تحقیق بررسی برنامه پنج ساله اول مالیات در ایران (۱۳۷۲-۱۳۶۸) و مقایسه آن با مالیات در قبل و بعد انقلاب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحقیق بررسی برنامه پنج ساله اول مالیات در ایران (۱۳۷۲-۱۳۶۸) و مقایسه آن با مالیات در قبل و بعد انقلاب دارای ۴۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق بررسی برنامه پنج ساله اول مالیات در ایران (۱۳۷۲-۱۳۶۸) و مقایسه آن با مالیات در قبل و بعد انقلاب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق بررسی برنامه پنج ساله اول مالیات در ایران (۱۳۷۲-۱۳۶۸) و مقایسه آن با مالیات در قبل و بعد انقلاب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق بررسی برنامه پنج ساله اول مالیات در ایران (۱۳۷۲-۱۳۶۸) و مقایسه آن با مالیات در قبل و بعد انقلاب :

فصل اول

تجزیه و تحلیل برنامه پنج ساله اول

برنامه پنج ساله اول و مالیاتها:

    برنامه ریزی اقتصادی را می توان کوشش آگاهانه دولت در جهت هماهنگی تصیممات اقتصادی در بلند مدت و تاثیر گذاشتن، جهت دادن و در برخی موارد کنترل سطح و رشد متغیرهای اصلی اقتصادی یک کشور (مانند درآمد، مصرف، اشتغال، سرمایه گذاری، پس انداز، صادرات و واردات و …) برای رسیدن به یک سلسله هدف های از قبل تعیین شده توسعه دانست.

بنابراین برنامه اقتصادی به سادگی یک رشته هدف های کمی اقتصادی خاص است که باید در طی یک دوره زمانی به آنها رسید.

   برنامه های اقتصادی هم می توانند جامع باشند و هم چزئی در یک برنامه جامع تنظیم هدف ها به گونه ای است که تمامی جنبه های اصلی اقتصادی ملی را در بر می گیرد. یک برنامه جزئی فقط بخشی از اقتصاد ملی را شامل می شود.

فرایند برنامه ریزی را می توان تلاشی دانست که طی آن دولت ابتدا هدف های اجتماعی را انتخاب می کند سپس هدف های مختلف را تعیین می کند. و بالاخره چهارچوبی برای اجرا، هماهنگی و کنترل برنامه توسعه تشکیل می دهد.

   نیل به بهترین طریقه استفاده از منابع کمیاب برای توسعه اقتصادی یکی از ضروری ترین وظایف برنامه ریزی است. راه خروجی کشور های در حال توسعه از تنگناهای عقب مانده در عرصه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی همانا پایه ریزی یک نظام جامع برنامه ریزی جهت توسعه همه جانبه اقتصادی و اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می باشد.

    اولین برنامه جمهوری اسلامی ایران برای سال های ۶۶-۱۳۶۱ در چهارچوب قانون اساسی تدوین گردید که به دلایل مختلف از جمله جنگ تحمیلی به مورد اجرا گذاشته نشد.

عملاً اولین برنامه جامع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور در تاریخ ۱۱/۱/۱۳۶۸ به تصویب مجلس شورای اسلامی و نگهبان رسید. که سالهای ۷۲-۱۳۶۸ را در بر می گیرد.

   این قانون که مشتمل بر ماده واحده و ۵۲ تبصره می باشد که هدف های کلی و کمی سیاست های کلی و برنامه های اجرائی برنامه اول جمهوری اسلامی ایران را منعکس می نماید. در این برنامه برای بخش های مختلف اقتصادی هدف هایی تعیین شده است.

هدف های کلی برای بخش مالیاتها عبارت است از:

«تکمیل و اجرای نظام مالیات ها در جهت توزیع منطقی تر درآمد و ثروت» همچنین در قسمت خط مشیء های اساسی خط مشیء اساسی برای بخش مالیات ها عبارت است از: «ارتقا سطح کوشش مالیاتی در خصوص مالیت های بر درآمد. (به ویژه مالیات بر مشاغل مالیات بر مستغلات و مالیت بر ثروت) از طریق بهبود روش های جمع آوری مالیات و تدوین قوانین و مقررات لازم»

در قسمت هدف های کمی نیز هدف هایی برای بخش مالیات های تعیین شده است که عبارتند از:

نسبت درآمدهای مالیاتی به تولید ناخالص داخلی از ۳/۴% در سال ۱۳۶۷ و به ۴/۸% در سال ۱۳۷۲ افزایش خواهد یافت.

نسبت درامدهای مالیاتی به هزینه های جاری از ۸/۲۸% در سال ۱۳۶۷ به ۶/۶۷% در سال ۱۳۷۲ افزایش می یابد.

رشد متوسط سالیانه درآمدهای مالیاتی ۱/۲۵ مالیات های مستقیم ۲/۲۴ و مالیات های غیر مستقیم ۲/۳۰% تعیین شده است.

بررسی درآمدهای مالیاتی در طول برنامه اول

درآمدهای مالیاتی در سال ۱۳۶۷ به ۹۸۶ میلیارد ریال بالغ می شود. در سال ۱۳۷۱ حدوداً ۸/۳ برابر شده و به ۸/۳۷۷۴ میلیارد ریال می رسد. این درآمدها هر ساله دارای رشد مثبتی بوده است. به طوری که متوسط رشد سالانه درآمدهای مالیاتی ۷/۴۰% می باشد. و این در حالی است که متوسط رشد درامدهای مالیاتی قبل از انقلاب یعنی در سال های ۵۷-۵۰ به میزان ۴/۳۰% بوده است و در سالهای بعد از انقلاب تا قبل از برنامه ۵ ساله اول یعنی سالهای ۶۷، ۵۸ به میزان ۵/۱۳% بوده است.

درآمدهای مالیاتی در سال اول برنامه یعنی سال ۱۳۶۸ در حدود ۱۳% از برنام عقب بوده است. و در سال ۱۳۶۹ تقریباً معادل برنامه می شود. در سال های ۷۱، ۷۰ به صترتیب ۵/۱۳۸% و ۱۵۵% از برنامه جلو بودند. (جدول شماره ۱)

نسبت کل مالیاتها به تولید ناخالص داخلی که در سال ۱۳۶۷ معادل ۵/۴ درصد بوده است. در سال ۱۳۷۱، ۲/۶% افزایش می یابد. اما با وجود این افزایش این نسبت در تمام سالهای برنامه از برنامه عقب بوده است. (جدول شماره ۱)