مقاله ارزیابی و رتبه بندی ریسک های پروژههای شبکه آب و فاضلاب با استفاده از رویکردی نوین در روش FMEA

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی و رتبه بندی ریسک های پروژههای شبکه آب و فاضلاب با استفاده از رویکردی نوین در روش FMEA دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی و رتبه بندی ریسک های پروژههای شبکه آب و فاضلاب با استفاده از رویکردی نوین در روش FMEA  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی و رتبه بندی ریسک های پروژههای شبکه آب و فاضلاب با استفاده از رویکردی نوین در روش FMEA،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله ارزیابی و رتبه بندی ریسک های پروژههای شبکه آب و فاضلاب با استفاده از رویکردی نوین در روش FMEA :

چکیده
پروژه های بزرگ و پیچیده صنعتی همواره در معرض بروز ریسک های مختلف قرار داردکه موفقیت انجام آن ها در گرو مدیریت صحیح این ریسک هاست. در این مقاله به اهمیت بحث مدیریت ریسک در سازمان پرداخته میشود وبه کمک روش های شناسایی ریسک، ریسک های مؤثر در پروژه های طرح و توسعه شبکه آب و فاضلاب شناسایی نموده و سپس به کمک تکنیک آنالیز حالت بالقوه خرابی اقدام به کمی نمودن ریسک ها می شود. برای این منظور طبق مدل آنالیز حالات بالقوه خرابی سه ضریب وقوع، شدت تأثیر و درجه تشخیص را در نظر گرفته و به هر عامل ریسک عددی بین ۱ تا ۱۰ اختصاص داده می شود که با آن می توان عدد مربوط به هر ریسک را محاسبه و اولویت بندی نمود. در مرحله بعد جهت محاسبه نمره هر عامل ریسک و اولویت بندی آن ها از روش پیشنهادی سوخکیان استفاده شده و رتبه بندی ریسک ها در هر دو روش با یکدیگر مقایسه می شوند و نتایج بیان می گردد. همچنین جهت اعتبارسنجی نتایج ضریب همبستگی رتبه ای انجام گرفته است.

کلید واژه- اولویتبندی ریسک، تکنیک آنالیز حالت بالقوه خرابی، ریسک پروژه، ضریب همبستگی

-۱ مقدمه

به طور معمول فراگیری و پیاده سازی تکنولوژی جدید، نیازمند تلاش فراوان از طرف سازمان است زیرا باید با عواملی از قبیل پیچیدگی، نوآوری، منابع کمیاب(اعم از انسانی و مالی) در رقابت با دیگر سازمان ها مقابله کند. این عوامل چالش های مهمی هستند که سازمان ها برای روبرو شدن با آن هامعمولاً تکنولوژی های جدید را به عنوان پروژه های خاص اجرا می کنند. توسعه و پیاده سازی روش های مدیریت پروژه های موفق، به خصوص مکانیسم های مدیریت ریسک، اساس موفقیت پروژه های بزرگ می باشد.

وجود ریسک ها و عدم قطعیتها در طول مراحل مختلف انجام یک پروژه، یکی از عوامل اصلی شکست پروژه می باشد به نحوی که وقوع یک ریسک می تواند باعث تشدید اثر سایر ریسک ها گردد. [۱ ]

انجام موفقیتآمیز یک پروژه، به تحلیل دقیق ریسکهای احتمالی در شرایط نامساعد در طول عمر اقتصادی پروژه وابسته است و تا زمانی که پروژه به بهرهبرداری نرسیده باشد، ریسکها می توانند در طول انجام هر یک از فازهای پروژه طغیان کنند. بیشتر مواقع و پیش از آغاز پروژه، کلیه ریسکهائی که ممکن است در طول پروژه رخ دهند آنالیز میشوند، بنابراین ضروری است همه راه حلهایی که می توانند اثرات هر ریسک را محدود یا حذف کنند مورد شناسایی قرار گیرند.شناخت ریسک و ارزیابی آن از مهم ترین فازهای مدیریت ریسک و زمینه ساز سایر فعالیت های آن است. چنانچه ریسک ها به درستی تعیین نشوند موجب گمراهی سیستم مدیریت ریسک و اتلاف منابع سازمان خواهد شد.

اغلب پروژه های بزرگ در یک محیط پویا و پیچیده اجرا می شوندبه نحوی که عدم اطمینان و ریسک جز ویژگی های ذاتی آن ها می باشد. این عدم اطمینان باعث گردیده که اغلب پروژه های کشور در رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده موفقیت قابل توجهی کسب ننمایند. این موضوع منجر به مشکلاتی از قبیل عدم توجیه اقتصادی بهره برداری از پروژه ها، که شامل کارایی و بروز نارضایتی در ذی نفعان کلیدی شده است .[۲]

بعضی از پروژه ها و طرح ها به واسطه ریسک هایی که پیش بینی نشده اند، حتی چند برابر زمان پروژه به تأخیر می افتد که در حال حاضر در کشور ما عمده این مشکلات مالی و بودجه ناکافی می باشد. با طولانی شدن زمان پروژه ها بسیاری از پیمانکاران با توجه به تورم

موجود در کشور قادر به ادامه فعالیت خود با اعتبارات قبلی نیستند که این امر موجب افزایش هزینه پروژه ها و وارد آمدن خسارت به اقتصاد کشور می باشد. با بررسی های به عمل آمده، تأخیر در اجرای پروژه ها علاوه بر کاهش طول مفید آن ها می تواند ادامه ان ها را نیز غیر اقتصادی کند.[۳]

هدف مدیریت ریسک افزایش موفقیت پروژه است و اینکار از طریق شناسایی و ارزیابی سیستماتیک ریسک، ارائه روش هایی برای اجتناب یا کاهش آن ها و حداکثر سازی فرصت ها صورت می گیرد .[۴]

با توجه به تاخیر در اجرای پروژه ها و عدم تحویل آن ها در موعد مقرر، یکی از مسائل مهمی که امروزه مدیران باید به آن توجه کنند، شناسایی ریسک هایی است که اجرای موفقیت آمیز پروژه های شرکت آبفا را با مشکل مواجه می کند. پروژه ها در حیطه عوامل تاثیر گذاری قرار می گیرند که منجر به اجرای پروژه با ریسک بالا می گردد، به طوری که این عامل ریسک و انحراف تا حدی برنامه های مدیران ارشد را جهت تکمیل اهداف آتی دچار مشکل ساخته و در جای خود ناهنجاری هایی را سبب گردیده است. از مسائل اساسی در پروژه عدم تطابق اجرا با برنامه می باشد.[۵]

پروژه های طرح و توسعه شبکه آب و فاضلاب در راستای رسیدن به اهداف خود با عدم قطعیتهایی مواجه هستند که با اعمال روشهای مدیریت ریسک می بایست تحت کنترل و پاسخگویی مناسب قرار گیرند. مدیریت پروژه از جمله مسائلی است که مدیران صنعتی همواره با آن مواجه هستند. مدیریت ریسک نیز یکی از فازهای مدیریت پروژه بوده و با توجه به ماهیت نامطمئن پروژه ها و لزوم صرف بهینه منابع آنها، دارای اهمیت انکارناپذیری است.

-۲ مرور ادبیات تحقیق

منابع پیچیدگی درون یک شبکه بی نهایت هستند. این منابع پیچیدگی باعث می شوند که شبکه با سطح فزاینده ای از عدم قطعیت مواجه شود و این عدم قطعیت شبکه را با تعداد روبه ازدیاد ریسک ها مواجه می کند.[۶]

ریسکمعمولاٌ به عنوان مشکل و وضعیت مسئله ساز شناخته می شود که نتایج و پیامدهای منفی دارد در حالیکه ریسک اثرات و پیامدهای مثبتی هم دارد و مدیریت ریسک شامل فرایندهایی برای شناخت و سود جستن از فرصت ها و منافع آن ها نیز است.[۷]

امروزه ریسک در همه فرایندها و اعمال تجاری حضور دارد. این موضوع بدان معنی است که احتمال دارد هر فرایند یا عملی به شکل برنامه ریزی شده اش رخ ندهد و نتایج نامطلوبی را به دنبال داشته باشد به همین دلیل سنجش آن بسیار مشکل است.[۸]

ترنر معتقد است که ماهیت ریسک مخاطره آمیز است و می تواند سبب بروز نتایج منفی و یا از دست دادن فرصت ها شود. هال و هالت پیچیدگی را منشأ ریسک معرفی می کنند و معتقدند که پروژه های بزرگ و پیچیده که متشکل از چندین قرارداد، پیمانکار و عرضه کننده هستند بیشتر با آن مواجه می شوند. پیچیدگی هماهنگی بین پروژه های فرعی، ایجاد کننده ریسکی بالقوه است، زیرا تأخیر در یک پروژه اثری موجی بر سایر پروژه های فرعی و در نهایت پروژه اصلی خواهد داشت .[۹]

ریسک معانی مختلف برای افراد مختلف دارد. در واقع مفهوم ریسک بستگی به دیدگاهی دارد که به آن نگریسته می شود.مهندسان، طراحان و پیمانکاران به ریسک از دیدگاه تکنولوژیک نگاه می کنند. بنابراین ریسک مفهومی با جنبه های متعدد است به همین دلیل سنجش آن بسیار مشکل است نتایج ممکن است از چشم اندازهای متنوعی بیان گردد. تأکید بر این نکته مهم است که نتایج فقط منفی نیستند و این که ضرورت پذیرش

ریسک و در معرض ریسک قرار گرفتن، فرصت بالقوه ای را برای تولید کردن خروجی های مثبت ایجاد می کند. بعد سوم مفهوم ریسک که به ویژه برای مدیریت ریسک مهم است به طبیعت رخداد منابع و علت هایی که آن را تولید می کنند، مربوط می گردد]۱۰. [

۱-۲ تعریف پروژه

یک پروژه را می توان به صورت های زیر تعریف کرد:

مجموعه ای از فعالیت ها که برای دستیابی به منظور یا هدفی خاص انجام می گیرد. پروژه ها شامل فعالیت هایی هستند که باید در تاریخ های معین، با هزینه هایی معین و کیفیتی تعیین شده، اجرا بشوند.ل ]۱۱[

تلاشی که در آن منابع انسانی (یا ماشین)، مواد و منابع مالی به شکلی بدیع سازماندهی شده اند تا یک حوزه کاری واحد با مشخصاتی معلوم را با توجه به محدودیت های زمان و هزینه و اجرای تغییرات سودمند در جهت اهداف کیفی و کمی، به عهده بگیرند.ل ]۱۲[

پروژه اغلب به عنوان ابزاری در جهت دستیابی به برنامه های استراتژیک سازمان ها به اجرا در می آیند. اختلاف میان عملیات ها و پروژه ها در درجه اول از آنجا نشأت می گیرد که عملیات ها تکراری و پاینده بوده، در حالیکه پروژه ها موقتی و منحصر به فرد می باشند. یک پروژه می تواند در قالب خصوصیات منحصر به فرد تعریف گردد. لپروژهل تلاش بر عهده گرفته شده ی موقتی با هدف ایجاد یک محصول و یا ارائه خدمتی منحصر به فرد می باشد. موقتی بودن به مفهوم آن است که هر پروژه دارای تاریخ شروع و پایان مشخص و معین است. یگانه بودن آن نیز در مفهوم آن است که این محصول و یا سرویس ارائه شده از برخی جنبه ها با سایر محصولات و سرویس های مشابه دیگر متفاوت می باشد. در بسیاری از سازمان ها پروژه ها ابزارهایی برای پاسخگویی به آن دسته از نیازها می باشند که از طریق اجرای عملیات های محدود و معمول سازمان، امکان دستیابی به آنها میسر نیست.

۲-۲ ویژگی های پروژه

پروژه ها با وجود تنوع و تفاوت در اندازه، موضوع و طبیعت، دارای مشخصات و ویژگی های عمومی و مشترکی هستند که می توان به شرح زیر از آنها نام برد]۱۳.[

.پروژه هدفمند است.

.پروژه دوره حیات (آغاز و انجام) دارد

. پروژه، تجزیه و تحلیل و تامین منابع را می طلبد.
.پروژه نیازمند برنامه ریزی است.

پروژه نیازمند به سازمانی جهت کنترل و راهبری است.
.زمان پروژه یک ساختار موقت است.

حپروژه جهت ایجاد تغییر و تحول طراحی شده است.

۳-۲ مدیریت پروژه

مدیریت پروژه به کار بستن دانش ها، مهارت ها، ابزارها و تکنیک های مرتبط با فعالیت های یک پروژه در جهت رسیدن به نیازهای آن می باشد. با بهره گیری از موارد فوق الذکر در خلال مراحل همچون مرحله آغازین، برنامه ریزی، اجرا، کنترل و اختتامیه (مرحله پایانی)، فرآیند مدیریت پروژه صورت می پذیرد. این نکته بسیار حائز اهمیت است که تعداد زیادی از فرآیندها در مدیریت پروژهطبیعتاً تکرارپذیرند. تا حدودی می توان شرح قدم به قدم جزئیات پیشرونده ی یک طرح را نیز به واسطه ی ماهیت و لزوم آن در تمام طول چرخه حیات پروژه، در زمره ی این دسته از فرآیندها به شمار آورد. به عبارت دیگر هر چه بیشتر در مورد پروژه خود بدانید، بهتر می توانید آن را مدیریت نمایید.

۴-۲ مدیریت ریسک پروژه

مدیریت ریسک پروژه فرآیند سیستماتیک شناسایی، تجزیه و تحلیل و پاسخگویی به ریسک پروژه می باشد. این مبحث به حداکثر نمـودن احتمال رخداد وقایع مثبت و نتایج و پیامد های حاصل از آن، همچنین حداقل نمودن احتمال رخـداد وقـایع ناخوشـایند و نتـایج و عواقـب ناشی از بروز آنها در رابطه با اهداف پروژه می پردازد.مدیریت ریسک به صورت فرایندی می باشد که طی آن تصمیمات لازم بـرای پـذیرش یک ریسک شناخته شده و یا تصمیمات مورد نیاز جهت پیاده سازی اقداماتی برای کاهش احتمال رخداد و اثرات ریسک گرفته می شوند.

فرآیندهای اصلی مدیریت ریسک پروژه عبارتند از:

-۱ برنامه ریزی مدیریت ریسک (Risk Management Planning): به تصمیم گیری پیرامون نحوه رسیدگی و توجه به مقوله مدیریت ریسک، همچنین برنامه ریزی برای اجرای فعالیت های آن در هر پروژه می پردازد.

-۲ شناسایی ریسک (Risk Identification): به تعیین و احراز هویت ریسک های محتمل مؤثر بر پروژه و همچنین مستندسازی خصائص آنها می پردازد.
-۳ تجزیه و تحلیل کیفی ریسک (Qualitative Risk Analysis): به انجام یک آنالیز کیفی بر روی ریسک ها وموقعیت ها می پردازد تا میزان اثرات آنها را بر اهداف پروژه، اولویت بندی نماید.

-۴ تجزیه و تحلیل کمی ریسک (Quantitative Risk Analysis): به اندازه گیری میزان احتمال وقوع و تاثیر ریسک ها، همچنین برآوردی از پیامدهای آنها در رابطه با اهداف پروژه می پردازد.
-۵ برنامه ریزی پاسخگویی به ریسک (Risk Response Planning): نسبت به ایجاد و توسعه رویه ها و تکنیک هایی اقدام می نماید که هدف از آنها، افزایش میزان فرصت ها و همچنین کاهش میزان تهدید اهداف پروژه از سوی ریسک ها است.

-۶ کنترل و بازبینی ریسک (Risk Monitoring and Control): به مواردی همچون پی گیری منظم و مستمر ریسک های شناسایی شده، بررسی و بازبینی ریسک های باقیمانده، شناسایی ریسک های جدید، حصول اطمینان از اجرای برنامه های مربوط به ریسک و همچنین ارزیابی کارایی برنامه های مذکور در کاهش میزان ریسک می پردازد .

۵-۲ شناسایی ریسک

شناسایی ریسک فاز بنیادی مدیریت ریسک است.در این مرحله تصمیم گیرندگان از عوامل و پدیده هایی که باعث ایجاد عدم قطعیت در شبکه می شوند آگاهی پیدا می کنند. تمرکز این فاز بر تشخیص عدم قطعیت های آینده است تا مدیران را در مدیریت فعالانه و اثرگذار بر شرایط یاری کند.

برای شناسایی ریسک هایی که پروژه ها با آن روبرو هستند، می توان از ابزارهایی مانند طوفان مغزی، بازدید فرایندها، تجزیه و تحلیل مدل کسب و کار، پرسش نامه و مصاحبه، مشاوره با افراد خبره و افرادی که آگاهی کاملی از محیط دارند، تهیه چک لیست و ; استفاده کرد.

۱-۵-۲ روش های شناسایی ریسک عبارتند از:

-۱ بازنگری مستندات، انجام یک بازنگری سازمان یافته از برنامه های پروژه و فرضیات آن در سطوح کلی محدوده پروژه و سطوح جزئی تر آن، همچنین بازنگری بر بایگانی ها و سوابق پروژه های پیشین و اطلاعات دیگری از این دست، عموما گام آغازینی که توسط تیم های پروژه برداشته می شود.

-۲ تکنیک های جمع آوری اطلاعات: چند نمونه از تکنیک های جمع آوری اطلاعات که به منظور شناسایی ریسک مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: تکنیک طوفان فکری، تکنیک دلفی، مصاحبه و بالاخره آنالیز قوت، ضعف، فرصت و تهدیدها .(SWOT) -3 چک لیست ها: چک لیست های شناسایی ریسک می توانند، بر مبنای اطلاعات گذشته، همچنین دانشی که از پروژه های پیشین و منابع اطلاعاتی دیگر فراهم آمده است، تهیه گردیده و توسعه داده شوند.از جمله مزایای استفاده از چک لیست، شناسایی سریع و ساده ریسک های مختلف می باشد. لازم به ذکر است که ایجاد یک چک لیست کامل از ریسک ها غیر ممکن بوده و استفاده کنندگان آنها به صورت چشمگیری ممکن است به طبقات و دسته های موجود در لیست محدود گردند.

-۴ تجزیه و تحلیل فرضیات: هر پروژه بر مبنای مجموعه ای از فرضیات، حدس و گمان ها و سناریوها شکل گرفته و توسعه می یابد.

آنالیز فرضیات تکنیکی است که اعتبار و صحت فرضیات را با دقت، مورد بررسی و آزمون قرار می دهد. این آنالیز، ریسک های محتمل پروژه را از نقطه نظر بی دقتی، تضاد و یا نقصان در فرضیات شناسایی می نماید.

-۵ تکنیک های نموداری: شامل نمودارهای علت و معلول که جهت شناسایی علل مرتبط با ریسک های مختلف مفید می باشد، روند نماهای سیستم با فرآیند که به نمایش چگونگی ارتباطات درونی میان اجزای مختلف یک سیستم و مکانیسم علت و معلول آن می پردازد، نمودارهای نمایش تاثیر که علل تاثیرات، ترتیب زمانی رخداد وقایع و ارتباطات دیگر میان متغیرها و خروجی ها در آن به نمایش در می آید.

۶-۲ تجزیه و تحلیل ریسک

تجزیه و تحلیل ریسک، فرآیند ارزیابی میزان احتمال وقوع و تاثیر حاصل از رخداد ریسک های شناسایی شده است. این فرآیند، ریسک های شناسایی شده ی مختلف پروژه را بر اساس میزان تاثیرات بالقوه آنها بر اهداف پروژه اولویت بندی می نماید. تجزیه و تحلیل ریسک، یکی از روش های تعیین میزان اهمیت و ضرورت توجه به ریسک مشخص متقابلاًو ارائه رهنمودی جهت پاسخگویی به آنهاست. بحرانی بودن زمان اجرای فعالیت های مرتبط با یک ریسک ممکن است به خودی خود بر اهمیت آن بیفزاید. ارزیابی اطلاعات موجود به پروسه ارزیابی ریسک کمک می نماید. پروسه تجزیه و تحلیل کیفی و کمی ریسک با استفاده از شیوه ها و ابزارهای شناخته شده مرتبط با آنالیز کیفی و کمی در پی سنجش میزان احتمال رخداد و ارزیابی پیامدهای حاصل از تحقق ریسک های مختلف می باشد.

نکته حائز اهمیت در این مبحث، ارزیابی خسارت بالقوه در طول دوره برنامه ریزی شده مرتبط با این ریسک ها می باشد. این ارزیابی شامل تعیین احتمال یا شانس وقوع خسارت، اثری که این خسارت ها بر روی وضعیت مالی شرکت یا سازمان در صورت وقوع خواهد داشت و توانایی پیش بینی خسارت هایی که واقعا اتفاق خواهند افتاد، می باشد. فرآیند آنالیز و ارزیابی به دلیل نشان دادن ریسک های جدی تر و به تبع آن نشان دادن ریسک هایی که نیازمند توجه فوری می باشد بسیار مهم است]۴۱.[

۷-۲ استراتژی های موجود در مقابله با ریسک

برنامه ریزی پاسخگویی به ریسک، فرآیند ایجاد و توسعه گزینه ها، همچنین تصمیم گیری پیرامون اجرای اقداماتی در جهت افزایش میزان فرصت ها و کاهش تهدید های وارده بر اهداف پروژه می باشد. این برنامه ریزی مشتمل بر شناسایی و تخصیص افراد یا گروه ها به هر یک از ریسک های شناسایی شده و مورد توافق بوده و با هدف قبول مسئولیت صورت می پذیرد. این فرآیند، تضمین می نماید که تمامی ریسک های شناسایی شده، به نحوه ی مناسب پی گیری شده و مورد رسیدگی قرار می گیرند. تعیین کننده ی مستقیم افزایش یا کاهش میزان ریسک هر پروژه، اثر بخشی و کارآمد بودن برنامه ریزی پاسخگویی به ریسک آن خواهد بود.

برنامه ریزی پاسخگویی به ریسک همواره می بایستی با شدت ریسک متناسب و روی هم رفته دارای بهترین بازدهی هزینه ای در برخورد با چالش ها باشد: به علاوه لازم است تا برنامه ریزی مذکور جهت حصول موفقیت، به موقع بوده و با توجه به شرایط پروژه، واقع گرایانه باشد.

در برخورد با انواع خطراتی که سازمان ها با آن مواجه هستند چهار راهبرد را می توان پیش بینی کرد:

-۱ امتناع از ریسک: در این شیوه مدیران با امید به اینکه مشکلات خود به خود و به آسانی حل خواهند شد، از مقابله و برخورد اصولی با خطرات خودداری می کنند.

-۲ پذیرش ریسک: یعنی تحمل زیان در هنگامی که با آن روبه رو می شوند. پذیرش ریسک یک استراتژی قابل قبول برای خطرات کوچکی که هزینه حفاظت از آن، بیشتر از زیان های وارده باشد، محسوب می شود.
-۳ انتقال ریسک: استراتژی انتقال ریسک عبارت است از پذیرش هزینه های کوچک برای جلوگیری از بروز زیان های بزرگ که غالبا از طریق پیش بینی اقدامات احتیاطی مانند انعقاد قرارداد با شرکت های بیمه محقق می شود.

-۴ کاهش ریسک: کاهش ریسک به طور معمول بر مدیریت آسیب پذیری و بهره برداری منطقی و مناسب از امکانات اجرایی و فنی و همچنین برقراری کنترل های داخلی بازدارنده متمرکز است.
در هر حال آن چه در این راهبرد ارزشمند بوده سنجش و ارزیابی نتایج کارهای بر عهده گرفته شده و اطمینان از کارکرد دقیق ابزارهای کنترل داخلی می باشد]۵۱.[

۸-۲ تحقیقات پیشین

رفیعی و کوشا((۱۳۸۴ به بررسی نقش مدیریت ریسک در پروژه های فناوری اطلاعات پرداختند و اذعان داشتند که فن آوری اطلاعات در زمینه های سخت افزار، نرم افزار، حجم و نوع داده ها و شبکه های مخابراتی به سرعت در حال پیشرفت و دگرگونی است و بیشتر مدیران سازمان ها به اهمیت استفاده از این فن آوری در افزایش کارایی و اثر بخشی سازمان ها و رضایت بیشتر مشتریان واقف گردیده اند.آن ها عوامل مؤثر بر شکست پروژه های فناوری اطلاعات را به سه دسته: -۱ شکست فنی که شامل مواردی از این قبیل می باشد: طرح فنی ضعیف، راه حل فنی برای مسئله غیر فنی توسعه تکنولوژی مادر، نبود ابزار در چرخه عمر توسعه و ; -۲ شکست انسانی که شامل موردی از قبیل: نبود روش توسعه سیستم ها، نبود روش مدیریت منافع، شکست در مدیریت خواسته ها، آزمایش ناکافی، طولانی شدن جدول زمانی پروژه و; می باشد و در نهایت نتیجه گیری کردند که قصور در سرمایه گذاری بر روی کیفیت، فقدان آزمایش و عدم پیشگیری از عیوب یکی از دلایل شکست پروژه های سیستم اطلاعاتی است.