامعه آماری ۴۴
نمونه آماری۴۴
ابزار تحقیق ۴۵
روش اجرای تحقیق۴۵
روش تجزیه وتحلیل ۴۶

فصل چهارم : تجزیه وتحلیل اطلاعات
تجزیه وتحلیل اطلاعات ۴۸
فصل پنجم : بحث ونتیجه گیری
نتیجه گیری ۶۵
پیشنهادات ۶۶
محدودیتهاومشکلات ۶۷
منابع
منابع۶۹
ضمائم
ضمائم ۷۳

مقدمه:        
     هر ساله میزان قابل توجهی ازمنابع انسانی واقتصادی جامعه به علت عقب ماندگی ذهنی دانش آموزان در سنین مختلف به هدر می رود. هرچند تلاش های از قبیل توجه به مسائل بهداشتی وتغذیه نوزادان وجلوگیری از حامله شدن مادران در سنین بالا ، ناسازگاریهای خونی ، اختلافات هورمونی … انجام می شودولیکن این مسئله همچنان یکی از مشکلات اساسی هرجامعه ای می باشد .                                                        
      یکی از مسائلی که درزندگی کودکان عقب مانده ذهنی ممکن است زیاد باشد مسئله شکست بیشتر درزندگی آنها باشد . درواقع شکست یک پیامد منفی است که اگر بطور مکرر رخ بدهد منجر به کاهش انگیزه در افراد شود بخصوص اگر این فرد عقب مانده ذهنی باشد که باعث ارزشیابی نادرست آنها از خود ونادیده گرفتن تواناییهاودر نتیجه احساس ضعف وناتوانی در آنها میگردد.                          
     عوامل زیادی در موفقیت وشکست دانش آموزان دخالت دارند وطبق تحقیقات انجام شده یکی از این عوامل نحوه اسناد دادن آنها می باشد بدین معنی که اسناد  نامطلوب منجر به کاهش انگیزش در آنها می شود. تئوری اسناد از تئوریهای شناختی انگیزش است که هدف آن بررسی شیوهایی است که افراد ،رویدادها وحوادث راتعیین کرده وبه دنبال روابط روابط علت ومعلولی بین آنها هستند. (هاروی ، ویری ۱۹۸۴)