مقاله بررسی تأثیر روشهای متفاوت فراوری پختن بر روی ترکیبات مغذی و ارزش کالری ماهیان دریایی گوازیم ، کیجار و گیش از آبهای جنوب ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تأثیر روشهای متفاوت فراوری پختن بر روی ترکیبات مغذی و ارزش کالری ماهیان دریایی گوازیم ، کیجار و گیش از آبهای جنوب ایران دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تأثیر روشهای متفاوت فراوری پختن بر روی ترکیبات مغذی و ارزش کالری ماهیان دریایی گوازیم ، کیجار و گیش از آبهای جنوب ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تأثیر روشهای متفاوت فراوری پختن بر روی ترکیبات مغذی و ارزش کالری ماهیان دریایی گوازیم ، کیجار و گیش از آبهای جنوب ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تأثیر روشهای متفاوت فراوری پختن بر روی ترکیبات مغذی و ارزش کالری ماهیان دریایی گوازیم ، کیجار و گیش از آبهای جنوب ایران :

تعداد صفحات:۱۷
چکیده:
فراوری ماهیان باعث نگهداری و حفظ کیفیت و ارزش غذایی انها تا موقع مصرف می شود. هدف از این پژوهش تأثیر روشهای پختن در آب، سرخ کردن، و برشته کردن روی تغییرات ترکیبات مغذی سه گونه از ماهیان دریایی انتخاب شده جنوب ایران بود. مواد و روشها: سه گونه از ماهیان (Nemipterus japonicus و Carangoides malabaricus و Saurida undosquamis با روش های توصیه شده AOAC بررسی شد. یافته ها: ماهی تازه و سرخ شده C.malabaricus به ترتیب محتوی ۷۱/۲% و ۵۷/۰۵% پروتئین بود؛ در حالی که ماهی N.japonicus به ترتیب محتوی ۵۷/۳۹% و ۴۷/۵۱% پروتئین در حالت تازه و سرخ شده بود. مقدار خاکستر درهمه ی روش های مذکور و همه گونه ماهیان بجز C.malabaricus افزایش یافت. ماهی C.malabaricus بیشترین مواد مغذی از لحاظ پروتئین و خاکستر داشت. ماهی S.undosquamis دارای حداقل مقدار پروتئین بوده که خیلی ناپایدار در برابر روش های فرآوری بود. گونه N.japonicus نیز غنی از پروتئین بود، اما مقدار پروتئین آن به وسیله سرخ کردن کاهش یافت. نتایج این مطالعه نیز نشان داد که ماهی C.malabaricus دارای بیشترین مقدار چربی (۱۶/۸۰%) و بعد از آن N.japonicus با مقدار (۱۲/۸۰%)، در حالیکه S.undosquamis دارای حداقل مقدار چربی (۵/۸۸%) بود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری نمود که سرخ کردن نتیجه بهتری دارد وقتی که نگهداری ماهی سرخ شده در زمان طولانی مد نظر باشد، اما روش پختن در آب وقتی که هدف حفظ مواد مغذی آن باشد، بهتر است. همچنین تأثیر یک نوع روش فرآوری روی یک نمونه ماهی بستگی به گونه ی آن دارد.