مقاله بررسی اثربخشی لیزر کم توان طول موج قرمز در پیشگیری و کاهش شدت موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی ناحیه فارنکس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثربخشی لیزر کم توان طول موج قرمز در پیشگیری و کاهش شدت موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی ناحیه فارنکس دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثربخشی لیزر کم توان طول موج قرمز در پیشگیری و کاهش شدت موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی ناحیه فارنکس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثربخشی لیزر کم توان طول موج قرمز در پیشگیری و کاهش شدت موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی ناحیه فارنکس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثربخشی لیزر کم توان طول موج قرمز در پیشگیری و کاهش شدت موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی ناحیه فارنکس :

مقاله بررسی اثربخشی لیزر کم توان طول موج قرمز در پیشگیری و کاهش شدت موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی ناحیه فارنکس که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۸ در لیزر پزشکی از صفحه ۱۲ تا ۱۷ منتشر شده است.
نام: بررسی اثربخشی لیزر کم توان طول موج قرمز در پیشگیری و کاهش شدت موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی ناحیه فارنکس
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله لیزر کم توان
مقاله موکوزیت دهانی
مقاله رادیوتراپی سر و گردن

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: یکی از عوارض شایع در رادیوتراپی سر و گردن موکوزیت دهانی است. نشان داده شده است که پرتو لیزرهای کم توان می تواند بروز این عارضه را کاهش دهند. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی لیزر کم توان با طول موج قرمز در پیشگیری از موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی سر و گردن می باشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده طراحی و اجرا شد. بیماران مبتلا به بدخیمی های سر و گردن که اندیکاسیون رادیوتراپی سر و گردن داشتند وارد مطالعه شده و به طور تصادفی در دو گروه لیزر روشن و لیزر خاموش (دارونما) قرار گرفتند. لیزر درمانی با استفاده از طول موج ۶۸۵ نانومتر و دوز ۵J/cm2 در ۱۲ نقطه در حفره دهان طی جلسات رادیوتراپی انجام گرفت. موکوزیت دهانی بیماران با استفاده از معیار WHO توسط یک ارزیابگر بی اطلاع از گروه درمان ثبت می گردید.
یافته ها: ۱۴ نفر در گروه لیزر و ۲۵ نفر در گروه دارونما مطالعه را تکمیل کردند. تمامی بیماران در هر دو گروه به درجاتی از موکوزیت دهانی مبتلا شدند. طی مدت انجام مطالعه، به لحاظ آماری بیماران گروه دارونما شدت موکوزیت بالاتری در مقایسه با بیماران گروه لیزر تجربه کردند (p=0.04). میانه زمان ابتلا به موکوزیت شدید (بالای ۳) در گروه دارونما ۱۶ روز و در گروه لیزر ۲۱ روز بود (p=0.460).
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، لیزر کم توان با طول موج قرمز می تواند شدت موکوزیت دهانی به خصوص موکوزیت دهانی شدید را در مقایسه با دارونما کاهش دهد.