مقاله تأثیر پتاسیم بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم در شرایط اقلیمی عدم بارش تنش خشکی آخر فصل

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تأثیر پتاسیم بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم در شرایط اقلیمی عدم بارش تنش خشکی آخر فصل دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر پتاسیم بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم در شرایط اقلیمی عدم بارش تنش خشکی آخر فصل  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر پتاسیم بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم در شرایط اقلیمی عدم بارش تنش خشکی آخر فصل،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تأثیر پتاسیم بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم در شرایط اقلیمی عدم بارش تنش خشکی آخر فصل :

تعداد صفحات:۲۴
چکیده:
این مطالعه با هدف بررسی اثر مقادیر مختلف پتایم بر عملکرد و اجزای عملکرد چهار رقم گندم در شرایط عدم بارش و تنش خشکی آخر فصل به صورت آزمایش کرهای خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار و ۲۰ تیمار طی سال زراعی ۸۷-۱۳۸۶ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی نیشابور اجرا شد. سطح کود پتاسیم به عنوان عامل اصلی (k0 بدون مصرف کود پتاسیم، ۶۰، ۹۰، ۱۲ و ۱۵۰ کیلوگرم کود کلرید پتاسیم در هکتار) و چهار ژنوتیپ گندم (مرودشت، پشتاز، DN-11 و WS-82-9) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. جهت اعمال تنش خشکی آخر فصل، آبیاری از مرحله ظهور سنبله تا انتهای فصل رشد قطع شد. صفات عملکرد دانه، وزن خشک بوته، شاخص برداشت، تعداد سنبله در متر مربع، ارتافع بوته، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه اندازه گیری و محاسبه شد. نتایج نشان داد استفاده از مقادیر مختلف پتاسیم باعث به وجود آمدن اختلاف معنی داری بر وزن هزار دانه، شاخص برداشت، تعداد سنبله در متر مربع، عملکرد، ارتفاع بوته، وزن خشک بوته، تعاد دانه در سنبله شدند. بیشترین عملکرد دانه در سطح کودی پتاسیم ۱۲۰ کیلوگرم در هکتار حاصل گردید. ژنوتیپ های مختلف گندم نیز باعث بوجود آمدن اختلافات معنی داری بر وزن هزار دانه، شاخص برداشت، تعداد سنبله در متر مربع، عملکرد، ارتفاع بوته و تعداد دانه در سنبله شدند. لاین م تحمل به خشکی WS-82-9 به دلیل داشتن بالاترین عملکرد (۵۸۶۵ کیلوگرم در هکتار)، شاخص برداشت و اکثر صفات مورد بررسی از برتری نسبی بالاتری در بین ژنوتیپ ها برخوردار بود. کمترین عملکرد دانه به رقم مرودشت (۴۶۱۶ کیلوگرم در هکتار) تعلق داشت. بطور کلی لاین WS-82-9 و مرودشت مقاوم ترین و حساس ترین ژنوتیپ ها به تنش خشکی آخر فصل بودند و مصرف ۱۲۰ کیلوگرم پتاسیم در هکتار باعث کاهش اثرات تنش خشکی شد.