مقاله انتخاب بهینه اندازه محدودساز مقاومتی ابررسانا با در نظر گرفتن هماهنگی رله های جریان زیاد و پایداری گذرای ژنراتور سنکرون

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله انتخاب بهینه اندازه محدودساز مقاومتی ابررسانا با در نظر گرفتن هماهنگی رله های جریان زیاد و پایداری گذرای ژنراتور سنکرون دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله انتخاب بهینه اندازه محدودساز مقاومتی ابررسانا با در نظر گرفتن هماهنگی رله های جریان زیاد و پایداری گذرای ژنراتور سنکرون  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله انتخاب بهینه اندازه محدودساز مقاومتی ابررسانا با در نظر گرفتن هماهنگی رله های جریان زیاد و پایداری گذرای ژنراتور سنکرون،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله انتخاب بهینه اندازه محدودساز مقاومتی ابررسانا با در نظر گرفتن هماهنگی رله های جریان زیاد و پایداری گذرای ژنراتور سنکرون :

تعداد صفحات:۱۰
چکیده:
با حضور منابع تو لید پراکنده در شبکه توزیع مشکلاتی در هماهنگی ادوات حفاظتی شبکه، همچون رله های جریان زیاد، به وجود خواهد آمد. از طرفی، وقوع اتصال کوتاه سبب ایجاد تغییرات شدید در توان الکتریکی، زاویه قدرت و در نتیجه سرعت ژنراتور سنکرون می شود که در صورت عدم رفع این اختلالات پیش از فرا رسیدن زمان بحرانی، ژنراتور سنکرون از حالت سنکرون با شبکه خارج خواهد شد . در این مقاله، به منظور ایجاد هماهنگی بین رله های جریان زیاد به هنگام وقوع خطا و همچنین بهبود پایداری گذرای سیستم قدرت ، از محدودسازهای مقاومتی ابررسانا (RSFCL) استفاده شده است. ازاینرو، در این مقاله به انتخاب بهینه اندازه این نوع محدودساز جریان خطا با استفاده از الگوریتم ژنتیک پرداخته شده است. برای این منظور تابع هدفی تعریف شده است که علاوه بر انتخاب کمترین مقدار ممکن برای اندازه محدودساز به منظور کاهش هزینه های اقتصادی، زمان عملکرد هماهنگ رله ها نیز به ازای وقوع خطاهای مختلف به کمترین مقدار ممکن خواهد رسید. همچنین تابع هدف فوق با استفاده از معیار سطوح برابر اندازه محدودساز را به گونه ای انتخاب می کند که زمان بحرانی رفع خطا به ازای خطاهای مختلف حداکثر مقدار ممکن خواهد بود.