مقاله سیمان ژئوپلیمر : تکنولوژیهای نوظهور با مصرف انرژی و انتشار دی اکسید کربن پایین جهت جایگزینی با سیمان پرتلند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله سیمان ژئوپلیمر : تکنولوژیهای نوظهور با مصرف انرژی و انتشار دی اکسید کربن پایین جهت جایگزینی با سیمان پرتلند دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله سیمان ژئوپلیمر : تکنولوژیهای نوظهور با مصرف انرژی و انتشار دی اکسید کربن پایین جهت جایگزینی با سیمان پرتلند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله سیمان ژئوپلیمر : تکنولوژیهای نوظهور با مصرف انرژی و انتشار دی اکسید کربن پایین جهت جایگزینی با سیمان پرتلند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله سیمان ژئوپلیمر : تکنولوژیهای نوظهور با مصرف انرژی و انتشار دی اکسید کربن پایین جهت جایگزینی با سیمان پرتلند :

تعداد صفحات:۱۸
چکیده:
در سطح جهانی، صنعت سیمان در حدود ۵ درصد از گاز دی اکسید کربنی که در حال حاضر توسط بشر تولید می شودرا منتشر می کند. بنابراین در استراتژی های میان مدت و بلند مدت کاهش گرمایش جهانی ناشی از صنعت سیمان،توسعه تکنولوژی های به صرفه به لحاظ مصرف انرژی و کاهش دهنده انتشار دی اکسید کربن و توسعه آنها در بازار بسیار کلیدی خواهد بود. در این مقاله ضمن اشاره به فرآیند تولید سیمان و بتن، مهمترین معایب تولید سیمان پرتلند وبتن به لحاظ فرآیندی، کاربردی و زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه با مروری بر برخی از تکنولوژی های نوظهور جهت کاهش مصرف انرژی و انتشار دی اکسید کربن از جمله سیمان ها و بتن های بر پایه خاکستر بادی، استفاده از نانوتکنولوژی در تولید سیمان و بتن و ; به بررسی تکنولوژی تولید سیمان های ژئوپلیمری- بعنوان یکی ازمهمترین کاندیداهای جایگزینی سیمان پرتلند- در زمینه تشریح فرآیند، پارامترهای مهندسی، ذخیره سازی انرژی، ویژگی های زیست محیطی، هزینه ها و وضعیت تجاری سازی پرداخته می شود. قابلیت های سیمان ژئوپلیمری در زمینه ذخیره سازی انرژی و کاهش انتشار دی اکسید کربن در مقایسه با سیمان پرتلند بسیار قابل توجه می باشد بگونه ای که این تکنولوژی ضمن اینکه عملکردهای قابل مقایسه ای را با مواد سیمانی تجاری فراهم می آورد می تواند انتشار دی اکسید کربن ناشی از صنعت سیمان را به اندازه ۰۸ تا ۰۸ % کاهش دهد.