مقاله تغییر اقلیم و روش شناسی ارزیابی اثرات ان بر منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوان آبرفتی دشت همدان- بهار)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تغییر اقلیم و روش شناسی ارزیابی اثرات ان بر منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوان آبرفتی دشت همدان- بهار) دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تغییر اقلیم و روش شناسی ارزیابی اثرات ان بر منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوان آبرفتی دشت همدان- بهار)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تغییر اقلیم و روش شناسی ارزیابی اثرات ان بر منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوان آبرفتی دشت همدان- بهار)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تغییر اقلیم و روش شناسی ارزیابی اثرات ان بر منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: آبخوان آبرفتی دشت همدان- بهار) :

تعداد صفحات:۲۶
چکیده:
تغییر اقلیم، حاصل از افزایش گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت های انسانی و صنعتی است که منجر به افزایش دمای زمین می شود. گرمایش جهانی اثرات بارزی روی چرخه هیدرولوژیک و سیستم های منابع آب دارد به گونه ای که می تواند به عنوان چالشی بر مدیریت سیستم های منابع آب در سراسر جهان قلمداد شود. با توجه به پیچیدگی سیستم های آب زیرزمینی، بررسی اثرات تغییر اقلیم بر این منابع چندان انجام نشده است. در این مقاله مطابق با روش شناسی ارائه شده توسط نگارنده، چهار مرحله اساسی برای ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر منابع آب زیرزمینی ارائه شده است. مرحله اول شامل استفاده از خروجی چندین مدل اقلیمی و بیان روش ریزمقیاس نمایی مناسب با توجه به حساسیت سیستم آب زیرزمینی می باشد. مرحله دوم انتخاب مدل هیدرولوژیکی مناسب برای تخمین مقدار رواناب سطحی می باشد. نتایج بررسی های انجام شده در دشت همدان- بهار نشان دهنده قابلیت بالای شبکه عصبی مصنوعی نسبت به مدل هیدرولوژیکی HEC-HMS می باشد. در مرحله سوم انتخاب نوع مدل برای شبیه سازی سیستم آب زیرزمینی می باشد که برای این مهم در دشت همدان- بهار از مدل VISUAL MODFLOW استفاده شده است. با توجه به اینکه خروجی مدل های اقلیمی در بازه وسیعی بوده و شرایط حدی در آنها وجود دارد لازم است که دوره مدل سازی تا حد امکان طولانی باشد که برای دشت همدان- بهار یک دوره ۲۰ ساله برای مدل سازی در نظر گرفته شده است. مرحله چهارم ارزیابی، ارائه انواع راه کارهای سازگاری می باشد. این راه کارها بایستی با لحاظ نمودن شرایط اقتصادی- اجتماعی، زمان تأثیر، وسعت تأثیر و انطباق با سیاست های توسعه پایدار ارائه گردد.