مقاله کاهش تغییرات ناخوشاینداقلیم دربخش حمل و نقل باتکیه بربرنامه ریزی شهری:نقدوبررسی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله کاهش تغییرات ناخوشاینداقلیم دربخش حمل و نقل باتکیه بربرنامه ریزی شهری:نقدوبررسی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله کاهش تغییرات ناخوشاینداقلیم دربخش حمل و نقل باتکیه بربرنامه ریزی شهری:نقدوبررسی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله کاهش تغییرات ناخوشاینداقلیم دربخش حمل و نقل باتکیه بربرنامه ریزی شهری:نقدوبررسی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله کاهش تغییرات ناخوشاینداقلیم دربخش حمل و نقل باتکیه بربرنامه ریزی شهری:نقدوبررسی :

تعداد صفحات:۱۸
چکیده:
بخش حمل ونقل به طور چشمگیر موجب تولید گازهای گلخانه ای ( GHGs ) و در نتیجه افزایش درجه حرارت جهانی و تغییرات اقلیم می شود. یکی از جنبه های نگران کننده، تولید گازهای گلخانه ای در بخش حملونقل است که به سرعت در حال افزایش میباشد. امروزه با افزایش مداوم و سریع جمعیت، گسترش طبقه متوسط در کشورهای در حال توسعه و وجود وسایل نقلیه ارزانتر مانند تاتانانو در هند، همواره در دسترس داشتن وسایل نقلیه خصوصی برای میلیون ها نفر در کشورهای در حال توسعه امکانپذیر است. با تلاش مداوم در کنترل این موارد، میتوان در جهت مهار تولید گازهای گلخانه ای نقش بزرگی داشت. ما به بررسی نقش اشکال طراحی شهری -تراکم سکونتگاه- مسکن و فعالیت های اشتغال و اثراتی را که آنها میتوانند در کاهش تقاضای سفر، کاهش وابستگی به وسیله نقلیه موتوری و تولید گازهای گلخانه ای داشته باشند، پرداختهایم. اگر چه برنامهریزی شهری در کوتاه مدت، با توجه به زمان مورد نیاز جهت ایجاد زیرساخت های لازم، اثر محدود در کاهش تولید گازهای گلخانه ای دارد، اما در دراز مدت، می تواند به وسیله تغییر وابستگیها از وسایل نقلیه خصوصی به عمومی و جایگزینی حالت های دیگر حملونقل سازگار با محیط زیست( مانند پیاده روی و دوچرخه سواری ) بسیار موثر باشد. راهبردهای ترکیبی از جمله تراکم بالای مسکونی، اشتغال و کاهش استفاده از وسیله نقلیه خصوصی با حمایت یک سیستم حملونقل عمومی کارآمد و ابزار های نظارتی و مالی مناسب می تواند بر سفرهای کوتاه رفت و آمد موثر باشد. برنامهریزی شهری در میان مجموعه ابزارهای در دسترس جهت کاهش گازهای گلخانه ای جهانی، میتواند به اندازه دیگر ابزارها دارای اهمیت باشد، در غیر اینصورت بیشتر جهت مهار تولید گازهای گلخانه ای در بخش حملونقل، مؤثر باشد