مقاله ارزیابی اثربخشی اقدامات آبخیزداری برکاهش میزان فرسایش و رسوب در زیرحوزه چلان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی اثربخشی اقدامات آبخیزداری برکاهش میزان فرسایش و رسوب در زیرحوزه چلان دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی اثربخشی اقدامات آبخیزداری برکاهش میزان فرسایش و رسوب در زیرحوزه چلان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی اثربخشی اقدامات آبخیزداری برکاهش میزان فرسایش و رسوب در زیرحوزه چلان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی اثربخشی اقدامات آبخیزداری برکاهش میزان فرسایش و رسوب در زیرحوزه چلان :

تعداد صفحات:۱۰
چکیده:
حفاظت خاک و کنترل فرسایش و رسوب را میتوان یکی از مهمترین اهداف عملیات آبخیزداری دانست. باارزیابی اثرات اقدامات آبخیزداری در کاهش میزان فرسایش و رسوب میتوان به دیدگاه روشنی در موردبازدهی چنین اقداماتی در حوزههای آبخیز دست یافت. این تحقیق با هدف بررسی و ارزیابی تاثیر عملیات آبخیزداری اجرا شده پس از گذشت حدود ۳ سال از انجام عملیات آبخیزداری برکاهش میزان فرسایش ورسوب در زیرحوزه چلان واقع در دامنه جنوبی کوه سهند صورت گرفته است. بدین منظور از روش MPSIAC برای برآورد میزان فرسایش و رسوب قبل و بعد از اجرای عملیات استفاده سده است مساحت زیر حوزه چلان درحدود۵۰/۳ کیلومتر مربع، شیب متوسط آن ۲۱ درصد، طول آبراهه اصلی۲۳/۱کیلومتر و شیب آن حدود۲/۲درصد میباشد. متوسط بارش سالانه در حدود ۳۳۲ میلیمتر و اقلیم حاکم بر آن نیمه خشک سرد استپی میباشد. اولین اقدامات اجرایی آبخیزداری توسط بخش دولتی در حوزه مذکور ازسال ۲۳۱۴ شروع و تا سال ۲۳۱۱ ادامه داشته، بالغ بر ۲۱ مورد بند بتونی ۳۴۰ مورد بند ملاتسنگی، ۱۵۵ موردخشکهچین و ۲۰۴ مورد بندگابیون در بستر آبراههها و مسیل و همچنین ۲ مورد سد تأخیری خاکی در سال ۲۳۳۵ بر روی آبراهه اصلی احداث شده است. درزیرحوزه مذکور عملیات بیولوژیکی)بذرپاشی، تبدیلدیمزارهای کم بازده به علوفهکاری، نهالکاری و ذخیره نزولات آسماتی توام با بذرپاشی( و مدیریتی ) قرق، کنترل پروانه چرا و زمان ورود و خروج دام، حذف زراعت از عرصه مرتع و مدیریت چرا( نیز صورت گرفتهاست. اهداف اصلی از اجرای این عملیات، افزایش ذخایر آب زیر زمینی کاهش خسارات ناشی از سیل و نهایتاًکنترل فرسایش و رسوب بوده است. مقایسه تغییرات فرسایش و رسوب به روش MPSIAC ، قبل و بعد از عملیات آبخیزداری نشان میدهد که متوسط پتانسیل فرسایشی حوزه از ۲۱۲۴ تن در کیلومتر مربع در سالبه ۲۴۱۵ تن در کیلو متر مربع کاهش پیدا کرده و عملیات آبخیزداری در حدود ۴۴۴ تن در کیلومتر مربع فرسایش را کاهش داده است. مقدار بار رسوب نیز از ۰۱۵ تن در کیلومتر مربع به ۰۲۴ تن در کیلومتر مربعکاهش داشته است. بخش اعظمی از رسوبات جریان یافته در کف آبراههها و مسیلها در پشت بندهای احداث شده بدام افتاده به نحوی که تاکنون تعداد زیادی از بندهای احداث شده از رسوب پر شده است. دراین مقاله علاوه بر بررسی پتانسیل رسوبدهی، میزان رسوب جمع شده در پشت سازههای آبخیزداری نیز با اندازهگیری زمینی در مورد تک تک سازهها محاسبه شد. میزان رسوب بدام افتاده توسط سازههای آبخیزداریدر محدوده مطالعاتی ۱۳۳۳۱ مترمکعب از زمان احداث سه سال بعد از احداث میباشد که تقریبا معادل رسوب ایجاد شده در حوزه به مدت یکسال است.