بررسی حرکت مشروطه خواهی ایران

مقدمه

    سابقه سکونت بشر بر روی زمین به میلیون ها سال پیش برمی گردد . او زندگی خود را از طبیعت شروع کرد و پس از سپری کردن دوره های مختلف به مرحله مد نیت و شهرنشینی رسید . در این دوران طولانی حوادث و وقایع تلخ و شیرین فراوانی بر او گذشته و تغییر و تحولات بسیاری در زندگی اجتماعی او رخ داده است . انسان موجودی اجتماعی است و لازمه آن تعامل و تقابل با همنوعان و حاکمیت نظم و قانون است . اما به دلیل عدم آگاهی مردم اولیه از حق و حقوق اجتماعی خویش و سوء استفاده حاکمان جبار، قرن ها طول کشید تا  جوامع انسانی از حاکمیت قانون بر خوردار شدند . تا قبل از آن بر اساس اندیشه حق الهی سلطنت که از سوی پادشاهان تبلیغ شده بود و اوامر خود را لازم الاطاعه و لازم الاجرا کرده بودند، مردم نیز با جان و دل و بر اساس اندیشه های سنتی و خرافی پیشینیان خود تن به این شرایط ذلّت بار داده بودند. اما با گذشت زمان و پیچیدگی زندگی و روابط اجتماعی انسانها با یکدیگر لزوم حاکمیت قانون مدوّن که حقوق همه آحاد ملّت را تأمین کند بیشتر احساس گردید. مردم در اثر تعامل و تقابل با یکدیگر و ارتباط با سایر جوامع به این مهم پی بردند و با قیام و شورش
در صدد به دست آوردن حقوق از دست رفته خود برآمدند.
    با شکل گیری حکومت قانون در جوامع مختلف و آشکار شدن فواید آن در زندگی اجتماعی، مردم ممالک استبداد زده نیز به فکر احیای حقوق مدنی و حاکمیت قانون در کشورهای خود برآمدند . اگر چه سابقه پیدایش مجلس که نماد قانون است، در ایران به دوره باستان بر می گردد. اما منظور ما از مجلس،مجالس فرمایشی و انتصابی نیست. بلکه مجلسی است که در آن مردم با انتخاب نمایندگان خود مستقیماً در سرنوشت خویش و اداره امور مملکت دخالت کنند . این مهم در تاریخ معاصر ایران با وقوع انقلاب مشروطیت محقق گردید. مردم کشور ما از اواسط دوره ناصری با مشاهده تاراج منابع ثروت ملی و احساس سلطه استبداد و استعمار و با رشد و آگاهی سیاسی و فکری خویش حرکت اعتراض آمیزی را علیه وضعیت موجود آغاز کردند. پس از شکل گیری عوامل و حوادث بلند مدت و کوتاه مدت سرانجام در دوره مظفرالدین شاه قاجار ایرانیان پس از سالیان دراز به یکی از آرزوهای دیرینه خود که همان حاکمیت قانون بود دست یافتند. با صدور فرمان مشروطیت توسط شاه مزبور در سال ۱۳۲۴. ق/۱۲۸۵ ش ) که تکیه اساسی آن بر افتتاح دارالشوری(تأسیس مجلس شورای ملی) بود انتخابات برگزار گردید و در این سال برای نخستین بار «خانه ملت» گشایش یافت . اگر چه مجلس اول طبقاتی بود و اکثریت نمایندگان آن تهرانی بودند . اما با گذشت زمان و تصحیح و تکمیل قوانین، نقایص برطرف و زمینه حضور مردم در عرصه اداره کشور بیشتر محقق گردید . هر چند در مواردی مجلس از مخالفت با اقدام‌های نادرست حکومتگران و گاه بیگانگان
خود داری می کرد. اما در عین حال پایگاهی بود تا افراد منتخب مردم بتوانند از طریق آن سخنان خود را به گوش حکومت و مردم برسانند.
    در آغاز طول مدت دوره های مجلس شورای ملی دو سال بود، اما از مجلس نوزدهم به بعد مدت زمان مزبوربه چهار سال افزایش یافت. بسیاری از مجالس به دلایل مختلف عمر به کمال نبردند و با انحلال و تعطیلی زود هنگام و شروع دوره فترت زمینه ریشه دوانیدن مجدد استبداد و استعمار را در کشور فراهم کردند.