مقاله بکارگیری معماری فضای سبز در بیمارستان ها و مراکز درمانی و تاثیر آن بر میزان رضایت و آرامش روانی بیماران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بکارگیری معماری فضای سبز در بیمارستان ها و مراکز درمانی و تاثیر آن بر میزان رضایت و آرامش روانی بیماران دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بکارگیری معماری فضای سبز در بیمارستان ها و مراکز درمانی و تاثیر آن بر میزان رضایت و آرامش روانی بیماران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بکارگیری معماری فضای سبز در بیمارستان ها و مراکز درمانی و تاثیر آن بر میزان رضایت و آرامش روانی بیماران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بکارگیری معماری فضای سبز در بیمارستان ها و مراکز درمانی و تاثیر آن بر میزان رضایت و آرامش روانی بیماران :

خلاصه :

این مقاله به بررسی معماری فضای سبز در بیمارستانها و مراکز درمانی، به عنوان ابزاری جهت کاهش تنش و استرس در بیماران، میپردازد و تأثیرات مثبت انباشته شده آن را بیان میکند؛ همچنین با مرور و جمعبندی مقالات و تحقیقات انجام شده در این زمینه و با رویکرد توصیفی- تحلیلی اصولی کلی و الگوهایی را برای طراحی فضای سبز در بیمارستانها، به طوری که در روند درمان مؤثر باشد، ارائه مینماید. یافتههای این مطالعه نشان میدهد که اگر طراحی فضای سبز در محوطه بیمارستان ها بر طبق اصول ارائه شده در این مقاله طراحی و به کار گرفته شود، دارای مزایایی چون کاهش استرس بیماران، پرسنل و ملاقاتکنندگان، جلب رضایت بیماران، کاهش افسردگی آنان، افزایش رضایت شغلی پرسنل، کاهش مدت زمان بستری بیماران و ;
خواهد بود.

کلمات کلیدی : معماری فضای سبز ، بیمارستان ، آرامش روانی ، بیماران

۱معمار و طراح

دومین همایش ملی پژوهش های کاربردی در »مهندسی عمران، معماری و مدیریت شهری«

nd National Conference on Applied Researches in Civil engineering, Architecture and Urban planning2

۲عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

مقدمه :

گذراندن ساعتهای طولانی در محیطهای درمانی معمولاً برای بیماران، ملاقاتکنندگان و پرسنل، تجربهای تنشزا است. هر تلاشی در راستای کاهش این تنش، نتیجهی مثبت در روند درمان و افزایش کیفیت این فضاها در پی خواهد داشت. دسترسی به فضای سبز و مناظر طبیعی میتواند در کاهش استرس و بهبودی بیماران تأثیر بسزایی داشته باشد. در قرون گذشته، طبیعت سبز، نورخورشید و هوای تازه از ملزومات مؤثر در شفابخشی در محیطهای درمانی محسوب میشدند، از معابد درمانی یونان و روم، درمانگاهی واقع در صومعههای قرون وسطی گرفته تا بیمارستانهای بزرگ شهری در قرن ۱۷ و ۱۸، دارالمجانین و آسایشگاههای قرن ۱۹ و .۲۰حدوداً بین سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۹۰ در اکثر کشورها، ارزش شفابخشی دسترسی به طبیعت در محیطهای درمانی پایین آمد و تقریباً نادیده گرفته شد. بیمارستانهای چندین طبقه ساخته شده به »سبک بینالمللی«، مشابه ساختمانهای اداری بود. دستگاههای تهویه جایگزین تهویه طبیعی شد. ساخت ترانس و بالکن نادیده گرفته شد و طبیعت تسلیم اتومبیلها و پارکینگها شد. اما در اوایل دهه ۱۹۹۰، تحت تأثیر جنبشی به نام مراقبت (بیمار محور) ۲ روند طراحی محیطهای درمانی در غرب معکوس شد. مدیران بیمارستانها متوجه واکنش منفی افراد به طراحی اداری حاضر شدند. رقابت بین بیمارستانها موجب توجه بیشتر به نیازهای بیماران شد. به تدریج طراحی بیمارستانها از سبک بینالمللی به طراحی در محیطهای محلی تغییر یافت و بار دیگر بکارگیری طبیعت در مراکز درمانی مورد توجه قرار گرفت. در کشور ما نیز در راستای اهداف مهمی چون بهبود کیفیت فضاهای درمانی و پاسخگویی به نیازهای انسانی بیماران میتوان از فضای سبز و خاصیت شفابخشی آن به عنوان ابزاری کارآمد استفاده نمود؛ لازمه این امر آگاهی از پژوهشهای انجام شده در این زمینه و شناخت تأثیرات و چگونگی بکارگیری صحیح آن میباشد. این مقاله در پی آن است که با مرور و جمعبندی پژوهشها و مطالعات انجام شده و با رویکرد توصیفی- تحلیلی با پاسخ به دو پرسش »بکارگیری طبیعت و طراحی فضای سبز در بیمارستانها چه تأثیرات مثبتی دارد؟ و »چگونه میتوان از خاصیت شفابخشی طبیعت در محوطه مراکز درمانی به عنوان عامل مؤثری در روند درمان استفاده نمود؟« تأثیرات مثبت اثبات شده فضای سبز و اصول کلی و الگوهایی برای طراحی آن در مراکز درمانی ارائه نماید.

طراحی معماری فضای سبز در بیمارستانها و تأثیرات آن :

دومین همایش ملی پژوهش های کاربردی در »مهندسی عمران، معماری و مدیریت شهری«

nd National Conference on Applied Researches in Civil engineering, Architecture and Urban planning2

برای شناخت تأثیرات فضای سبز در مراکز درمانی به پژوهشها و مطالعات انجام شده رجوع میکنیم. تحقیقات مهمی در دهههای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ انجام گرفت که مبین این مطلب بود: طبیعت تأثیرات مثبتی در سلامتی دارد. طبق نظرسنجی که از بیماران چندین بیمارستان به عمل آمد؛ (بیمارانی که از نظر سن، محل بستری و نوع بیماری متفاوت از هم بودند) مشخص شد که تقریباً همه آنها نسبت به اهمیت شرایط فیزیکی محیط درمانی و دسترسی کجا را انتخاب میکنند، مشخص شد که اکثر بیماران به طبیعت بیرون ساختمان پناه میبرند. اولین ارزیابی سیستماتیک باغ های محوطههای درمانی در آمریکا (POE) در سال ۱۹۹۴ انجام شد که طبق آن چهارباغ در بیمارستانهای سانفرانسیسکو به وسیله مشاهده، تجزیه و تحلیل و مصاحبه بررسی شد. مردم، باغهای سنتی را که چمن، گل، درخت و آبفشان داشت میپسندیدند. ۹۰ درصد آنها بعد از گذراندن اوقاتی در محوطه سبز تغییر مثبتی در حال خود احساس میکردند. نظرسنجیهای دیگری که در همین زمان انجام شد عبارتند از: نظرسنجی از بیمارستان کودکان در سان دیگو مرکز بیماریهای روانی در کانادا و دیگری مقایسه محوطه سبز دو بیمارستان کوچک در ویلز. در حالی که هیچ یک از این بررسیها ثابت نکرد که حضور در محوطه سبز سلامتی و درمان را تسهیل میکند، اما هنگامی که پرسیده میشد: آیا پس از گذراندن اوقاتی در محوطه سبز، تغییری در حالتان احساس میکنید؟ نود و پنج درصد پاسخها تغییری مثبت را در حال افراد گزارش میداد. حال به طور منطقی میتوان نتیجه گرفت که حضور در فضای سبز سبب تغییر وضعیت ذهن به حالتی ریلکس و آرامشده، سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و در نتیجه بدن فرصت بهتری برای بهبودی خواهد داشت. شفابخشی فضای سبز مترادف معالجه کردن نیست .