مقاله جداسازی نشانگرهای ریزماهواره از گل رز و مکانیابی آنها بر روی نقشه ژنتیکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله جداسازی نشانگرهای ریزماهواره از گل رز و مکانیابی آنها بر روی نقشه ژنتیکی دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله جداسازی نشانگرهای ریزماهواره از گل رز و مکانیابی آنها بر روی نقشه ژنتیکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله جداسازی نشانگرهای ریزماهواره از گل رز و مکانیابی آنها بر روی نقشه ژنتیکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله جداسازی نشانگرهای ریزماهواره از گل رز و مکانیابی آنها بر روی نقشه ژنتیکی :

تعداد صفحات:۶
چکیده:
از جمله اهداف مهم بهنژادی گلها افزایش مقاومت آنها به انواع بیماریها است که بیماری لکه سیاه یکی از شایعترین بیماریها در گل رزبه شمار می رود. با معرفی نشانگرهای ریزماهواره جدید می توان گلهای مقاوم را شناسایی و نقشه ژنتیکی گل رز را غنی کرد. در این راستا نشانگرهایEST-SSRاز کتابخانهcDNAگل رز گونهRosa multiflora که مقاوم به بیماری لکه سیاه است، جداسازی شدند. باجستجو در توالی نوکلئوتیدهای ۵۰۵۶۷ ژن، ۷۴ نشانگرEST-SSRشناسایی شد. تعداد ۶۴ آغازگر اختصاصی برای آنها طراحی گردید که ۵۳ نشانگر ریزماهواره چند شکل و ۳ نشانگر ریزماهواره یک شکل بودند. مکان یابی ۵۳ نشانگرEST-SSRجدید به همراه ۱۶ نشانگر ریزماهواره ژنومی گل رز گونه R. pulverulentaبر روی نقشه ژنتیکی به کمک نرم افزارJoinMap بررسی شد. تعداد ۲۴ نشانگرEST-SSRو ۶ نشانگر ریزماهواره ژنومی بر روی نقشه ژنتیکی مکان یابی شدند. گروه لینکاژی شماره ۱ با یکEST-SSRدارای کمترین تعداد نشانگر ریزماهواره مکان یابی شده و گروه لینکاژی شماره ۴ با ۵EST-SSRو ۳ نشانگر ریزماهواره ژنومی دارای بیشترین تراکم بود نشانگر ریزماهواره ژنومیP14 بر روی کروموزوم شماره ۷ پیوستگی نسبتاً نزدیکی با ژن مهم پرپری گل Blfo به اندازه۳/۸سانتی مورگان نشان داد و سایر نشانگرها بر روی کروموزومهای مختلف قرار گرفتند. اگرچه نشانگرهای ریزماهواره جدا شده در این تحقیق باژنهای مقاومت به بیماری پیوستگی نزدیکی نشان ندادند، اما انتقال پذیری آنها در سایر گیاهان و بهره گیری در سایر نقشه های ژنتیکی توصیه می گردد