مقاله به دست آوردن مسیرهای تعادلی برای پوست ههای استوان های جدار نازک با استفاده از روش تحلیلی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله به دست آوردن مسیرهای تعادلی برای پوست ههای استوان های جدار نازک با استفاده از روش تحلیلی دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله به دست آوردن مسیرهای تعادلی برای پوست ههای استوان های جدار نازک با استفاده از روش تحلیلی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله به دست آوردن مسیرهای تعادلی برای پوست ههای استوان های جدار نازک با استفاده از روش تحلیلی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله به دست آوردن مسیرهای تعادلی برای پوست ههای استوان های جدار نازک با استفاده از روش تحلیلی :

تعداد صفحات:۶
چکیده:
در این پژوهش، از روش تحلیلی برای رسم مسیرهای تعادلی پوسته های استوانه ای جدار نازک استفاده میشود. پوسته ی مفروض تحت بار فشاری محوری بوده و بار به صورت استاتیکی بر دوانتهای آن وارد می شود. در این پژوهش فرض بر آن است که پوسته طویل بوده تا از شرایط تکیه گاهی آن صرفنظر شود . روند انجام این پژوهش بدین صورت است که ابتدا از معادلات حاکم بر پوسته روی مسیر قبل از کمانش استفاده شده و با به دست آمدن ضریب مجهول در جابجایی شعاعی، با استفاده از نر مافزار مسیر قبل از کمانش رسم می شود. برای رسم مسیر پس کمانش ، ابتدا از معادلات حاکم بر تغییرشکل های بزرگ در پوسته ی استوانه ای جدار نازک (معادلات دانل) استفاده میشود. سپس با بیان رابطه ی جابجایی شعاعی برای تغییرشکل های بزرگ پوسته تابع تنش روی سطح میانی پوستهبدست می آید. در نهایت با بکارگیری روش های مینیمم انرژی پتانسیل و گالرکین مجهولات حاکم بر جابجایی شعاعی به دست آمده و با هم مقایسه می شوند. در پایان منحنی بار بر حسب تغییر مکان شعاعی و تغییر مکان محوری روی مسیرهای تعادلی رسم می شوند .سپس برای مشاهده ی اختلاف تغییرشکل ها روی مسیرهای تعادلی، به ازای یک نیروی دلخواه تغییر شکل پوسته در این دو ناحیه رسم می شود. نتایج به دست آمده نشان می دهند که مقدار تغییر شکل ها در ناحیه ی پس کمانش بسیار بزرگتر از ناحیه ی قبل از کمانش می باشند.