مقاله مقایسه سطح زمینه آسیب کروموزومی و سمیت سلولی در پیش-دیابت، دیابت وجمعیت نرمال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه سطح زمینه آسیب کروموزومی و سمیت سلولی در پیش-دیابت، دیابت وجمعیت نرمال دارای ۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه سطح زمینه آسیب کروموزومی و سمیت سلولی در پیش-دیابت، دیابت وجمعیت نرمال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه سطح زمینه آسیب کروموزومی و سمیت سلولی در پیش-دیابت، دیابت وجمعیت نرمال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه سطح زمینه آسیب کروموزومی و سمیت سلولی در پیش-دیابت، دیابت وجمعیت نرمال :

تعداد صفحات:۲
چکیده:
پیش دیابت (هایپرگلایسمی متوسط) به شرایط پرخطری اطلاق می شود که سطح گلایسمی از وضعیت نرمال بیشتر بوده اما از حد آستانه لازم برای تشخیص دیابت پایین تر است در مطالعه مورد – شاهدی حاضر از روش بهینه شده سنجشCBMN (cytokinesis-block micronucleus)یک بیومارکر شناخته شده ناپایداری ژنومی، بمنظور ارزیابی ارتباط میان تغییرات گلایسمیک، آسیب DNAو سمیت سلولی در لنفوسیت های افراد پیش– دیابتی و افراد مبتلا به دیابت نوع ۲T2D در مقایسه با گروه کنترل استفاده شد.سطح گلوکز پلاسما ناشتا وHbA1cبه منظور معیار دخول درتحقیق مورد سنجش قرار گرفت. ازآنجاییکهHbA1cبهترین پیشگویی کننده اختلالات دیابتی می باشد ، همراهی بینA1Cو متغیرهای ارزیابی شده نیز سنجیده شد فراوانی میکرونوکلئیMNیک قطعه شکسته شده کروموزوم و یا یک کروموزوم کامل بجا مانده از تقسیم ، بطور معنی داری در هردوگروه پیش-دیابتی و دیابتی در مقایسه با کنترل افزایش یافت. بعلاوه درT2Dفراوانی میکرونوکلئی نسبت به پیش دیابتی ها به مراتب بیشتر بود.فراوانی پل های هسته ای (منعکس کننده بازآرایی های کروموزومی)، آپوپتوز و نکروز و فراوانی آسیبDNAوسایتوتوکسیسیتی کلی باA1Cمرتبط دانسته شددیابت و هایپرگلایسمی منبع آسیبDNAبوده و این کار از طریق اکسیداسیون بازهایDNAو نواحی اتصال قند-فسفات صورت میگیرد.رخداد این تغییرات می تواند به تاثیرات موتاژنیک و/یا تغییر در تکثیر DNAو نهایتا ممکن است به خطر ایجاد سرطان در بیماران مبتلا به دیابت شیرین بیانجامد. برای تایید این داده ها ، انجام تحقیقات بالینی آینده نگر لازم می باشد.